ورود قابلیت‌های رادارگریزی و کشندگی بی‌نظیر به عرصهٔ دریا توسط هواپیمای اف-٣٥سی

با ظهور تهدیدات تازه در سراسر جهان، هواپیمای اف-٣٥سی لایتینگ دو قابلیت‌های بی‌نظیر رادارگریزی و کشندگی را از عرصهٔ دریا در اختیار نیروی دریایی ایالات متحده قرار می‌دهد و آن را قادر می‌سازد در منطقهٔ تخاصم‌ وارد عمل شود.

هواپیمای اف-٣٥سی اولین و تنها جنگندهٔ تهاجمی رادارگریز دوربرد جهان که منحصراً برای انجام عملیات از روی عرشهٔ ناوهای هواپیمابر طراحی شده است، معیارهای تازه‌ای را در زمینهٔ یکپارچه‌سازی سامانهٔ تسلیحاتی، کشندگی، قابلیت نگهداری، شعاع رزمی و حجم محموله تعریف می‌کند.

این جنگنده در نهایت توسط ناو هواپیمابر هسته‌ای یواس‌ای جرالد آر. فورد متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده به‌کار گرفته می‌شود و بی‌شک آن را به نیرومندترین ناو هواپیمابر جهان تبدیل خواهد کرد.

هواپیمای اف-٣٥سی مدل دریایی جنگندهٔ تهاجمی اف-٣٥ جوینت محسوب می‌شود و قادر به انجام مأموریت‌های هوا به هوا، هوا به زمین و جنگ الکترونیک است.

این هواپیما به‌گونه‌ای طراحی شده است که قابل رؤیت نباشد، به این معنا که می‌تواند از شناسایی‌شدن توسط سامانه‌های راداری دشمن اجتناب کند. این ویژگی آن را به پلتفرمی ایده‌آل برای انجام مأموریت‌های مخفیانه در عمق خاک دشمن تبدیل می‌کند.

قابلیت‌های رادارگریزی آن از طریق ترکیبی از ویژگی‌های طراحی مانند شکل یکپارچه، محفظهٔ داخلی سلاح‌ها و مواد جاذب رادار محقق می‌شود.

پیکربندی هواپیما، حسگرهای تعبیه‌شده، ظرفیت سوخت و سلاح‌های داخلی، لبه‌های هم‌تراز و فرآیندهای ساخت پیشرفته همگی به عملکرد رادارگریزی آن کمک می‌کنند. این عملکرد خلبانان را قادر می‌سازد از شناسایی‌شدن توسط دشمن اجتناب کنند.

حسگرهای پیشرفته و سامانه‌های الکترونیک هوانوردی آن را قادر می‌سازد اطلاعات زیادی را در مورد میدان نبرد جمع‌آوری و پردازش کند و اهداف دشمن را از فواصل دور شناسایی کند و با آنها درگیر شود.

بال‌ها و ارابهٔ فرود آن به‌طور اختصاصی برای استفاده با پرتابگر به‌همراه سامانهٔ پرتاب الکترومغناطیسی هواپیما طراحی شده‌اند، و نوک بال‌ها نیز جمع می‌شوند تا فضای بیشتری در عرشهٔ ناو هواپیمابر فراهم گردد.

هواپیمای اف-٣٥سی تقریباً ١۰ تن سوخت داخلی با خود حمل می‌کند، بردی بیش از ١٢۰۰ مایل دریایی (٢٢۰۰ کیلومتر) دارد و می‌تواند حتی در هنگام حمل کامل سلاح‌های داخلی به سرعت ١/٦ ماخ (حدود ١٢۰۰ مایل در ساعت یا ١٩٣١ کیلومتر در ساعت) برسد.

بهره‌وری موتور این هواپیما بسیار بالا است و از نظر مصرف سوخت و برد عملیاتی مزیت قابل توجهی به آن می‌دهد.

هواپیمای اف-٣٥سی می‌تواند بیش از ٢/٦ تن مهمات را در داخل خود یا بیش از ١۰ تن سلاح‌های ترکیبی داخلی و خارجی را در «حالت هجوم آشکار» حمل کند.

این حالت به این هواپیما امکان می‌دهد هنگامی‌که مجبور نیست برای بقا به رادارگریزی خود متکی باشد، با در اختیار داشتن سلاح‌های خارجی بیشتر، قدرت مرگبار بودن خود را افزایش دهد.

یکی از پیشرفته‌ترین سلاح‌های هواپیمای اف-٣٥سی، موشک تهاجمی عمومی است که یک موشک دوربرد ضدکشتی است و می‌تواند از محفظه‌های سلاح داخلی هواپیما شلیک شود.

