قدرت‌گستری گروه ضربت شارل دوگل در اقیانوس هند

در دی‌ماه، جنگنده‌های رافال فرانسه با انجام یک عملیات پرواز ۴۰۰۰ کیلومتری از اقیانوس هند تا سنگاپور، توانمندی‌های قدرت‌گستری فرانسه را نشان دادند.

روز ۲۷ دی‌ماه، گروه ضربت ناو هواپیمابر شارل دوگل ضمن انجام یک رزمایش مشترک پنج‌روزه به‌همراه نیروی دریایی هند، سه جنگندۀ رافال را به پایگاه هوایی پایا لبار در سنگاپور اعزام کرد.

در رزمایش مشترک قدرت‌گستری راستابان که با نیروی هوایی فرانسه برگزار شد، هواپیماهای رافال از همراهی و پشتیبانی یک هواپیمای سوخت‌رسان و حامل چندمنظورۀ ایرباس (ام‌آر‌تی‌تی) فرانسه برخوردار بودند.

ایرباس ام‌آر‌تی‌تی یک هواپیمای سوخت‌رسان توانمند و جنگ‌آزموده از نسل جدید است که از قابلیت انجام عملیات‌های سوخت‌گیری در هوا و حمل سوخت و بار و پرسنل برخوردار است.

رافال نیز یک هواپیمای جنگنده با دو موتور است که از روی ناوهای هواپیمابر و پایگاه‌های ساحلی قادر به انجام عملیات است.

طبق اعلام گروه هوانوردی داسو که سازندۀ هواپیماهای رافال است، این جنگنده برای طیف وسیعی از مأموریت‌های جنگی، از جمله برتری هوایی، حملۀ هوایی به عمق خاک دشمن، شناسایی و عملیات‌های ضدکشتی، ساخته شده و توانایی آن در نبرد به همراه هم‌پیمانان ضمن همکاری و برقراری ارتباط لحظه‌ای با آنها ثابت شده است.

هفته‌نامۀ هوانوردی، پرواز رافال به سنگاپور را طولانی‌ترین مأموریت قدرت‌گستری این هواپیما در تاریخ خوانده است.

قدرت‌گستری

از پاییز سال جاری، گروه ضربت ناو هواپیمابر شارل دوگل هزاران کیلومتر دور از سرزمین اصلی فرانسه به‌همراه ارتش‌های هم‌پیمان خود مشغول نمایش توانایی نیروی دریایی فرانسه در انجام مأموریت‌های پیچیده بوده است.

گروه ضربت ناو هواپیمابر شارل دوگل پس از یک دورۀ دوماهۀ عملیات در دریای مدیترانه و دریای عرب که طی مأموریت آنتارس انجام شد، اکنون به اقیانوس هند رسیده است. ۳۰۰۰ نیرو از فرانسه و کشورهای هم‌پیمان آن در مأموریت آنتارس شرکت کرده‌اند.

طبق بیانیۀ نیروی دریایی هند، دور بیست و یکم رزمایش دریایی بین هند و فرانسه موسوم به «وارونا» از «تمرین‌های پیشرفتۀ پدافند هوایی، مانورهای تاکتیکی، شلیک‌های سطحی، تجدید سوخت و تدارکات در حین حرکت و دیگر عملیات‌های دریایی» تشکیل شده بود.

ناو شارل دوگل پیش از حرکت به سمت اقیانوس هند، از شرق دریای مدیترانه گزارش می‌کرد و طی عملیات عزم راسخ در مأموریت‌های شبیه‌سازی نبرد شرکت می‌کرد؛ عزم راسخ نام مأموریت ائتلاف بین‌المللی برای شکست «دولت اسلامی عراق و شام» (داعش) است.

در طول این رزمایش‌ها، گروه ضربت ناو هواپیمابر شارل دوگل با چند کشتی نیروی دریایی ایالات متحده و کشورهای هم‌پیمان، از جمله یو‌اس‌اس روزولت که یک ناوشکن مجهز به بعضی از پیشرفته‌ترین تسلیحات نیروی دریایی آمریکاست، عملیات مشترک انجام داد؛ روزولت امکان حمله به اهداف در عمق خاک دشمن را برای نیروی دریایی فراهم می‌کند.

به گزارش خبرگزاری مؤسسه دریایی ایالات متحده، گروه ضربت ناو هواپیمابر شارل دوگل از خود ناو هواپیمابر شارل دوگل، ناوشکن‌های فوربین و پراونس و کشتی تجدید سوخت و تدارکات مارن تشکیل شده است.

