فراهم شدن امکان اقدام بی‌درنگ بمب‌افکن‌های ایالات متحده در خاورمیانه و آفریقا به‌سبب وجود پایگاه‌های خط مقدم

وجود مجموعه‌ای از پایگاه‌های عملیات خط مقدم در سراسر جهان به بمب‌افکن‌های استراتژیک ایالات متحده این امکان را می‌دهد که در صورت بروز درگیری و در زمان وقوع آن، بی‌درنگ به اهدافی در خاورمیانه و آفریقا حمله کنند.

با توجه به افزایش تنش‌ها پس از تهاجم روسیه به اوکراین، تلاش مداوم ایران برای غنی‌سازی اورانیوم تا سطح تسلیحاتی و تهدیدات چین علیه تایوان و خطوط کشتیرانی بین‌المللی، ارتش ایالات متحده آماده می‌شود تا در صورت لزوم به‌منظور حفاظت از متحدان خود در سراسر جهان دست به اقدام بزند.

بریتانیا میزبان یک پایگاه هوایی مهم در فیرفورد است و بمب‌افکن‌های ایالات متحده به‌طور معمول در آنجا مأموریت‌های آموزشی را به‌همراه کشورهای متحد عضو ناتو انجام می‌دهند.

آخرین مأموریت برگزارشده در فیرفورد در شهریورماه امسال بود. این مأموریت پس از تمرینی یک‌ماهه در سراسر اروپا به پایان رسید و شامل حضور بی-٥٢اچ استراتوفورترس جهت انجام سوخت‌گیری هوایی، روش‌های اسکورت جنگندۀ بمب‌افکن، آموزش ادغام و عملیات با انواع هواپیماهای کشورهای شریک و متحد بود.

در آن زمان جیمز هکر، ژنرال نیروی هوایی ایالات متحده، گفت: چنین مأموریت‌هایی «فرصتی عالی را برای بهبود آمادگی ترکیبی، بهبود قابلیت همکاری متقابل و به‌نمایش گذاشتن قدرت جهانی ما در کنار متحدانمان فراهم می‌کنند.»

این دومین بار در سال ١٤۰١ بود که هواپیماهای بی-٥٢ برای انجام مأموریت نیروی ضربت بمب‌افکن به پایگاه نیروی هوایی سلطنتی فیرفورد پرواز کردند. در بهمن‌ماه سال گذشته نیز چهار فروند بمب‌افکن وارد اروپا شدند و در سال ١٤۰۰ بمب‌افکن‌های بی-١بی در فیرفورد مستقر شدند.

یکی دیگر از پایگاه‌های هوایی کلیدی که توانایی این حملۀ سریع را فراهم می‌کند، در مورون اسپانیا واقع شده است.

موقعیت آن در جنوب اسپانیا به بمب‌افکن‌های ایالات متحده اجازه می‌دهد تا در شعاع وسیعی دست به عملیات بزنند.

در سال ١٤۰۰ دیوید سنچیوتی در وب‌سایت اوییشنیست (هوانورد) نوشت مورون «یک پایگاه هوایی استراتژیک است که هر هواپیمای آمریکایی که از ایالات متحده به‌سمت شرق حرکت می‌کند می‌تواند از آن استفاده کند.»

او گفت اغلب اوقات از این پایگاه به‌عنوان توقفگاهی برای تمام هواپیماهای ایالات متحده استفاده می‌شود که برای انجام عملیات به خاورمیانه می‌روند یا از آنجا باز می‌گردند.

مورون در چند سال گذشته میزبان تعدادی از بمب‌افکن‌های استراتژیک ایالات متحده بوده است و اخیراً نیز نیروی هوایی ایالات متحده در روز ٨ اسفندماه از استقرار چهار بمب‌افکن سنگین دوربرد بی-٥٢ استراتوفورترس در این پایگاه خبر داد.

یکی دیگر از پایگاه‌های خط مقدم هوایی حیاتی، پایگاه اورلند در نروژ است.

در سال ١٤۰۰ هواپیماهای بی-١بی لنسر ایالات متحده وارد اورلند شدند و این اولین باری بود که چنین بمب‌افکن‌هایی از یک کشور اروپایی دست به عملیات می‌زدند.

ژنرال جف هاریگیان، فرمانده نیروی هوایی ایالات متحده در اروپا - نیروی هوایی آفریقا گفت: «آموزش در کنار متحدانی مانند نروژ ما را قادر می‌سازد تا قابلیت‌های بازدارندگی و دفاعی خود را تقویت کنیم و در عین حال ثبات منطقه را نیز بهبود ببخشیم.»

مأموریت هواپیماهای بی-١ در نروژ پس از استقرار گستردۀ هواپیماهای بی-٥٢ در بریتانیا صورت گرفت.

