در زندان صیدنایا «مرگ همیشه حاضر است»

زندانیان سابق و فعالان حقوق بشر به دیارنا گفتند که یک گزارش جدید عفو بین‌الملل که می گوید رژیم سوریه حدود 13,000 نفر را از سال 2011 اعدام کرده است، شواهد بیشتری درباره بیرحمی رژیم در مقابل مخالفانش ارائه می دهد.

این دیدبان بین‌المللی در گزارش هفتم فوریه خود با عنوان «سلاخ خانه بشری: اعدام و نابودسازی جمعی در زندان صیدنایا سوریه» دولت سوریه را به پیش گرفتن «سیاست نابودسازی» متهم کرده است.

این گزارش که برپایه اظهارات 84 شاهد عینی، از جمله زندانبانان، زندانیان و قضات سابق تنظیم شده نشان می دهد که «حدود 13,000 زندانی در زندان دولتی صیدنایا در نزدیکی دمشق اعدام شده اند.»

این گزارش می گوید که بین سال های 2011 و 2015 هرهفته گروه های حداقل 50 نفره از زندانیان صیدنایا از سلول هایشان بیرون آورده می شدند، کتک می خوردند و نیمه شب با «پنهانکاری شدید» اعدام می شدند.

این گزارش همچنین بشار الاسد رئیس جمهور سوریه را با اعدام های دسته جمعی زندانیان به اتخاذ سیاست «نابودسازی» در زندان ها متهم می کند و می گوید بیشتر به دارآویختگان غیرنظامیان مخالف با حکومت او بوده اند.

عفو بین‌الملل گفت که چنین اقداماتی «جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت» است و اشاره کرده که احتمالا این اقدامات ادامه دارد.

الاسد این گزارش را در مصاحبه ای در دهم فوریه رد کرد و گفت: «به هیچ وجه حقیقت ندارد.»

«بدترین انواع شکنجه»

عمر السعد، زندانی سابق در صیدنایا که از بیم جانش از نام مستعار استفاده می کند به دیارنا گفت، دهم مارس 2011 توسط نیروهای اطلاعاتی سوریه حاضر در خیابان ها دستگیر شد.

او گفت که دستگیری معترضان پس از شروع تظاهرات در سوریه آغاز شد.

السعد گفت که در یک مرکز امنیتی که یک هفته در آنجا بازداشت بود، مورد بازجویی قرار گرفت و طی آن مورد «بدترین انواع شکنجه» قرار گرفت.

او گفت متهم به «تروریست» بودن و دادن اطلاعات به «تروریست های مسلحی که از عراق می آیند» شده بود. او گفته بود که دخالتی در سیاست ندارد و شغلش بصورت تمام وقت تجارت است.

او گفت: «به زندان صیدنایا منتقل شدم و نزدیک [سه] ماه آنجا بودم.» وی این دوره را «بی جان» توصیف می کند.

السعد گفت که بیشتر زندانیان هر روز شکنجه می شدند، خصوصا تازه واردانی که پس از شروع انقلاب سوریه بازداشت شده بودند.

وی گفت: «زندانبانان زندانیان را انواع و اقسام شکنجه می دادند و آنها را تمام مدت کتک می زدند. زندگی برایشان ارزشی نداشت و مرگ همیشه حاضر بود، هر ساعت خبر می رسید که یک زندانی زیر شکنجه مرده است یا خبر اعدام او اعلام می شد.»

او گفت ده ها زندانی در زمان دستگیری او جان خود را از دست دادند «چه بصورت مستقیم با اعدام چه بر اثر شدت شکنجه.»

السعد گفت که بعدازظهر 4 ژوئن 2011 به او گفته شد که روز بعد آزاد می شود.

او به همراه گروه بزرگی آزاد شد. وی گفت: «رژیم چند وقت یک بار گروهی از زندانیان را آزاد می کرد تا از یک طرف به نوعی اوضاع را آرام کند و از طرف دیگر اعدام ها را لاپوشانی کند.»

او گفت: «پس از شکنجه در صیدنایا و وحشتی که شاهد آن بودم و تجربه کردم تصمیم به ترک سوریه گرفتم. با خانواده ام به لبنان فرار کردم و از آنجا به مصر آمدم و هنوز هم همین جا هستم.»

پرونده های دروغین

بشیر البسام، وکیل سوری که در قاهره زندگی می کند به دیارنا گفت، برادر و پسرعمویش را پس از زندانی شدن آنها در دمشق در سال 2012 از دست داده است.

وی گفت: «جنایت ها در زندان ها اثبات شده و این گزارش جدید تنها گواه دیگری بر جنایتکاری عاملان رژیم است.»

او گفت، پس از بازداشت برادر و پسرعمویش «ماه ها هیچ خبری از آنها نداشتند تا اینکه خبر مرگ آنها در زمان بازداشت و دفن شان در مکانی نامعلوم به آنها رسید.»

