درخواست پناهجویان عرسال برای کمک‌های زمستانی

در یک چادر در اردوگاه الشهدا در نزدیکی شهر عرسال در شمال شرقی لبنان، سمر راشد و دو فرزندش محمد و حسنا که ۱۴ و ۱۲ ساله هستند زیر پتوهای پشمی یکدیگر را بغل می‌کنند تا گرم بمانند.

حالا که منبع دیگری برای گرمایش وجود ندارد، این پتوها تنها وسیله آنها برای مقابله با سرمای یخبندان و برف جمع‌شده روی سقف پلاستیکی چادرشان است.

با کاهش دما، خانواده رشید که پناهجویانی از منطقه القصیر سوریه هستند در تحمل سختی‌های این زمستان تنها نیستند.

۱۴۳ اردوگاه غیررسمی در عرسال وجود دارد که تقریبا ۵۴ هزار پناهجو را در حدود ۷۳۰۰ چادر در خود جای داده است. ۲۴ هزار نفر دیگر نیز در خانه‌های اجاره‌ای در همین منطقه زندگی می‌کنند.

با کمبود شدید ملزومات زمستانی نظیر سوخت گرمایش و پوشاک و دارو، اکثر این پناهجویان با شرایط بسیار دشواری مواجهند.

راشد گفت: «من یک زن بیوه‌ام که با دو بچه در اردوگاه الشهدا زندگی می‌کنم که زنان بیوه، بچه‌های یتیم، افراد سالمند و افراد دارای نیازهای خاص را در خود جا داده است».

وی گفت بدون مازوت (نفت گرمایش) یا هیزم، او و فرزندانش باید «با چند تکه پتویی» با سرمای طاقت‌فرسا روبه‌رو شوند.

او گفت: «شرایطی که داریم ما را واداشت که از طریق صدای پناهجویان سوری در لبنان از جامعه بین‌المللی تقاضای کمک کنیم تا زمانی که [بتوانیم] صحیح و سالم به کشورمان برگردیم».

او افزود: «ما می‌خواهیم با حداقل امکانات در چادرها زندگی کنیم».

درخواست کمک اضطراری

صدای پناهجویان سوری در لبنان از طریق دو مرکز در عرسال فعالیت دارد: یک مرکز اورژانس و هماهنگی که با همکاری سازمان‌های بین‌المللی کار می‌کند و یک مرکز که به پناهجویان کمک‌رسانی می‌کند.

در پی افت شدید دما و هوای بد که ساکنان اردوگاه‌های غیررسمی را نیازمند کمک‌های اورژانسی کرد، روز ۹ ژانویه این سازمان درخواست کمک بین‌المللی برای حمایت از پناهجویان عرسال را صادر نمود.

این سازمان خواستار کمک‌های اضطراری نظیر مازوت برای گرمایش و نیز مواد غذایی، شیر خشک، ملزومات پزشکی و دارو، به ویژه برای کودکان و افراد دارای نیازهای خاص، شد.

خالد محمد المطاوع، پناهجوی ۶۰ ساله به المشارق گفت: «امیدوارم درخواستی که صادر کردیم به قدرت‌های مربوطه برسد» و افزود که پناهجویان می‌خواهند به «کشور خود و شأن خود برگردیم».

المطاوع گفت که به همراه همسر و چند نوه خود در چادری «که سقف پر از برفش هر آن ممکن است روی سرشان بریزد» زندگی می‌کند.

او گفت: «این سرمای سوزناک به مغز استخوانمان رسیده چون نفت کوره یا هیزم برای گرمایش نداریم».

او گفت: «تنها کمکی که از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (یو ان اچ سی آر) دریافت می‌کنیم ۲۷ دلار در ماه برای گرمایش است که فقط پول دو روز مازوت می‌شود».

او گفت نتوانسته است کار پیدا کند و از عهده خانواده‌اش بربیاید «چون هیچ فرصت شغلی‌ای برای خود لبنانی‌ها وجود ندارد، برای من خیلی کمتر».

عرضه مایحتاج کم است

ابو احمد صبیعه از صدای پناهجویان سوری در لبنان گفت: «عرسال در طول زمستان فشار جوی کمی دارد چون منطقه‌ای کوهستانی است که در فصل زمستان بسیار سرد می‌شود».

او به المشارق گفت: «عرسال بیشترین تمرکز اردوگاه‌ها در لبنان را در خود جای داده است» و به این نکته اشاره کرد که چادرها «اساسا از جنس برزنت پلاستیکی است و کودکان زیر آن زندگی می‌کنند و به ماده گرمایشی‌ای به نام مازوت نیاز دارند» تا گرم بمانند.

او گفت: «سازمان‌هایی هستند که در زمینه خدمات‌رسانی به اردوگاه‌ها فعالیت دارند اما مقدار مازوتی که عرضه می‌شود کافی نیست» و به این موضوع اشاره کرد که ۷۳۰۰ چادر موجود روزانه بین ۷۰ تا ۸۰ هزار لیتر مازوت نیاز دارد.

وی خاطرنشان کرد: «عرضه مایحتاج کم و در عین حال احتیاجات زیاد است» و اضافه کرد که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل کمک‌رسانی می‌کند «اما نه به اندازه لازم».

او ضمن اشاره به شرایط کلی لبنان که با بحران سیاسی و مالی روبه‌روست گفت: «به دلیل شکاف بزرگی که بین حجم کمک‌های ارائه‌شده و حجم مورد نیاز وجود دارد، به ویژه در این زمستان، رنج و سختی زیادی به این افراد وارد می‌شود».

او گفت که درخواست صادرشده برای پر کردن این شکاف است.

به گفته او، مازوت و هیزم «یک اولویت برای تأمین گرمایش کودکان این اردوگاه‌هاست اما نیازهای بسیار دیگری نیز وجود دارد، از جمله لباس زمستانی برای کودکان»، تشک، پتوی پشمی، غذا و دارو.

او گفت پناهجویانی که در اردوگاه‌های عرسال زندگی می‌کنند به خاطر اینکه دولت و مردم لبنان بیش از هفت سال میزبان آنها بوده‌اند قدردانی می‌کنند و افزود که «آنها ما را ناامید نکرده‌اند».