ساکنان زعتری در میانه مشکلات عبور و مرور به دوچرخه روی آورده اند

بسیاری از پناهجویان سوری، در غیاب وسایل حمل و نقل منظم و ارزان، برای عبور و مرور در اردوگاه بزرگ اردن از دوچرخه استفاده می کنند.

ساکنان این اردوگاه به المشارق گفتند دوچرخه بهترین وسیله برای رفت و آمد است و می توان از آن برای بردن بچه ها به مدرسه یا درمانگاه، انجام ماموریت یا حمل کالا استفاده کرد.

زعتری حدود 5.2 کیلومتر مربع از بیابان های نزدیک مرز اردن با سوریه را در بر می گیرد و حدود 80,000 پناهجو را در خود جای داده است.

طبق گفته عبدالله الدرعاوی که با همسر و چهار فرزندش در زعتری زندگی می کند، داخل اردوگاه تاکسی وجود دارد اما همیشه در دسترس و ارزان نیست.

او به المشارق گفت، بیش از یک بار اتفاق افتاده که مجبور شده همسر و بچه هایش را پیاده به بیمارستان ببرد. وی اشاره کرد که هیچگونه وسیله نقلیه ای پس از نیمه شب وجود ندارد.

الدرعاوی که در یک آژانس کمک های بین‌المللی به عنوان خدمتکار کار می کند گفت: «هزینه اجاره اتومبیل در اردوگاه حداقل دو دینار (2.80 دلار) است که برای پناهجویانی که اکثرا به کمک ها وابسته اند قابل پرداخت نیست، حتی کسانی که داخل اردوگاه با حداقل حقوق کار می کنند.»

اما دستیابی به دوچرخه هم برای بسیاری از ساکنان اردوگاه آسان نیست. قیمت هر دوچرخه بین 80 تا 150 دینار (113 تا 211 دلار) است.

الدرعاوی گفت، او ماهانه حدود 150 دینار (113 دلار) درآمد دارد و توانسته است پس از ماه ها پس انداز دوچرخه ای به قیمت 100 دینار (141 دلار) بخرد.

محمود زعبی ساکن اردوگاه و پدر پنج فرزند پس از ماه ها پس انداز دوچرخه ای به قیمت 120 دینار (169 دلار) خریده است.

او گفت: «این به من کمک می کند تا بچه هایم را به مدرسه، بیمارستان یا درمانگاه ببرم.»

زعبی به المشارق گفت که از دوچرخه برای حمل آب از منبع اصلی اردوگاه به واحد موقت خود استفاد می کند و گاهی برای دیگران هم آب می آورد و به آنها کمک می کند در ازای مقدار کمی پول در اردوگاه رفت و آمد کنند.

او گفت، عبور و مرور در اردوگاه که اغلب هوای بسیار گرمی دارد خیلی سخت است. بین بخش های مختلف فاصله زیادی است و ممکن است پیاده نیم ساعت یا بیشتر طول بکشد.

سامر یحیی که در زعتری دوچرخه سازی دارد به المشارق گفت، بین ساکنان اردوگاه از تمام سنین تقاضای زیادی برای دوچرخه وجود دارد.

او اشاره کرد، اطراف اردوگاه دوچرخه سازی های زیادی باز شده که بعضی از آنها دوچرخه هم می فروشند یا کرایه می دهند.

وی گفت: «چهار سال پیش تعداد دوچرخه ها کم بود و سود زیادی هم نداشت اما حالا دوچرخه همه جا هست و کاسبی رونق گرفته.»

وی افزود: «مردم باید بتوانند راحت رفت و آمد کنند و این ارزان ترین وسیله عبور و مرور در اردوگاه است. زندگی در اینجا خیلی سخت است و دوچرخه به حل مشکلات کمک می کند.»