تظاهرات ساکنین بقاع در رابطه با آلودگی رودخانه لیطانی

آلودگی آب یک مشکل همیشگی در دره بقاع در لبنان بوده است، و در سالهای اخیر با سرازیر شدن سیل پناهندگان سوری فشار فزاینده ای را برزیرساخت هایی که پیش از این هم ناکافی بودند، وارد کرده است.

به دلیل سرازیر شدن فاضلاب از مراکز اسکان غیررسمی در بر الیاس، قب الیاس و منطقه مرج، و از شبکه های موجود که بیش ازظرفیت شان کار می کنند، به درون رودخانه لیطانی، کیفیت آب این رودخانه مدام کاهش یافته است.

فضولات صنعتی و حیوانی و جریان های آبی که حاوی مواد شیمیایی کشاورزی هستند به فهرست بلند و بالای آلاینده های آب رودخانه لیطانی، که یکی از منابع آبی اصلی لبنان است، افزوده می شوند.

در واکنش به شرایط جاری که تهدید آشکاری است علیه سلامت عمومی، ساکنین دره بقاع کارزاری را به راه انداخته و خواستار اقدام دولت شدند.

این کارزار که به همین مناسبت «من نمی خواهم لیطانی مرا بکشد» نامگذاری شده، شاهد اقدامات گسترده ای در هفته های اخیر بوده است.

روز 8 سپتامبر، معترضین در بزرگراه برالیاس- شتوره، یک چادر بر پا و رفت و آمد در بخشی از جاده را مختل کرده و خواستار گشایش تصفیه خانه آب شدند.

آنها روی پارچه نوشته ای این پیام را برای مسئولین نوشته بودند «ما در ارتش شهید داده ایم تا از کشور محافظت شود. رودخانه مرگ را برای محافظت از کشور، پاکسازی کنید. من نمی خواهم لیطانی مرا بکشد.»

سرلشکر محمد خیر، دبیر کل کمیته عالی امداد در دیداراز تصفیه خانه فاضلاب در زحله در روز 13 سپتامبر، قول داد که تأسیسات جدید روز 10 اکتبر فعالیت خود را آغاز خواهد کرد.

تمیز نگاه داشتن رودخانه

لیطانی آب دره بقاع و بخش زیادی از جنوب را تأمین می کند.

آنتوان بو یونس، معاون شهردار زحله - معلقه به المشارق گفت که دولت لبنان به این ترتیب باید «مشکل فاضلاب را برای از بین بردن آلودگی رودخانه لیطانی حل کند.»

وی گفت که شهرداری کار پاکسازی فاضلابی که از شهرستان های قاع الریم و حزرتا از رودخانه بردونی سرازیر می شود را انجام داده و اکنون این روخانه پاک است.

او گفت که در ادامۀ کار، شورای توسعه و بازسازی که یک سازمان دولتی لبنان است در حال فعالیت برای وصل این دوشهرستان به شبکه فاضلاب زحله است.

وی گفت: «ما کار خود را انجام داده ایم و شهرداری های دیگر هم باید کار خود را برای پاکسازی رودخانه انجام بدهند.»

او افزود: «به ما قول داده شده که روز 10 اکتبر، تأسیسات تصفیه خانه در منطقه، کار خود را آغاز خواهد کرد.»

وی گفت که تصفیه خانه مدت چهار سال است که آماده بهره برداری است، و فعال کردن آن را «یک تصمیم سیاسی» توصیف کرد.

بو یونس گفت: «اگر شهرستان های واقع در کنار رودخانه همچنان فاضلاب خود را به رودخانه بریزند، مشکل باقی خواهد ماند.»

او گفت که برای رسیدگی به این مشکل، شورای توسعه و بازسازی باید طرحهای مربوط به ساخت تصفیه خانه فاضلاب در شهرستان های دیگر را که دولت انجام آنها را تصویب کرده است، اجرا نماید.

وی افزود که منابع مالی برای تصفیه خانه الفرزل نیز باید تأمین شود تا این تصفیه خانه بتواند کار خود را از سر بگیرد.

