خسته شدن مردم ایران از سوء مدیریت رژیم و قصد تحریم انتخابات

مردم مأیوس ایران، که تنها دو ماه با انتخابات ریاست جمهوری فاصله دارند و بعضی از آنها پس‌ انداز یک عمر زندگیشان را در اثر سوء مدیریت دولت در اقتصاد از دست داده ‌اند، می ‌گویند پای صندوق‌ های رأی نمی ‌روند.

ناتوانی رژیم در ارائه کمک ‌های اقتصادی به شهروندان خود باعث شده است اعتماد عموم مردم نسبت به ساز و کارهای حاکمیتی جمهوری اسلامی از بین برود.

مستمری ‌بگیران و سرمایه ‌گذاران بازار بورس ماه‌ ها در سراسر استان ‌های ایران نسبت به افزایش قیمت ‌ها و تورم افسار گسیخته اعتراضات صلح ‌آمیز برگزار کرده ‌اند و تعداد این اعتراضات روز به روز بیشتر می ‌شود.

کسانی که پولشان را با سرمایه ‌گذاری در بازار بورس از دست داده ‌اند می ‌گویند بعد از اینکه دولت و علی خامنه ‌ای، رهبر ایران، بارها مردم را به سرمایه ‌گذاری در سهام تشویق کردند وارد این بازار شده‌ اند.

گروهی از سرمایه ‌گذاران که می‌ گویند پس ‌انداز یک عمر زندگیشان را با سرمایه ‌گذاری در بازار سهام از دست داده ‌اند برای اعتراض به سیاست ‌های مالی دولت در مقابل ساختمان مجلس جمع شدند.

در اعتراضات فروردین‌ ماه در کرج، مرکز استان البرز، مستمری‌ بگیران در مورد انتخابات ریاست جمهوری که قرار است ۲۸ خرداد برگزار شود شعار می ‌دادند: «ما دیگه رأی نمی ‌دیم، از بس دروغ شنیدیم.»

روز ۲۲ فروردین، کارکنان بازنشسته دولت در چند استان از جمله ایلام، رشت و تهران خواستار استعفای مسئولین صندوق ‌های بازنشستگی و تأمین اجتماعی شدند.

معترضان در تهران فریاد می ‌زدند: «وعده وعید کافیه، سفره ما خالیه.» در چند مورد، تظاهرکنندگان خواستار «اعدام» حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، شدند.

آنها همچنین آزادی اسماعیل گرامی، کارگر بازنشسته و فعال در سازمان ‌دهی اعتراضات را از مسئولین مطالبه کردند. مقام‌ های امنیتی روز ۱۴ فروردین به خانه اسماعیل گرامی در تهران ریختند و او را دستگیر کردند و از آن زمان تاکنون در زندان اوین به سر برده است.

طبق آمارهای رسمی و گزارش ‌های خبری برون‌ مرزی، حداقل حقوق بازنشستگان ایرانی در ماه ٤۰ میلیون ریال است. اما برآوردها نشان می ‌دهد که اکثر مردم ایران فقط برای گذران زندگی باید حداقل ١۰۰ میلیون ریال در ماه درآمد داشته باشند.

فهیمه بیگی، معلم بازنشسته ساکن کرج، مرکز استان البرز، گفت شرایط اقتصادی ایران «آن قدر بد شده است که فقط کسانی که استطاعت مالی مهاجرت به خارج از کشور را ندارند مانده ‌اند.»

او گفت کسانی که دارایی چشمگیری دارند «همه چیزشان را می ‌فروشند فقط برای اینکه بروند. بقیه ماها هم اینجا اسیریم.»

تعدادی از مسئولین دولتی و سیاستمداران محافظه ‌کار با این استدلال که پیام وحدت ایران باید به گوش غرب برسد، مردم را به رفتن به پای صندوق ‌های رأی تشویق می‌ کنند.

با ادامه نقض تعهدات هسته ‌ای تهران، رژیم ایران همچنان اعتماد قدرت ‌های جهانی را از دست می ‌دهد حتی الآن که همه طرف‌ ها برای احیای توافق هسته‌ ای سال ۱۳۹۴، موسوم به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)، در وین مشغول دیدار هستند.