موشک تهاجمی عمومی برای از کار انداختن شیوه‌های دفاعی مدرن ضدکشتی طراحی شده است و می‌تواند در بردهای تا ١٥۰ مایل دریایی (٢٧٧ کیلومتر) با اهداف درگیر شود. این موشک همچنین قابلیت مانور بالایی دارد و به آن امکان می‌دهد از سامانه‌های دفاعی دشمن اجتناب کند و با دقت به هدف خود اصابت کند.

سامانه‌های پیشرفتهٔ جنگی و دفاعی

هواپیمای اف-٣٥سی به طیف وسیعی از سامانه‌های دفاعی پیشرفته مجهز است که آن را قادر می‌سازد در محیط‌های شدیداً تخاصم‌آمیز بقای خود را حفظ کند.

این سامانه‌ها شامل مجموعهٔ جنگ الکترونیک، گیرندهٔ هشدار رادار و سامانهٔ ضدحمله است.

همچنین، این هواپیما دارای پیشرفته‌ترین و کامل‌ترین مجموعهٔ حسگرها در بین تمام جت‌های جنگندهٔ تاریخ است.

این هواپیما به سامانهٔ دیافراگم توزیع‌شده مجهز است که با استفاده از حسگرهای متعدد دید ٣٦۰ درجه از میدان جنگ را در اختیار خلبان قرار می‌دهد. این سامانه خلبان را قادر می‌سازد تا تهدیدات دشمن را از تمام جهات شناسایی کند و با آنها درگیر شود و قابلیت بقای هواپیما را افزایش می‌دهد.

بنا به اعلام وب‌سایت علم الکترونیک جنگی و هوافضا، سامانهٔ دیافراگم توزیع‌شده برخلاف سایر حسگرها، اهداف را بدون سرنخ خارجی تشخیص می‌دهد. از آنجا که این حسگر همیشه به‌طور همزمان تمام جهات را پوشش می‌دهد، کاربر مجبور نیست آن را در جهت هدف قرار دهد تا بتواند از مسیر آن مطلع شود.

هواپیمای اف-٣٥سی همچنین به رادار کنترل آتش موسوم به آرایه‌های اسکن‌شدهٔ الکترونیکی فعال مجهز است که جزئی حیاتی از مجموعهٔ حسگرهای اف-٣٥ محسوب می‌شود. این رادار باعث می‌شود هواپیمای اف-٣٥سی از جنگنده‌های روسی سوخو-٣٥ بسیار جلوتر باشد چراکه آنها به سامانهٔ راداری قدیمی‌تر و کم‌توان‌تر آرایهٔ اسکن‌شدهٔ الکترونیکی غیرفعال متکی هستند.

هواپیماهای مجهز به رادارهای آرایه‌های اسکن‌شدهٔ الکترونیکی فعال احتمالاً می‌توانند در خارج از برد دیداری و قبل از اینکه هواپیمای سوخو-٣٥ بتواند به آنها واکنش نشان دهد آن را شناسایی کنند و با آن درگیر شوند.

بنا به اعلام شرکت نورتروپ گرومن، در حال حاضر مدل پیشرفتهٔ رادار آرایه‌های اسکن‌شدهٔ الکترونیکی فعال در دست توسعه است و از تمام مدل‌های اف-٣٥ پشتیبانی خواهد کرد.

از دیگر قابلیت‌های هواپیمای اف-٣٥سی می‌توان به سامانهٔ هدف‌گیری الکترواپتیکال آن اشاره کرد که بنا به اعلام شرکت لاکهید مارتین، «موجب بهبود آگاهی خلبانان اف-٣٥ نسبت به موقعیت می‌شود و به خدمهٔ هواپیما امکان می‌دهد مناطق مورد نظر را شناسایی کنند، عملیات شناسایی را انجام دهند و سلاح‌های هدایت‌شونده با لیزر و جی‌پی‌اس [سامانهٔ موقعیت‌یابی جهانی] را به‌طور دقیق شلیک کنند».

یکی دیگر از توانمندی‌های هواپیمای اف-٣٥سی، سامانهٔ نمایشگر کلاه ایمنی آن است که به خلبانان این امکان را می‌دهد همه چیز را در فضای نبرد مشاهده کنند. بنا به اعلام کالینز آئرواسپیس، این سامانه «نمایش بی‌وقفهٔ اطلاعات پرواز و داده‌های حسگرها» و «برتری تاکتیکی - هم در روز و هم در شب» را در اختیار خلبانان قرار می‌دهد.

هواپیمای اف-٣٥سی برای انجام عملیات در محیط شبکه‌ای طراحی شده است، بنابراین می‌تواند به‌عنوان بخشی از نیروی بزرگتر - از جمله هواپیماهای ایالات متحده و سایر متحدانش - وارد عمل شود و اطلاعات مربوط به اهداف و تهدیدات دشمن را به‌صورت آنی به اشتراک بگذارد.