ورود قابلیت‌های بی‌نظیر نسل ششم هواپیماها به میدان نبرد با بمب‌افکن بی-٢١ ریدر

قرار است هواپیمای بی-٢١ ریدر نیروی هوایی ایالات متحده که یک بمب‌افکن تهاجمی دوربرد است آغازگر عصری از قابلیت‌های تازه باشد که به آن امکان می‌دهد حتی از پیچیده‌ترین سیستم‌های دفاع هوایی نیز بگریزد.

هواپیمای بی-٢١ که نورتروپ گرومن سازنده‌اش آن را یک هواپیمای نسل ششم خواند، در آذرماه توسط پنتاگون رونمایی شد.

بنا به اعلام نیروی هوایی ایالات متحده، انتظار می‌رود که این هواپیما در مجموعه‌ای گسترده‌تر از سیستم‌ها برای انجام حملات دوربرد متعارف، از جمله اطلاعات، نظارت و شناسایی؛ حملۀ الکترونیکی؛ ارتباطات و سایر قابلیت‌ها مورد استفاده قرار گیرد.

این هواپیما هم قادر به حمل مهمات متعارف و هم مهمات گرماهسته‌ای است و برای انجام عملیات با سرنشین یا بدون سرنشین طراحی شده است. به‌علاوه قادر است از مجموعۀ گسترده‌ای از مهمات از فاصلۀ دور و همچنین در حین حملۀ مستقیم استفاده کند.

لوید آستین وزیر دفاع ایالات متحده در مراسم رونمایی از هواپیمای بی-٢١ گفت که این هواپیما به‌عنوان اولین بمب‌افکن استراتژیک طی بیش از سه دهۀ گذشته و به‌عنوان ستون فقرات نیروی بمب‌افکن آمریکا عمل خواهد کرد.

به‌گفتۀ او برد هواپیمای بی-٢١ با هیچ بمب‌افکن دیگری قابل مقایسه نیست.

آستین گفت این هواپیما با برد وسیع خود «نیازی به استقرار در میدان جنگ ندارد؛ و برای به‌خطر انداختن هر هدفی نیازی به حمایت لجستیکی نخواهد داشت.»

وی افزود هواپیمای بی-٢١ ریدر به‌گونه‌ای طراحی شده است که به‌راحتی قابل تعمیر و نگهداری باشد که این موضوع باعث می‌شود در صورت نیاز همواره آمادۀ حرکت باشد.

او گفت: «ما یک توانایی را واقعاً در اختیار نداریم مگر اینکه قادر به نگهداری آن باشیم. هواپیمای بی-٢١ طوری طراحی شده است تا قابل نگهداری‌ترین بمب‌افکنی باشد که تا به‌حال ساخته شده است.»

به‌گفتۀ آستین، هواپیمای ریدر همچنین با معماری سیستم باز ساخته شده است که امکان ارتقای آسان را فراهم می‌کند و «آن را بسیار انطباق‌پذیر می‌سازد.»

«با توجه به اینکه ایالات متحده به نوآوری خود ادامه می‌دهد، این بمب‌افکن قادر خواهد بود با سلاح‌های تازه‌ای که هنوز اختراع نشده‌اند، از کشور ما دفاع کند.»

او گفت: «همچنین هواپیمای بی-٢١ چندمنظوره است. می‌تواند هر کاری از جمله جمع‌آوری اطلاعات، مدیریت نبرد، ادغام با متحدان و شرکای ما را انجام دهد و در حوزه‌ها، میدان‌های نبرد و کل نیروی مشترک بدون عیب و نقص فعالیت خواهد کرد.»

قابلیت‌های رادارگریزی ارتقایافته

بی-٢١ ریدر نیز مانند سلف خود یعنی هواپیمای بی-٢ اسپیریت، هواپیمایی رادارگریز است. به‌گفتۀ آستین دشمنان به‌سختی خواهند توانست متوجه حضور آن شوند.

او گفت: «پنجاه سال پیشرفت در زمینۀ تکنولوژی پنهان شدن از دید در این هواپیما اجرا شده است. حتی پیشرفته‌ترین سیستم‌های پدافند هوایی نیز برای شناسایی هواپیمای بی-٢١ در آسمان به مشکل خواهند خورد.»

در آذرماه، یکی از مقامات ارشد نورتروپ گرومن به مجلۀ ایر اند اسپیس فورسز (نیروی هوافضا) گفت هواپیمای بی-٢١ «بسیار رادارگریزتر» از هواپیمای بی-٢ خواهد بود.

تقریباً تمام جنبه‌های برنامۀ هواپیمای بی-٢١ ریدر محرمانه است.

با این حال، به‌گفتۀ نورتروپ گرومن قابلیت‌های نسل ششم آن شامل مواردی از جمله نسل تازۀ تکنولوژی رادارگریزی، مزیت اطلاعاتی و معماری باز است.