به گزارش فوربس، در طول این مأموریت بمب‌افکن‌های ایالات متحده در سراسر اروپا پرواز می‌کردند، به‌همراه جنگنده‌های کشورهای متحد آموزش می‌دیدند و نیروهای روسی را به‌دام جمع‌آوری اطلاعات می‌کشاندند.

بنا به اعلام فوربس، جری هندریکس، تحلیلگر مسائل نظامی و نویسندۀ کتاب «تأمین و حفظ نیروی دریایی» گفت: «به‌نظر می‌رسد این اقدام تلاشی هماهنگ برای حمایت از متحدانمان و شروع اعمال فشار بر روس‌ها به شیوه‌ای باشد که آن را می‌فهمند».

یک هواپیمای بی-١ می‌تواند ٢٤ موشک ضدکشتی دوربرد رادارگریز با برد ٣۰۰ مایل را به تنهایی با خود حمل کند.

فوربس نوشت، به این ترتیب یک بار پرواز چند هواپیمای بی-١ می‌تواند تقریباً همان قدرت آتش ضدکشتی را فراهم کند که معادل کل جناح هوایی ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی ایالات متحده است.

همچنین برد طولانی این نوع هواپیما که بین دفعات سوخت‌گیری به هزاران کیلومتر می‌رسد، امکان آزادی عمل در قلمروی وسیعی به آن می‌دهد.

مأموریت‌های نیروی ضربت بمب‌افکن

ارتش ایالات متحده مأموریت‌های نیروی ضربت بمب‌افکن را به‌طور منظم در کل منطقۀ ستاد مرکزی ایالات متحده (سنتکام) انجام می‌دهد تا بر تعهد ایالات متحده نسبت به متحدانش در منطقه و سراسر جهان تأکید کند.

آخرین مأموریت از این دست در روز ١٩ آبان‌ماه انجام شد.

به‌گفتۀ سنتکام در طول این مأموریت، دو فروند هواپیمای بی-٥٢اچ استراتوفورترس از ایالت لوئیزیانای ایالات متحده به منطقه‌ای شامل خاورمیانه و آسیای مرکزی پرواز کردند و در طول مسیر با نیروی هوایی ١٣ کشور هماهنگ شدند.

ژنرال الکسوس گرینکویچ، فرمانده نیروی هوایی نهم (نیروی هوایی مرکزی) گفت: «ما می‌توانیم به‌همراه شرکای خود به‌سرعت قدرت رزمی عظیمی را به منطقۀ عملیاتی مشترک خود اعزام کنیم. در چنین محیط پرتحرکی، هیچ‌کس نمی‌تواند به‌تنهایی از پس این کار برآید.»

گرینکویچ پس از انجام تمرینی مشابه توسط هواپیماهای بمب‌افکن در شهریورماه گفت: «تهدیدها علیه ایالات متحده و شرکای ما بی‌پاسخ نخواهد ماند.»

اخیراً تمرکز زیادی بر روی دریای عرب صورت گرفته است. این دریا، آبراهی است که تمام کشتی‌های ایرانی برای رسیدن به بنادر جهان باید از آن عبور کنند و همچنین حلقه‌ای کلیدی در «رشته مروارید» چین محسوب می‌شود.

ایران از مدت‌ها پیش تهدید کرده است که در صورت وقوع جنگ تنگۀ هرمز را می‌بندد و به کشتی‌های تجاری حمله می‌کند. این تنگه خلیج فارس را به خلیج عمان و دریای عرب متصل می‌کند.

در همین حال، در سال‌های اخیر، برنامۀ عظیم زیرساختی چین برای اتصال سرزمین اصلی خود به شاخ آفریقا از طریق شبکه‌ای از تأسیسات نظامی و تجاری نگرانی‌هایی را ایجاد کرده است.

خطوط دریایی این کشور از گلوگاه‌های اصلی دریایی از جمله تنگۀ باب‌المندب در ورودی دریای سرخ؛ تنگۀ مالاکا، بین اقیانوس هند و اقیانوس آرام؛ تنگۀ هرمز در ورودی خلیج فارس؛ و تنگۀ لومبوک، بین جزایر بالی و اندونزی عبور می‌کنند.

برنامۀ زیرساخت‌های جهانی پکن که به طرح کمربند و جاده یا یک کمربند، یک جاده نیز معروف است در داخل این کشور ادامه دارد و گسترۀ آن به سایر بخش‌های خاورمیانه، آسیای مرکزی و آفریقا می‌رسد.

منتقدان هشدار می‌دهند پروژه‌های ظاهراً تجاری چین هدفی دوگانه را دنبال می‌کنند و به ارتش این کشور که به‌سرعت در حال رشد است اجازه می‌دهند حوزۀ دسترسی خود را گسترش دهد.