پول کجاست؟ ایرانیان می‌پرسند رژیم با سود نفت چه می کند

در حالی که مقامات بلندپایه ایران از درآمدهای بی سابقه حاصل از صادرات نفت سخن می گویند، قانونگذاران، ناظران، و غیرنظامیان می خواهند بدانند که این همه پول به کجا می رود.

جواد اوجی، وزیر نفت، روز ۴ فروردین گفت که «صادرات و درآمد نفت خام ایران در حال حاضر در بیشترین حد خود از زمان تحریم صنعت نفت ایران در سال ۱۳۹۷ قرار دارد.»

توییت وی با نقل قولی از علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی، که دولت ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری ایران، را به دلیل دور زدن تحریم های آمریکا مورد تمجید و ستایش قرار می داد، همراه بود.

خبرگزاری فارس که وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است، اواسط بهمن ماه گزارش داد که درآمد حاصل از صادرات نفت کشور طی پنج ماه نخست دولت رئیسی از رشد تقریباً ۵۰۰ درصدی برخوردار بوده است.

این ادعا و دیگر آمارهای ارائه شده توسط مقامات رژیم، که بیشترشان فاقد هر گونه مدرکی است، بحث های زیادی را در ایران مبنی بر این که این سودها به کجا می رود، به راه انداخته است.

این معضل به ویژه در شرایطی حاد است که ایرانیان از فقر فزاینده، بیکاری، تورم، و ناامیدی رنج می برند.

در توییتر چندین بحث و گفت و گو پیرامون سود ادعایی نفت، به پرسش‌های مبنی بر این که چرا این پول مستقیماً زندگی مردم عادی ایرانی را بهبود نمی‌بخشد، ختم شده است. توییتر در ایران فیلتر است، اما بسیاری از مقامات ایران و شهروندانی که از اینترنت خصوصی استفاده می‌کنند، به توییتر دسترسی دارند.

به عنوان مثال، عبدالله گنجی، روزنامه‌نگار و فعال نزدیک به سپاه، روز ۲۱ فروردین در یک توییت نوشت: «اتفاقاً این پرسش برای من هم پیش آمد و از وزیر نفت پرسیدم: اگر نفت بیشتری می‌فروشید و می‌توانید پول را به کشور بازگردانید، چرا ما تأثیر آن را بر معیشت مردم نمی بینیم؟ وی گفت: بیشتر آن [درآمد] را برای جبران کسری بودجه ۱۷ میلیارد دلاری سال گذشته هزینه کرده ایم و مابقی را برای واردات مواد غذایی به دو برابر قیمت در بازار جهانی خرج خواهیم کرد.»

شمار بسیاری از کاربران شبکه های اجتماعی نسبت به اظهارات وزیر نفت نظر دیگری داشتند. یکی از آنها گفت: «دلیلش این است که تعداد کسانی که این پول‌ها را به سرقت می‌برند، بسیار زیاد است.»

یکی دیگر از کاربران گفت: «همه اینها دروغ است. آنها نه نفت بیشتری می فروشند و نه پولی به کشور وارد می کنند. آنها همان مقدار مشابه نفت را در معاملات تهاتری صادر می کنند. و هنگامی که از فروش نفت ارزان پولی به دست می آورند، باید درصد بالایی از آن را به واسطه ها بپردازند.»

کاربر دیگری گفت: «این سیستم فاسد است و دیگران را فاسد می کند. تا زمانی که این رژیم در قدرت باشد وضعیت بهتر نخواهد شد.»

دروغ و فریبکاری

علی حاتمی، روزنامه نگار مقیم ایران که روی گزارش های مرتبط با نفت کار می کند، به المشارق گفت که وی اظهارات وزارت نفت پیرامون درآمد کشور از صادرات نفت در نخستین سال ریاست جمهوری رئیسی را باور نمی کند.

«این رژیم بر پایه دروغ و نیرنگ بنا نهاده شده است. مسئولان برای مصارف داخلی اظهاراتی را بیان می‌کنند، در حالی که اظهارات آنها برای غرب متفاوت است. آنها همزمان با نالیدن و شکایت از تحریم‌ها، در مورد میزان نفتی که قادر به فروش آن بوده‌اند، لاف می‌زنند.»

