خانواده های مفقودالاثرها سوری خواهان پاسخگویی هستند

«شبکه سوریه برای حقوق بشر» روز 30 اوت اعلام کرد از مارس 2011 و از زمان وقوع جنگ در سوریه تا به حال بیش از 95 هزار در سوریه «به زور مفقودالاثر» شده اند و حکومت سوریه مسئول اکثریت قریب به اتفاق این موارد است .

این افشاگری در گزارشی مستند شده که شبکه غیردولتی و مستقل منتشر کرده است. این شبکه منبع اصلی (اطلاعات) برای «دفتر کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد» است.

براساس تعریف «اساسنامه رم دیوان بین المللی جنایی»، ناپدید شدن اجباری «بازداشت، دستگیری و یا ربودن افراد با و یا بدون مجوز، حمایت و یا رضایت توسط یک دولت و یا یک سازمان سیاسی است که به این امر اذعان نمی کنند و با محرومیت (افراد) از حق آزادی، آن ها را به هدف محروم کردن از محافظت قانونی به مدت طولانی، از ارائه اطلاعات در مورد سرنوشت و یا محل نگهداری شان خودداری می کنند».

براساس گزارش این شبکه که به نام «تونلی بی انتها» منتشر شده است، حداقل 95056 نفر از همه جناح های درگیر جنگ در سوریه به طور اجباری مفقودالاثر شده اند.

در این گزارش تاکید شده است حکومت سوریه مسئول 85.9 درصد موارد ناپدید شدن افراد و یا مفقودالاثری حداقل 81652 نفر است که 1546 تن از آن ها کودک و 4837 نفر از آن ها زن بوده اند.

این گزارش (30 اوت) و همزمان با «روز بین المللی مفقودالاثر» منتشر شد و در آن ادعا شده است که افرادی که حکومت (سوریه) بازداشت کرده و به اجبار مفقودالاثر کرده است افرادی هستند که در معرض شدیدترین اعمال وحشیانه و سادیستی شکنجه و بدرفتاری قرار گرقته اند.»

براساس اسناد این گزارش، بین مارس 2011 و اوت 2018 رقمی معادل 13608 نفر زیر شکنجه در بازداشتگاه های حکومت (سوریه) جان خود را از دست داده اند.

شش سال در زندان

نور برهان الهدی در برابر تصویر احمد فرزندش می ایستد. تصویری که دیوار منزلش در شهر غزه در دره بقاع لبنان را مزین کرده است.

او خط و خطوط چهره پسرش را با دقت نگاه می کند و زیر لب برای زنده بودن او دعا می کند.

او در گفتگو با المشارق تاکید کرد «9 سپتامبر پایان ششمین سالی است که پسرم در زندان های حکومتی سوریه روزگار گذرانده است».

وی تاکید کرد احمد پدر دو فرزند است و روز 9 سپتامبر سال 2012 در سن 27 سالگی در حالی بازداشت شد که در مزرعه خانوادگی در شهر الزبدانی سوریه مشغول کار بود.

او می گوید ما از آن روز تا به حال از محل نگهداری و زندان او هیچ اطلاعی در اختیار نداریم، «به جز این که به همسرش اطلاع داده شد که هنوز زنده است».

الهدی تاکید کرد «من روزها به امید بازگشت او به آغوش من، به آغوش خانواده اش و دو پسرش سپری می کنم».

الهدی و چهار دخترش هفت سال گذشته را در غزه سپری کرده اند. همسر و پسر دیگر و دو داماد او در جنگ سوریه کشته شدند.

او روز 30 اوت و به مناسب «روز بین المللی مفقودالاثر» در گردهمایی اعتراضی شرکت کرد که جنبش «خانواده ها برای آزادی» در منطقه بقاع و غزه برگزار کرده بودند.

معترضان به یاد فعالان سوری تبار، هم مرد و هم زنی که به دست عناصر حکومت سوریه به اجبار ناپدید شده اند و افرادی که درگذشت آن ها به تازگی مورد تایید قرار گرفته است، گل های رز پخش کردند. بسیاری از این افراد زیر شکنجه شدید جان داده اند.