عدم اعتماد به انتخابات

شاهین محمدی، روزنامه ‌نگار ایرانی اهل آمریکا، گفت مردم هیچ اشتیاقی به فرآیند انتخابات ندارند. او گفت بر خلاف انتخابات سال‌ های ۹۲ و ۹۶، مردم ایران دیگر امیدی ندارند که مسئولین میانه ‌رو بتوانند تغییری به وجود بیاورند.

محمدی گفت انتخابات مجلس در سال ۱۳۹۸ با پایین‌ ترین آمار مشارکت در چهار دهه تاریخ جمهوری اسلامی نشان داد که مردم ایران اعتماد خود را نسبت به انتخابات از دست داده‌ اند.

سرمایه ‌گذارانی که در بازار بورس ضرر زیادی کرده ‌اند ۲۱ دی‌ ماه به بازنشستگان و دیگر معترضان در تهران پیوستند و خواستار استعفای عبدالناصر همتی، رئیس کل بانک مرکزی ایران، شدند؛ مدیریت بورس سهام تهران بر عهده بانک مرکزی است.

تظاهرکنندگان همچنین سعی کردند به ساختمان خود بورس هم راه پیدا کنند و بنر آن را پایین کشیدند. بورس تهران از آبان ‌ماه تاکنون ۴۵ درصد از ارزش خود را از دست داده است.

در بهار ۱۳۹۹، روحانی و مسئولین کابینه او و حتی خامنه ‌ای مردم را دعوت کردند به سرمایه ‌گذاری در بازار سهام برای اینکه شوکی به اقتصاد رو به افول کشور وارد شود.

اما شرکت ‌های ایرانی در اوج افزایش قیمت سهام اقدام به صدور سهام جدید کردند فقط برای اینکه بعد از سقوط بورس تهران بتوانند سهام را با قیمت بسیار پایین ‌تری بخرند، که این موضوع باعث آزردگی سرمایه ‌گذاران عادی شد.

قبل از آن هم اتفاق دیگری در زمینه سوء مدیریت مالی منجر به اعتراضات مشابه شده بود، چرا که ورشکستگی چند مؤسسه اعتباری بزرگ باعث شد مشتریان این مؤسسات دارایی خود را از دست بدهند.

در سال ۱۳۹۶، قوه قضاییه اعلام کرد چند بانک خصوصی و مؤسسه اعتباری بزرگ، از جمله مؤسسه اعتباری ثامن ‌الحجج وابسته به سپاه، از سرمایه کافی برخوردار نیستند و از عهده پرداخت سود ماهانه حساب‌ های پس ‌انداز مشتریان برنمی‌آیند.

این موضوع باعث خروج پول زیادی از بانک‌ ها شد و کمبود نقدینگی را بدتر کرد. تلاش بانک مرکزی برای نجات این مؤسسات از طریق ادغام آنها مثمر ثمر واقع نشد. مسئولین آن بانک ‌ها را منحل کردند و اعتراضات در تهران به عنوان مرکز اصلی فعالیت مؤسسات اعتباری شروع شد و هیچ پولی به سپرده ‌گذاران پرداخت نشد.

فریده نبوت، معلم بازنشسته، گفت: «این بار هم فرقی نمی ‌کند.»

نبوت با اشاره به اینکه در دهه ۱۳۶۰ هم سوء مدیریت دولت در قضیه وام‌ ها زیان ‌های مالی مشابهی را به کارکنان بخش دولتی تحمیل کرد، گفت: «این رژیم اهمیتی برای مردم قائل نیست. برای این که بدهی ‌های خودش را بپردازد و کمبود بودجه خود را جبران کند از مردم کلاهبرداری می کند.»

ناظران هشدار دادند افزایش نارضایتی از شرایط اقتصادی و معیشتی ممکن است موج تازه‌ ای از اعتراضات عمومی را رقم بزند و این بار ممکن است به مراتب خشونت ‌بارتر از اعتراضات ۱۳۹۸ بر سر موضوع افزایش چندبرابری قیمت سوخت باشد.

گزارش ‌هایی که طی ماه‌ های اخیر در خصوص کاهش سرعت اینترنت و قطعی ‌های گهگاه در ایران به دست آمده نشان می ‌دهد رژیم ممکن است در تلاش برای آرام کردن دور تازه ‌ای از ناآرامی‌ های مدنی باشد.