ناوچه‌های کلاس فِرِم توانمندی‌های ضدتانکی را برای این گروه ضربت فراهم می‌کنند که حاصل سال‌ها تلاش و برندۀ جوایز متعدد است.

در مرحلۀ مدیترانۀ مأموریت گروه ضربت ناو هواپیمابر شارل دوگل، ناوشکن آرلی برک نیروی دریایی ایالات متحده، ناوچۀ ویرجینیو فاسان نیروی دریایی ایتالیا و ناوچۀ آدریاس نیروی دریایی یونان حضور داشتند.

همان‌طور که امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه، آبان‌ماه سال جاری در یک سخنرانی در تولون فرانسه اعلام کرد، حضور قوی فرانسه در شرق مدیترانه بخشی از تلاش‌های این کشور برای قدرت‌گستری در فاصلۀ سال‌های ۱۴۰۳ تا ۱۴۱۹ است.

طبق سایت خبری بریکینگ دیفنس، مکرون در این سخنرانی سند بازنگری راهبردی فرانسه را ارائه کرد، که قرار است پارلمان این کشور آن را در سال ۱۴۰۲ مورد بررسی قرار دهد.

او با اشاره به تجاوز روسیه به اوکراین، گفت: «این دوران نه دوران آب‌و‌هوای آرام بلکه دوران دریاهای طوفانی است».

در این سند بازنگری، از ۱۰ هدف راهبردی نام برده شده است که چند مورد آن به همکاری‌هایی نظیر آنچه در دریای مدیترانه دیده شده مربوط می‌شود.

برخی از این اهداف، شناخت لزوم یک همکاری راهبردی «بنیادین ... بلندپروازانه، روشن و کاربردی با ایالات متحده»، گسترش روابط با و در «کشورهای آفریقایی، خلیج فارس، دریای مدیترانه و دریای سرخ و منطقۀ اقیانوس هند و آرام» و حفظ «آزادی عمل و توانایی انجام عملیات‌های نظامی» هستند.

نگرانی‌ها در مورد چین

این رزمایش‌های مستمر تا حدی اشاره به افزایش نگرانی‌ها در مورد چین دارد.

چین تقریباً نسبت به تمام دریای جنوبی چین ادعا دارد و حجم تجارت سالانۀ عبوری از آن به تریلیون‌ها دلار می‌رسد که کشورهای برونئی، مالزی، فیلیپین، تایوان و ویتنام نیز مدعی آن هستند.

همچنین، پکن در تلاش برای اجرای یک طرح عظیم زیرساختی بوده است که سرزمین اصلی چین را از طریق شبکه‌ای از تسهیلات نظامی و تجاری به شاخ آفریقا متصل می‌کند.

طبق راهبرد «رشتۀ مروارید» چین، خطوط دریایی این کشور از چند بندر اصلی از مالدیو گرفته تا بنگلادش، سری‌لانکا، پاکستان، ایران و سومالی عبور می‌کند.

این خطوط از چند تنگۀ مهم دریایی از جمله تنگۀ باب‌المندب (بین یمن در شبه‌جزیرۀ عربستان و جیبوتی و اریتره در شاخ آفریقا)، تنگۀ مالاکا (کانال کشتی‌رانی اصلی بین اقیانوس‌های هند و آرام)، تنگۀ هرمز (که ایران را از عمان و امارات متحده عربی جدا می‌کند) و تنگۀ لومبوک (بین جزایر بالی و اندونزی) عبور می‌کند.

پروژۀ زیرساخت جهانی پکن موسوم به طرح کمربند و جاده یا طرح یک کمربند، یک جاده از این بنادر دریایی مهم وارد خاک این کشور می‌شود و به بخش‌های دیگر خاورمیانه، آسیای مرکزی و آفریقا می‌رسد.

اما منتقدان هشدار می‌دهند که پروژه‌های به‌ظاهر تجاری چین هدفی دوگانه دارد و امکان رشد سریع ارتش این کشور و گسترش دامنۀ نفوذ آن را فراهم می‌کند.

افزون بر این، در صورت بروز درگیری تمام‌عیار بر سر موضوع تایوان، راهبرد رشتۀ مروارید یک مزیت و یک اهرم فشار برای پکن خواهد بود.