با آتش بس شکننده ای که اکنون برقرار شده، برخی از پناهجویان سوری در لبنان به بازگشت به خانه و زندگی خود در حلب می اندیشند، در حالی که دیگران می گویند که سالها طول می کشد تا آنها بتوانند به حلب برگردند.
خلود یاسین، یک پناهجوی سوری که در اردوگاه کفرزبد دره بقاع زندگی می کند گفت که خانواده پنج نفره او به طور جدی به بازگشت به حلب می اندیشند.
او به المشارق گفت که آنها فقط منتظر هستند تا کار بازسازی در محلۀ آنها که تخریب شده آغاز و برق و آب دوباره وصل شود.
او گفت: «ما در چهار سال گذشته در چادر زندگی کردیم، و از روز نخست، منتظر بازگشت به خانه خود در منطقه شرق حلب بودیم،» جایی که همسر او در بخش کشاورزی کار می کرد.
از زمانی که خانواده شنیده که در سوریه آتش بس اعلام شده و در تلویزیون فیلمی را درباره بازگشت تدریجی زندگی به حلب دیده اند، در مورد بازگشت به آنجا می اندیشند.
یاسین گفت: «ما روزانه در این مورد بحث می کنیم و با بستگان و همسایه ها در آنجا در ارتباط هستیم تا از اوضاع کنونی در منطقه خود در نزدیکی مجتمع مسکونی هنانو و وضع خانه مان آگاه شویم.»
وی گفت که با این وجود، همسایه های ما در حلب، که به دلیل خطر ریزش ساختمان های منطقه ای که در آن زندگی می کنند در اثر بمباران به منطقه دیگری جابجا شده اند، هشدار داده اند که اگر آنها تصمیم به بازگشت دارند باید پیشاپیش یک مسکن موقت برای خود تأمین کنند.
او گفت: «ما به این فکر می کنیم که از بستگانمان بخواهیم تا برایمان یک مسکن موقت تأمین کنند تا بتوانیم در اولین فرصت برگردیم، به ویژه که کار بازسازی در حلب آغاز شده است.»
وی گفت: «ما شاهد برقراری دوباره امنیت هستیم،» و افزود که سالهای آوارگی خانواده اش در لبنان مانند قرن ها گذشته است. آتش بس برقرار شده، و ما می خواهیم در صلح زندگی کنیم.»
او گفت: «این درست است که برخی از ضروریات زندگی اکنون در حلب در دسترس نمی باشد، اما دست کم ما به کشورخودمان برمی گردیم، به شهری که تمام عمرمان در آنجا زندگی کرده ایم.»
بازگشت زندگی به شرق حلب
در روزهای اخیر از زمان برقراری آتش بس، صدها سوری برای آغاز روند کُند بازسازی به شرق حلب بازگشته اند.
خبرگزاری فرانسه گزارش کرد که دیده شده که مردان در حال جابجایی آوار و ریختن آن درون حیاط یک مهمانخانه قدیمی بوده اند، در حالی که کسبه در زیر آن مکان گرد آمده و شاهد حیات دوباره مغازه های خراب شده خود در اثر جنگ در سوق های بازار معروف این شهر بودند.
مغازه داران برای نخستین بار بازگشته اند تا آوار باقیمانده از سالها جنگ را پاکسازی کنند.
آنتوان بقال، 66 ساله یکی از تاجران خیر بیک خان می گوید: «از اینکه دیدم مغازه ام در میان خرابه ها و برخلاف آسیب کم وارده به آن، هنوز سرپا مانده بسیار خوشحال شدم.»
روز پنجشنبه (26 ژانویه)، با برقراری دوباره خدمات برای نخستین بار پس از چهار سال، صدها مرد، زن و کودک درون شهر سوار قطارشدند.
این نخستین سفر قطار از زمانی بود که جنگجویان مخالف در تابستان 2012 شهر را تصرف کرده و بخش شمالی آنرا به طور کارآمد به منطقه تحت کنترل رژیم در غرب و منطقه تحت کنترل مخالفین در شرق تقسیم کردند.
یک راننده با کت چرم، واگن های پر را از ایستگاه جبرین در دامنه شرقی شهر به ایستگاه اصلی راه آهن حلب به نام بغداد منتقل کرد.
به دلیل جنگ در سوریه، خدمات بین حلب و سایر شهرهای عمده هنوز به حال معلق هستند.
نجیب فارس، رئیس شرکت راه آهن دولتی، اعلام کرد که بین ایستگاههای جبرین و بغداد روزانه چهار سفر برای حداکثر 600 مسافر در هر سفر انجام خواهد شد.
«زمان بازگشت نزدیک است»
جمال الجاسر، پناهنده اهل باب النصر در حلب قدیمی که اکنون در دره بقاع در غرب لبنان زندگی می کند، به المشارق گفت که به این می اندیشد که هنگامی که اوضاع شفاف تر شد،همسر و سه فرزندش را به حلب برگرداند.
وی گفت که همچنان به کار کردن در لبنان ادامه می دهد تا پول درآورده و برای آنها بفرستد.
او گفت: «ما از آوارگی و از این خانه به آن خانه رفتن وقتی که اجاره ها را برایمان بالا می برند، علاوه بر شرایط سخت زندگی که با آن روبرو هستیم، خسته شده ایم.»
« به من گفته شده که خانه ما به شدت تخریب شده و غیر قابل زندگی است، برای همین من پس از تأمین خانه برای خانواده ام در یکی از محله های حلب به طور جدی در نظر دارم تا به عنوان نخستین گام خانواده ام را به حلب بفرستم.»
الجاسر گفت: «همسرم می تواند امور خانواده را اداره کند، او اهل حلب است و آشنایی کامل با آنجا دارد، ما بستگانی داریم که آنها باقی ماندند و در زمانی که من در لبنان و مشغول کارکردن هستم، از او حمایت خواهند کرد.»
وی گفت که برخی از آشنایان به او می گویند که پیش ازاقدام در مورد تصمیم اش، صبر کند،« اما من فکر می کنم که زمان بازگشت نزدیک است، به ویژه که کار بازسازی قرار است آغاز شود.»
«جنگ تمام نشده است»
با این وجود، تمام پناهجویان سوری در لبنان چنین خوش بین نیستند.
رویا بایازید، پناهنده اهل حلب که اکنون در کوه لبنان زندگی می کند گفت: «حتی فکر بازگشت هم در آینده قابل پیش بینی ناممکن است.»
او به المشارق گفت: «همسرم و من در این باره بحث کردیم، و تصمیم ما قطعی بود، هیچ بازگشتی در آینده قابل پیش بینی وجود نخواهد داشت. ما چهار سال پیش به دیک المحدی جابجا شدیم، و همسرم در کارخانه آب کار می کند.»
او گفت که در سوریه، همسرش صاحب یک سلمانی بود.
وی گفت: «ساختمانی که در آن زندگی می کردیم در خطر فروپاشی است،» و همین امر جلوی برگشت آنها را گرفته است.
وی گفت که برخلاف آتش بس کنونی، اوضاع در حلب نامعلوم است.
بایازید گفت: «امروز ما می پرسیم که پس از آتش بس چه خواهد شد؟ آیا تضمینی برای زندگی امن برای ما وجود خواهد داشت؟ آیا نیازمندی های روزانه زندگی ما برآورده خواهد شد. جنگ در سوریه و حلب هنوز تمام نشده است.»