وی گفت، بعدها مشخص شد که آنها به زندان صیدنایا منتقل و پس از بازجویی در شاخه امنیتی دمشق کشته شده بودند.

البسام گفت: «اطلاعات واصله از مناطق تحت کنترل رژیم و منابع موثق حقوق بشری نشان می دهد که رژیم برای پنهان کردن جنایت هایش، هر از چندی خبر آزادی تعدادی از زندانیان را اعلام می کند تا خود را از مسئولیت معاف کنند.»

وی افزود: «زندانی جان خود را از دست می دهد، در حالیکه نام او در فهرست آزادشدگان است و به این صورت به عنوان مفقود الاثردر جنگ طبقه بندی می شود.»

او گفت که عاملان رژیم بصورت سیستماتیک اتهاماتی را جعل می کنند. زندانیان به عنوان خلافکار فهرست می شوند و بسیاری به جاسوسی، قتل یا برخی جرایم دیگر که قابل مجازات با اعدام است متهم می شوند.

او گفت که این اعدام ها پس از دادگاه های ساختگی انجام می شود.

او گفت که این اولین بار نیست که رژیم به اعدام در زندان متهم شده است؛ در سپتامبر 1980 نیز سازمان عفو بین‌الملل تایید کرد که 1,000 زندانی سیاسی در زندان نظامی پالمیرا اعدام شده اند.

«بازگشت از جهنم»

علی ابودهن، اهل جنوب لبنان به دیارنا گفت که در 28 دسامبر 1987 در سوریه دستگیر و 15 دسامبر 2000 آزاد شد و بخش آخر زندان خود را در صیدنایا گذرانده است.

او گفت: «زندان صیدنایا به خاطر آزارهای متعدد، اعمال وحشیانه و شکنجه و کشتار سیستماتیک شهرت دارد.»

وی گفت: «جمعیت زیاد زندانیان در یک اتاق با هیچ معیار بشری یا منطقی قابل توجیه نیست. ده ها، بلکه صدها زندانی در یک سلول با کفپوش افتضاح بدون آب و غذا و دارو رها می شوند.»

او گزارش عفو بین‌الملل را «درخواست از تمام وجدان های جهانی» توصیف کرد.

ابودهن در کمپینی فعالیت می کند که به دنبال آزادی زندانیان از زندان های سوریه است و زندان و شکنجه های خود را در یک کتاب، نمایشنامه و فیلم ثبت کرده است.

او گفت: «وقتی از زندان آزاد شدم تصمیم گرفتم با جزئیات درباره اتفاقاتی که برایم افتاده بود بنویسم و روش های وحشیانه رژیم سوریه در زندان ها را با نگارش خاطراتم نشان دهم.»

او گفت که کتابش با عنوان «بازگشت از جهنم - خاطرات تدمر (پالمیرا) و خواهرانش» در سال 2012 منتشر شد و شکنجه های فیزیکی و روانی اعمال شده روی خود و دیگر زندانیان و تاثیرات ادامه دار آنها را با جزئیات شرح می دهد.

در سال 2016 بر این اساس فیلمی با عنوان «تدمر» با همکاری سازمان زندانیان لبنان در سوریه ساخته شد و در آن زندانیان سابق لبنانی ایفای نقش کردند و کارگردانی آنرا مونیکا برگمان و لاکمن سلیم برعهده داشتند.

او گفت که نمایشنامه اش هم با عنوان «صندلی آلمانی» زندگی زندانیان سوری را نشان می دهد. وی افزود، این عنوان الهام گرفته از یکی از روش های معمول شکنجه است که شدت آن منجر به شکستن ستون فقرات زندانی می شد.

جنایت علیه بشریت

طبق قانون 1979 سوریه، حکم اعدام برای زندانیان سیاسی باید به حبس ابد تبدیل شود.

وائل الشریمی، استاد حقوق جزایی دانشگاه قاهره و محقق مرکز مطالعات استراتژیک منطقه ای به دیارنا گفت، اما این اتفاق نمی افتد و سوریه در این موارد مجازات اعدام را انجام می دهد.

او گفت: «رژیم به غیرنظامیانی که با سیاست هایش مخالف هستند و زندانی سیاسی محسوب می شوند، اتهاماتی دروغین نسبت می دهد که مجازاتشان مرگ است و به این ترتیب موانع قانونی را از سر راه آن برمی دارد.»

وی گفت، شکنجه و کشتار زندانیان سیاسی طبق آیین نامه دادگاه قضایی بین‌المللی رم جنایت علیه بشریت محسوب می شود.

او گفت: «جنایت علیه بشریت در دادگاه عدالت بین‌المللی لاهه مورد بررسی قرار می گیرد.» وی افزود، رژیم سوریه باید بخاطر اقداماتی که به وضوح ناقض قوانین بین‌المللی است مسئول شناخته شود.