توانایی ناوگروه هواپیمابر بوش برای سوخت‌‌رسانی هوایی جنگنده‌های ائتلاف

ناوگروه ضربت جرج اچ دبلیو بوش که اکنون در بحبوحۀ تهدیدات مستمر روسیه و ایران در دریای مدیترانه فعالیت دارد، آماده است که هر لحظه به هواپیماهای نیروهای ائتلاف سوخت‌رسانی در حال پرواز کند.

ناوگروه هواپیمابر بوش از آبان‌ماه گذشته مشارکت در مانورهای ناتو در اقیانوس اطلس و دریای مدیترانه را آغاز کرد. این ناوگروه به‌همراه ناوهای هواپیمابری از کشورهای فرانسه، ایتالیا، و بریتانیا در چندین مانور حضور داشت.

این ناوگروه، ناو یواس‌اس جرج اچ دبلیو بوش که پیشرفته‌ترین ابرهواپیمابر پیشرفتۀ کلاس نیمیتز نیروی دریایی ایالات متحده است، رزمناو یو‌اس‌اس لایت‌گلف مجهز به موشک‌های هدایت‌شونده، و ناوشکن‌های یو‌اس‌اس‌فرگت و یو‌اس‌اس‌تراکتن که هر دو مجهز به موشک هدایت‌شونده هستند، را شامل می‌شود.

این گروه نیرومندترین شاخۀ هوایی نیروی دریایی ایالات متحده به‌همراه جت‌های جنگنده اف/ای-۱۸ای/اف سوپر هورنت، هواپیماهای تهاجمی الکترونیکی، و بالگردهای تهاجمی را نیز شامل می‌شود.

این ناوگروه هواپیمابر به‌همراه نیروی هوایی ایالات متحده قابلیت‌های سوخت‌رسانی بی‌مانندی را برای هواپیماهای این نیرو و نیروهای ائتلاف فراهم می‌کند و آنها را قادر می‌سازد تا مسافت‌های بسیار دورتر از محدودأ سوخت تعیین‌شدۀ خود پرواز کنند.

یکی از این قابلیت‌ها استفاده از جت‌های جنگندۀ اف/ای-۱۸ای/اف سوپر هورنت شاخۀ هوایی این ناو هواپیمابر برای سوخت‌رسانی به هواپیماهای دیگر است.

سوپر هورنت می‌تواند به یک سامانۀ سوخت‌رسانی هوایی موسوم به «فروشگاه رفقا» مجهز شود. این سامانه قادر است ۱۳ تن سوخت را در هواپیما حمل کند.

هواپیماهای اف-۳۵‌بی بریتانیا مستقر در ناو علیاحضرت ملکه الیزابت نخستین بار در مهر ۱۴۰۰ عملیات سوخت‌رسانی در آسمان را با دریافت سوخت از جنگندۀ اف/ای-۱۸ای سوپر هورنت نیروی دریایی ایالات متحده انجام دادند.

نمونۀ اولیه هواپیماهای سوخت‌رسان بی‌سرنشین ام‌کیو-۲۵ نیروی دریایی پس از تکمیل نخستین آزمایش حمل خود در آذر ۱۴۰۰ اکنون روی ناو کشتی جورج اچ بوش مستقر است.

این هواپیمای بدون سرنشین پیش‌تر آزمایش‌های زمینی سوخت‌رسانی به یک جنگندۀ اف/ای-۱۸ای سوپر هورنت، یک فروند ای-۲دی پیشرفته هاک‌آی، و یک فروند جنگندۀ تهاجمی مشترک اف-۳۵سی لایتنیگ۲ انجام داده است.

به‌گفتۀ نیروی دریایی، هواپیماهای ام‌کیو-۲۵ استینگری که عمدتاً برای قابلیت سوخت‌رسانی هوایی طراحی شده‌اند، قابلیت‌های اطلاعاتی، نظارتی، و تجسسی را نیز ارائه می‌دهند و از پیشرفته‌ترین پیوندهای مخابراتی با سامانه‌های فرماندهی و کنترل بهره‌برداری می‌کنند.

این هواپیماهای بدون سرنشین ام‌کیو-۲۵ قرار است مطابق برنامه در سال ۱۴۰۴ به قابلیت عملیاتی اولیه دست یابند و انتظار می‌رود ۷۲ فروند از این پرنده‌ها خریداری شود.

قابلیت سوخت‌رسانی بی‌نظیر

توانایی‌های دیگر سوخت‌رسانی ناوگروه هواپیمابر بوش با همراهی قابلیت‌های دیگر شاخه‌های این ناوگروه تکمیل می‌شود.

برآورد می‌شود که نیروی هوایی ایالات متحده بین ۴۵۰ تا ۵۰۰ هواپیمای سوخت‌رسان اختصاصی داشته باشد.

بنا به‌گفتۀ ستاد تحرک هوایی، هواپیمای کی‌سی-۴۶ پگاسوس می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی به حدود ۹۷ درصد از هواپیماهایی که در طول مأموریت‌های ستاد حمل‌ونقل ایالات متحده پرواز می‌کنند، سوخت‌رسانی کند.

پگاسوس قادر به سوخت‌رسانی به هواپیماهای بزرگی مانند بی-۵۲ استراتوفورترس و سی-۱۷ گلاب‌مستر و همچنین هواپیماهای کوچکتر مانند جت‌های جنگنده اف-۱۶ است.

همان‌طور که این هواپیماها نخستین بار فروردین ۱۴۰۱ با سوخت‌رسانی به هورنت‌های اسپانیایی ای‌اف-۱۸ نشان دادند، قادر هستند به هواپیماهای نیروهای ائتلاف هم سوخت‌رسانی کنند.

بنا به گزارش مؤسسۀ هادسون در سال ۱۴۰۰ با عنوان «سوخت‌رسانی هوایی تاب‌آور: حفاظت از قدرت دسترسی ارتش ایالات متحده به سراسر جهان»: «توانایی ارتش ایالات متحده برای قدرت‌نمایی سریع در فواصل میان قاره‌ها و حفظ قدرت عملیات در مقیاس صحنه‌های جنگ، یکی از مهم‌ترین مزایای آن محسوب می‌شود.»

این گزارش در ادامه می‌گوید: «مسلماً سوخت‌رسانی هوایی مهم‌ترین عامل این توانایی منحصربه‌فرد ایالات متحده است.»