او گفت: «هنگامی که تمام ایستگاهها به طور همزمان کار کنند، ما یک بار برای همیشه آلودگی را از رودخانه لیطانی و ازمحصولات کشاورزی دره بقاع از بین خواهیم برد.»

آلودگی محصولات کشاورزی دره بقاع

جورج زمر مهندس کشاورزی گفت که آلودگی آب «یک مشکل مزمن این رودخانه است که تاکنون یک راه حل فراگیر برای آن وجود نداشته است.»

او به المشارق گفت که این مشکل با ورود شمار زیادی از پناهندگان سوری به بقاع بدتر شد و اشاره کرد که آب فاضلاب مربوط به اردوگاههای پراکنده پناهندگان که در کنار رودخانه برپا شده اند، به این رودخانه می ریزد.

وی گفت: «نرخ بالای آلودگی در این رودخانه بر محصولات کشاورزی در دره بقاع اثر گذاشته، برای اینکه شمار زیادی از کشاورزان، با وجود آگاهی از آلودگی آب، محصولات خود را با استفاده از آب رودخانه آبیاری می کنند.»

او اشاره کرد که فاضلاب تنها دلیل آلودگی محصولات کشاورزی نیست، بلکه کارخانجات، کشتارگاهها و بیمارستان هایی هم که زباله های جامد و فاضلاب خود را به این رودخانه می ریزند، به این مشکل دامن زده اند.

این فاضلاب همچنین به آب های زیرزمینی که برای آبیاری محصولات کشاورزی استفاده می شوند، سرایت می کند.

زمر گفت که تصفیه خانه جدید فاضلاب در زحله «از آلودگی می کاهد، اما آن را کامل از بین نمی برد.»

او توضیح داد که برای حل کامل این مشکل، تمام تصفیه خانه های واقع در امتداد رودخانه باید فعال شوند «از منبع آن تا غرب بعلبک و به دهانه رود در شمال شهر صور در جنوب .»

تصفیه خانه آب و فاضلاب

لیزا ابوخالد، دستیار مسئول اطلاعات عمومی در کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان گفت: «مشکل آلودگی پیش از آمدن پناهندگان سوری به لبنان وجود داشته است.»

او به المشارق گفت که طرح ملی آب در سال 2010 «تنها به 3 درصد از مشکل فاضلاب پرداخت، در حالی که 97 درصد دیگر در طبیعت ریخته می شوند.»

وی گفت که لبنان از کمبود مزمن زیربنایی برای حل مشکل آلودگی ناشی از فاضلاب رنج می برد.

ابو خالد گفت: «از زمان آغاز بحران سوریه، کمیساریای عالی سازمان ملل درامور پناهندگان از نهادهای دولتی در اجرای طرحهای آب و فاضلاب حمایت کرده و در خدمت جامعه لبنان و پناهندگان هر دو بوده است.»

وی گفت که کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، یونیسف و دولت لبنان به طور دسته جمعی مبلغ 12,700,000 دلار برای تصفیه آب و فاضلاب در اردوگاههای غیررسمی پناهندگان صرف کرده اند.

کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان و شرکای آن همچنین 33 طرح تصفیه خانه فاضلاب در جوامع لبنان را اجرا کرده اند.

وی گفت که در اردوگاهها، فاضلاب «در یک زیرساخت موقتی که به طور دوره ای تمیز می شود، نگهداری می شود، تا از ریختن آن درون رودخانه و در مناطق پیرامون اردوگاهها پرهیز شود.»

وی گفت: «ما همچنین کارزارهای آگاهی رسانی دوره ای برای پناهندگان ترتیب می دهیم تا از خطرات آلودگی آب ناشی از فاضلاب آگاه شوند» و افزود که 96,000 نفر بین ماههای ژانویه و ژوئن امسال در مورد این مسئله اطلاعات دریافت کردند.

وی گفت که این تلاشها می تواند به حل مشکل آلودگی آب کمک کند اما نمی تواند به طور کامل آن را حل کند.

وی گفت: «رسیدگی به مشکل آلودگی رودخانه لیطانی نیازمند کار مشترک و پایبندی دولت، جامعه مدنی و کشورهای اهدا کننده به کاهش این تهدید آتی برای سلامت عمومی است.»