حاتمی گفت که جمهوری اسلامی از هیچ اعتباری برخوردار نیست و دلیلی هم وجود ندارد که کسی حرف های مسئولانش را باور کند.

عباس آخوندی، وزیر پیشین راه و شهرسازی، به تازگی با اعلام وجود «شبکه فساد فراملی» به دخالت سپاه در «اقتصاد پنهان» اشاره کرد.

وزارت خزانه‌داری ایالات متحده در مرداد ماه یک شبکه قاچاق نفت ایران، مستقر در عمان را که به نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی کمک می‌کرد تا نفت ایران را به مشتریان خارجی بفروشد، تحریم کرد.

وزارت خزانه‌داری، مدیر این شبکه را محمود رشید امورالحسبی، یک تبعه عمانی، معرفی کرد که با مقامات ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، از جمله رستم قاسمی همکاری داشت.

محسن رضایی، فرمانده پیشین سپاه و یک مقام بلندپایه اقتصادی در کابینه رئیسی، آبان ماه مدعی شد که ایران که مشمول تحریم‌هاست، نفت را از طریق قاچاق می‌فروشد، و «درآمدهایش را طور مخفیانه به درون کشور انتقال می‌دهد.»

بسیاری سپاه را مقصر می دانند

بسیاری از ایرانیان میان اختلاس درآمدهای نفتی و به طور کلی فساد اداری و افسران گذشته و کنونی سپاه که از نمایندگی نامتناسب و موقعیت‌های ممتاز در دولت رئیسی برخوردارند، ارتباط مستقیمی می‌بینند.

اوجی، وزیر نفت، در حالی که خودش عضو سپاه نبوده، فرماندهان سابق سپاه و نیروهای امنیتی را در وزارتخانه‌اش به کار گرفته است.

دیگر اعضای کابینه رئیسی توسط دستگاه قضایی خود جمهوری اسلامی به فساد و اختلاس متهم شده اند، در حالی که برخی دیگر مورد اتهام اقدامات تروریستی قرار گرفته اند و توسط غرب «تحت تعقیب» هستند و یا تحریم شده‌اند.

از جمله این افراد احمد وحیدی، وزیر کشور و نخستین فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است، که به دست داشتن در بمب گذاری سال ۱۳۷۳ در یک مرکز یهودیان در آرژانتین متهم شده است.

وحیدی سال هاست که در فهرست «تعقیب» اینترپل قرار دارد.

اسماعیل خطیب، وزیر اطلاعات، که یکی از چهره‌های تندرو نزدیک به خامنه‌ای و از بنیانگذاران اطلاعات سپاه بوده است، نیز در میان این افراد دیده می‌شود.

وحیدی و خطیب هر دو به دلیل بی رحمی و تعهدشان به خامنه ای و سپاه شناخته شده هستند.

«دستگاه نظامی-امنیتی-مافیایی»

بهزاد بقایی، تحلیلگر امور ایران، گفت: «پس از هشت سال تنش میان جواد ظریف وزیر امور خارجه سابق و سپاه، اکنون سیاست خارجی جمهوری اسلامی به طور رسمی و آشکار تحت سلطه این دستگاه نظامی-امنیتی-مافیایی قرار گرفته است.»

حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران، از هم‌پیمانان قدیمی و بسیار نزدیک قاسم سلیمانی، فرمانده کشته شده نیروی قدس سپاه، بود.

امیرعبداللهیان نیز مانند سلیمانی، مداخله رژیم ایران در منطقه را در اولویت قرار داده و ترجیح می دهد که به جای پشتیبانی از منافع ملی، از نیروهای نیابتی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در منطقه حمایت کند.

یکی دیگر از چهره های بدنام سپاه در کابینه کنونی، رستم قاسمی، وزیر راه و شهرسازی، است که وزیر نفت محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری پیشین، بود.

قاسمی که فرمانده پیشین قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء سپاه نیز بوده است، به دلیل دست داشتن در بسیاری از معاملات اقتصادی فاسد و مافیایی سپاه تحت تحریم های آمریکا قرار گرفته است.

او با سابقه ۴۰ سال خدمت در سپاه، سمت هایی از فرماندهی قرارگاه خاتم الانبیاء گرفته تا معاونت اقتصادی نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را بر عهده داشته است.