چنین پیشرفت‌هایی احتمالاً شامل راه‌هایی تازه برای کنترل انتشار امواج الکترونیکی به‌منظور گمراه کردن رادارهای دشمن و جا زدن خود به‌عنوان شیئی دیگر و استفاده از تکنولوژی‌های پیشرانۀ جدید است.

همچنین انتظار می‌رود که هواپیمای بی-٢١ مجهز به طراحی ورودی و اگزوز جدید باشد و پیشرفت‌های عظیمی را در زمینۀ ساخت کامپوزیت و علوم مواد به‌ نمایش بگذارد.

مواد جاذب رادار مورد استفاده در پوشش هواپیمای بی-٢١ احتمالاً یکی از محرمانه‌ترین اسرار تکنولوژیکی کشور است و نقش مهمی در توانایی آن برای بقا در مناطق بسیار پرخطر ایفا می‌کند.

به‌گفتۀ یکی از مقامات نورتروپ گرومن، قابلیت نگهداری و قابلیت اطمینان این بمب‌افکن تازه چنان بهبود پیدا کرده است که می‌تواند «هر روز» در حالت رادارگریزی کامل پرواز کند.

او گفت هواپیمای بی-٢١ با حذف «نوار ویژۀ» مورد استفاده برای پوشاندن درزها و خطوط پنل‌های هواپیمای بی-٢ بهبود پیدا کرده است، چراکه بی-٢ در بین مأموریت‌هایش به صدها نفر ساعت تعمیر و نگهداری برای سطوح پنهان از دید نیاز داشت.

به‌گفتۀ او این مواد تازه «تاب‌آوری» بسیار بیشتری دارد و ممکن است برای تقویت هواپیمای بی-٢ نیز به‌کار رود.

کتی واردن، مدیر اجرایی نورتروپ گرومن، در مراسم رونمایی به آسوشیتدپرس گفت: «میزان پنهان بودن آن از دید بسیار زیاد است. به‌طوری که صدایش را خواهید شنید، اما خودش را واقعاً نخواهید دید.»

ریدر

توسعه هواپیمای بی-٢١ ریدر در سال ١٣٩٤ از زمانی آغاز شد که نیروی هوایی قرارداد توسعۀ مهندسی و ساخت آن را واگذار کرد.

تاکنون دست‌کم شش بی-٢١ ریدر در دست تولید هستند و قرار است اولین آنها طی امسال پرواز آزمایشی خود را انجام دهد. این هواپیما قرار است تا سال ١٤۰٦ به‌ خدمت گرفته شود.

استارز اند استریپز به‌نقل از مقامات نظامی گفت هر هواپیمای بی-٢١ ریدر باید حدود ٧۰۰ میلیون دلار هزینه داشته باشد.

نیروی هوایی انتظار دارد حداقل ١۰۰ فروند از این هواپیما را در اختیار بگیرد. در مقام مقایسه، تخمین زده می‌شود که در حال حاضر ٢۰ فروند بی-٢ به خدمت گرفته شده باشند و نیروی هوایی قصد دارد تا سال ١٤١١ از آنها بهره‌برداری کند. پس از آن هواپیمای بی-٢١ ریدر جایگزین آنها خواهد شد.

همچنین، هواپیمای بی-٢١ جایگزین هواپیمای بی-١ لنسر و پس از آن احتمالاً جایگزین بوئینگ بی-٥٢ استراتوفورترس خواهد شد.

به گزارش آسوشیتدپرس، هواپیمای بی-٢١ جزئی از تلاش‌های پنتاگون برای مدرن‌سازی سه‌گانۀ هسته‌ای خود است که شامل موشک‌های بالستیک هسته‌ای سیلوپرتاب، بمب‌افکن‌های هسته‌ای و کلاهک‌های زیردریایی‌پرتاب می‌شود. دلیل این امر تغییر رویکرد پنتاگون برای مواجهه با مدرن شدن نظامی سریع چین است.

پنتاگون در گزارش سالانۀ خود دربارۀ چین اعلام کرد چین قرار است تا سال ١٤١٤ صاحب ١٥۰۰ سلاح هسته‌ای باشد و توسعۀ سلاح‌های مافوق صوت، جنگ سایبری و قابلیت‌های فضایی این کشور «بیشترین پیامدها و سامان‌یافته‌ترین چالش را برای امنیت ملی ایالات متحده و نظام بین‌المللی آزاد و شفاف» به‌دنبال دارد.

دبورا لی جیمز، وزیر نیروی هوایی، در هنگام اعلام واگذاری قرارداد هواپیمای ریدر در سال ١٣٩٤ گفت: «ما به یک بمب‌افکن جدید برای قرن بیست‌ویکم نیاز داشتیم که به ما اجازه بدهد با تهدیدهای بسیار پیچیده‌تر، نظیر تهدیداتی که می‌ترسیم روزی از سوی چین و روسیه با آنها روبرو شویم، مقابله کنیم.»

«هواپیمای بی-٢١ قدرت بقای بیشتری دارد و می‌تواند با این تهدیدات بسیار دشوارتر مقابله کند.»