داستانها به بچه های سوری کمک می کند تا افسردگی های خودشان را فراموش کنند

بعضی از بچه های سوری چیزی به جز جنگ نمی شناسند.

سانیا زغیر یک نویسنده لبنانی بچه ها با تبار سوری گفت که آنها تمام عمر خودشان را در ترس گذرانده اند هربار که یک موشک یا گلوله توپ فرو می افتاد و با صدای شلیک اسلحه به خواب رفته و بیدار شده ند.

زغیر که از بلای این بچه ها متأثر شده بود از حومه غربی حمه در ما سپتامبر دیدار کردجایی که یک هفته را به منظور کتابخوانی برای بچه ها در شماری از روستاها و مدارس از جمله مهد کودک الملک الصغیر(فرشته کوچک) در سلحب گذراند.

او همچنین بچه ها را تشویق کرد که تجربه های غمناک و آسیب های روحی خودشان را از جنگ با دیگران درمیان بگذارند.

او به المشارق گفت: «می خواستم در میان بچه های سوریه و خانواده های آنان پس از هفت سال جنگ خونبار باشم، بویژه بچه هایی که هم سن جنگ هستند. هدف من ساده بود: که به بچه ای کمک کنم بیندیشند و خلق کنند و جنبه های زیبایی زندگی، طبیعت، خانواده و محیط زیست را کشف کنند.»

او کتابهای خودش را به همراه آورد با این امید که به بچه ها الهام دهد تا توانایی ها و استعدادهای خودشان را ابراز کرده و احساسات آنان را برانگیزد.

زغیر گفت: «می خواستم تا از طریق کتابهایم به آنها بگویم که آنها عشق، محبت و تشویق دیگران را به همراه دارند.»

او گفت که بچه های سوری که با آنها ملاقات کرد «از آسیب پذیری خودشان آگاهند» و افزود که آنها «حس می کنند که لازم است ازآنها حفاظت و مراقبت شود، بوِیژه که بچه های جنگ هستند و از دوره بیگناهی جنگ آنطوری که باید لذت نبردند.»

او افزود: «ترس همراه آنهاست و به امنیت، ایمنی، ثبات، کتاب و نشستهای راحت و دنج کنابخوانی نیاز دارند.»

زغیر گفت که در نشستهای داستان خوانی اش، او توانست بچه ها را به جهانی دیگر انتقال دهد و باعث شود تا شرایط جنگ را فراموش کنند.

او گفت: «صدای هواپیماهای جنگی در خلال نشستهای وجود داشت و می توانستم به روشنی آن را بشنوم اما بچه های هیچ توجهی به آن نداشتند شاید به این دلیل که به شنیدن این صدا عادت کرده بودند یا شاید به این دلیل که از داستانها و فعالیتهایی که برگزارکردیم شیفه شده بودند.»

«جنگ به دل و جان همه بچه های رسوخ کرده است»

مرام عمار آموزگار زبان فرانسه در مهد کودک الملک الصغیر به المشارق گفت درست همانگونه که جنگ وارد هرخانه در سوریه شده است، همچنین به درون هر فرد سوری بویژه بچه های رسوخ کرده است.

او گفت که درگیریهایی در حومه سلحب روی داد جایی که مهد کودک قراردارد و موشک و گلوله های توپ درمنطقه فرود آمده است.

او گفت که بچه ها «به طور مداوم درترس و وحشت زندگیم می کنند که اثار شدید روانی بر کارها و رفتارهای آنان دارد.»

عمار گفت : «آنچه که گذشته است ما را به عنوان کارکنان آموزشی ملزم می کند تا تلاشهای خودمان را برای این که احساس ایمنی کنند دوبرابر کنیم بویژه برای یتیمانی که یکی از والدین را درجنگ ازدست داده اند.»

او گفت: «تلاش زیادی داریم تا آنها را در فعالیتهایی مشارکت دهیم که اعتماد به نفس و اطمینان به دیگران را در میان آنها تقویت می کند. ما برنامه های صبحانه گروهی به صورت هفتگی برگزار می کنیم که با میان پرده های شاد آور همراه است تا را به فراموش کردن غمهایشان وادارد.»

او گفت که کارکنان آموزشی نمایش برگزار می کنند، به عنوان شخصیتهای کارتونی که بچه ها دوست دارند لباس می پوشند «تا دل آنها را شاد کرده و خنده برچهرهایشان بنشانند.»

درهمین حال به آنچه که لازم است ازجمله حمایت های روانی به صورت انفرادی توجه خاص می شود.

عمار گفت که هر زمان که شرایط امنیتی اجازه دهد، مدرسه دیدار از کودکستانها در سایر بخشهای حمه را ترتیب می دهد تا به ادغام شدن بچه ها در محیط خودشان و تلقین حس اتحاد درمیان آنها کمک شود.

اقدام کارکنان آموزشی مهد کودک با همکاری با یونیسف و هلال احمر سوریه انجام می شود که برنامه های حمایت روانی و اجتماعی متمرکز بربچه را اداره می کند.

او گفت که این تلاشها، «نتیجه بخش بوده است و شاهد آن این واقعیت است که سه هفته پس ازآغاز سال تحصیلی حس می کنیم که وضعیت بچه ها درمقایسه با سال گذشته بهتر شده است.»

موزاییک نمادی از تنوع سوریه است

یونیسف به اجرای طرحی برای ادغام دوباره بچه های سوری در جامعه خودشان مشغول بوده است که با همکاری سازمانهای اجتماعی مدنی انجام می شود.

این طرح «موزاییک» نام دارد تا نمادی برای تنوع نژادی و فرقه ای سوریه باشد.

یونیسف این طرح را در حومه غربی حمه با همکاری با انجمن خیریه مسیاف، و از طربق پنج مرزک در سلحب، میساف، البیاضیه، الفندره و جب رملاح اجرا می کند.

بشار سلیمان مدیر کل طرح موزاییک سلحب به المشارق گفت که دراین مراکز برنامه های متنوعی را برای بچه های عرضه می شود.

اینها شامل برنامه های سرگرم کننده برای بچه های سنین 6 تا 18 سال است که شامل نقاشی، موسیقی، ورزش و سایر برنامه هایی است، که به آنها کمک می کند مهارتهای زندگی به دست آورند.

او گفت که هدف ازاین برنامه ها تقویت اعتماد به نفس بچه ها و پیشبرد مهارتهای ارتباطی آنها است.

یکی از برنامه های دیگر یونیسف شامل یک آزمایشگاه خلاقیت است که بچه ها دعوت می شوند تا ایده های خودشان را ارائه کنند که بعضی ازآنها به وسیله سازمانهای فعال تحت جتر یونیسف اجرا می شود.

این ایده ها شامل زیبا سازی سلحب با قراردادن گل و گیاه و سطلهای جمع آوری زباله در خیابانهای عمومی و محله و برپایی نمایشها و مسابقات است.

سلیمان گفت که این مرکز هر روز پذیرای بچه های تازه است ازجمله کسانی که چندی پیش آواره شده اند.

او افزود که اززمان گشایش این مرکز در 10 ماه پیش، 7,000 کودک از این برنامه های بهره مند شده اند «درحالی که شمار بچه هایی که از مجموع پنج مرز استفاده کرده اند به 25,000 تن می رسد.»

او گفت: «آنها درابتدا براثر وضعیت بسیار خسته روانی و خصومت آمیزاز نگرانی و ترس آشفته بودند اما خیلی زود به برنامه های حمایتی روانشناسی و اجتماعی که برای آنها تهیه شده است واکنش نشان دادند.»