«هزاران نفر همچون من عذاب می کشند»

الهدی گفت «هزاران نفر هستند که همچون من عذاب می کشند».

هاله عبد الرحمیم یکی از افراد معترض است. او در گفتگو با المشارق گفت همسرش روز 11 مارس 2015 در منطقه النشائت الزبدانی بازداشت شد.

وی گفت «همسرم کاشی کار است و تنها گناهش این است که برای ابزار خواست خود برای آزادی و دموکراسی شعر سروده است».

عبدالرحیم گفت او و چهار فرزندش به این امید زنده هستند که او به سلامت به آغوش خانواده بازگردد. وی ابراز امیدواری کرد «همه زندانی ها آزاد شوند و همه افرادی که به اجبار مفقودالاثر شده اند، به زودی بازگردند».

وی گفت سعی کرده است تا از طریق اعضای خانواده هایی که هنوز در سوریه هستند از همسرش خبری کسب کند اما هیچ کس از ترس بازداشت و دستگیری جرات نمی کند در مورد او پرس و جو کند.

شبکه خانواده ها برای آزادی فوریه 2017 اعلام موجودیت کرد و همراه با تعداد دیگری از سازمان ها به هدف معطوف کردن توجه ها به مسئله زندانی ها و مفقودالاثر شدن اجباری افراد فعالیت می کند.

غاده ابو مستو، یکی از بنیانگزارهای این شبکه می گوید هدف این است که یاد فعالان سوری تباری را گرامی بداریم که «توسط حکومت سوریه به زور و اجبار ناپدید شدند و زیر شکنجه و ضرب و شتم جان خود را از دست داده اند».

ابومستو در گفتگو با المشارق تاکید کرد همسرش روز 9 سپتامبر سال 2012 همراه تعداد زیادی از کارگرها و به هنگام کشت و کار در مناطق حومه دمشق بازداشت شد. او هنوز از سرنوشت وی اطلاعی در دست ندارد.

اهمیت زنده نگهداشتن موضوع زندانی ها

ابومستو گفت که گل های رزی که در طی گردهمایی اعتراضی اخیر و تظاهرات مشابه آن «به هدف تاکید بر این واقعیت توزیع شدند که زندانی های ما اسرای انقلاب آرام هستند». او خاطرنشان کرد افرادی از همه گروه های دینی و مذهبی زندانی شده اند.

وی گفت که بعضی را حکومت سوریه بازداشت کرده است و این در حالی است که تعدادی از آن ها هم توسط گروه های افراطی همچون «دولت اسلامی» (داعش) ربوده شده اند.

او گفت «ما از طریق جنبشمان که زنان سوری تبار خانواده های زندانیان که مقیم کشورهای اروپایی و خاورمیانه هستیم، سعی می کنیم با افراد تصمیم گیرنده تماس برقرار کنیم تا از تلاش های ما حمایت و پشتیبانی کنند».

وی گفت هدف ما این است که مسئله حقوق بشر را در مرکز توجه قرار دهیم.

او افزود تلاش هایی در دست انجام هستند تا «سرنوشت (زندانی ها) مشخص شود و نماینده های سازمان های بین المللی بشردوستانه وارد زندان ها شوند، شرایط بهداشت و درمان بازداشتگاه ها بهتر شوند و همه زندانی هایی که همه احزاب سیاسی بازداشت کرده اند، آزاد شوند».

شبکه «خانواده ها برای آزادی» روز 10 اکتبر سال 2017 در لندن از ابتکار «اتوبوس آزادی» رونمایی کردند. این اتوبوس ماه سپتامبر در پایتخت های کشورهای اروپایی به هدف ارتقای آگاهی در مورد افرادی که در زندان های حکومت سوریه و یا در بازداشتگاه های دیگر در زندان به سرمی برند، گردش کرد.

برگزارکننده های این طرح قصد دارند تا با مقامات مربوطه و نماینده های سازمان های مدافع حقوق بشر دیدار کنند و از آن ها بخواهند تا با اعمال فشار بر حکومت سوریه و دیگر طرفین درگیری در کشور از آن ها بخواهند سرنوشت بازداشت شده ها و زندانیان عقیدتی را روشن کنند.