قابلیت حملهٔ موشکی سریع برای نیروهای آمریکایی در ناوشکن‌های آرلی برک

ناوشکن‌های کلاس آرلی برک نیروی دریایی ایالات متحده با قابلیت‌های تهاجمی و پدافندی چند مأموریتی خود، برای مدت چند دهه ثابت کرده‌اند که در سناریوهای مختلف از جمله نبردهای هوایی، سطحی، و زیرسطحی موفق هستند.

همچنین، این کشتی قادر است با استفاده از موشک‌های کروز تاماهاوک به اهداف متحرک بر روی زمین حمله کند؛ زیردریایی‌ها را با استفاده از آرایۀ سونار کابلی، راکت و حملات هلیکوپتری از کار بیندازد؛ و کشتی‌ها را با استفاده از موشک ضدکشتی هارپون منهدم کند.

موشک کروز تاماهاوک یک موشک مادون صوت دوربرد است که می‌تواند در همهٔ شرایط آب و هوایی مورد استفاده قرار بگیرد. این موشک با برد ۱۶۰۰ کیلومتر دارای توانایی پرواز در ارتفاعات بسیار پایین برای جلوگیری از شناسایی توسط رادار دشمن است.

این موشک مجهز به طیف وسیعی از سامانه‌های هدایت است که به آن اجازه می‌دهد با دقت بالایی به سوی هدف حرکت کند.

این موشک قادر به حمل طیف وسیعی از کلاهک‌هاست و می‌تواند برای حمله به طیف گسترده‌ای از اهداف از جمله سامانه‌های پدافند هوایی دشمن، مراکز فرماندهی و کنترل، تأسیسات ارتباطاتی، و دیگر اهداف مهم برنامه‌ریزی شود.

این موشک دارای قابلیت نفوذ به پدافند هوایی دشمن است و همین امر آن را به جنگ‌افزاری ارزشمند در موارد مختلف تبدیل می‌کند.

به‌کارگیری در سراسر جهان

ایالات متحده برای اولین بار از موشک تاماهاوک در نبرد عراق در سال ۱۳۷۰استفاده کرد. سپس از این موشک‌ها در بوسنی (۱۳۷۴)، لیبی (۱۳۷۵ و ۱۳۹۰)، سودان (۱۳۷۷)، یمن (۱۳۸۸) و افغانستان (۱۳۷۷ و ۱۳۸۰-۱۴۰۰) استفاده شد.

این موشک در مبارزه با «دولت اسلامی» (داعش) و در جنگ داخلی سوریه نیز مورد استفاده قرار گرفت.

در فروردین‌ماه ۱۳۶۹ ایالات متحده در پاسخ به حملۀ شیمیایی به شهر خان شیخون تحت کنترل مخالفان که توسط ارتش سوریه انجام شد، ده‌ها موشک تاماهاوک شلیک کرد.

ناوشکن‌های یواس‌اس پورتر و یواس‌اس راس کلاس آرلی برک در مجموع ۵۹ فروند تاماهاوک را به‌سمت پایگاه هوایی شعیرات شلیک کردند. آنها هواپیماها، آشیانه‌های مقاوم‌شدۀ هواپیماها، مخازن نفت و انبارهای لجستیک، سنگرهای تأمین مهمات، سیستم‌های دفاع هوایی و رادارها را هدف قرار دادند.

ناوشکن‌های کلاس آرلی برک می‌توانند بیش از ۹۰ موشک تاماهاوک را حمل کنند.

این کشتی‌ها مجهز به سامانۀ رزمی ایجیس و موشک استاندارد ۳ (اس‌ام-۳) و موشک زمین-به-هوا ۶ (اس‌ام-۶) برای پدافند موشک بالستیک هستند.

ناوشکن کلاس آرلی برک علاوه بر سامانه‌های موشکی خود، با مجموعه‌ای از توپ‌ها و سامانه‌های تسلیحاتی دیگر که قادر به درگیری با اهداف هوایی و سطحی هستند، مجهز است.

در نهایت، این کشتی‌ها حامل اژدرها و موشک‌های ضد زیردریایی برای درگیری با زیردریایی‌ها و دیگر تهدیدهای زیر‌آبی است.

شناور چندمنظوره

یکی دیگر از قابلیت‌های اصلی ناوشکن کلاس آرلی برک توانایی آن برای انجام عملیات در محیط‌های گوناگون است.

این کشتی به حسگرها و سامانه‌های مختلفی مجهز است که به آن اجازه می‌دهند در آب‌های کم‌عمق و نزدیک به ساحل و همچنین در آب‌های عمیق فعالیت کند.

این ناوشکن همچنین به مجموعه‌ای از سامانه‌های جنگ الکترونیک مجهز است که به آن امکان شناسایی و مقابله با سامانه‌های الکترونیکی دشمن را می‌دهند.

این سامانه‌ها قادر هستند سامانه‌های راداری و ارتباطی دشمن را مختل و با فریب اژدرهای دشمن، آنها را از کشتی دور کنند.

یکی از قابلیت‌های اصلی ناوشکن کلاس آرلی برک توانایی آن برای انجام عملیات به‌عنوان بخشی از یک ناوگروه ضربت هواپیمابر است.

این کشتی برای همکاری نزدیک با دیگر کشتی‌های گروه ضربتی، از جمله ناوهای هواپیمابر، رزمناوها، و دیگر ناوشکن‌ها طراحی شده است. این کشتی می‌تواند علاوه بر ارائهٔ پدافند هوایی برای ناوگروه ضربت، با استفاده از سامانه‌های تسلیحاتی خود با دشمن درگیر شود.

ناوشکن‌های کلاس آرلی برک علاوه بر قابلیت‌های تهاجمی و تدافعی خود، به مجموعه‌ای از سامانه‌های پشتیبانی، از جمله یک آشیانهٔ هلیکوپتر و عرشهٔ پرواز برای عملیات بالگردهای ضد زیردریایی -- مانند بالگرد ام‌اچ-۶۰ سی‌هاوک و دیگر پرنده‌ها --مجهز است.

در سال‌های اخیر، ناوشکن‌های آرلی برک در عملیات‌های بازدارنده و امنیتی دریایی نقش مهمی ایفا کرده‌اند. آنها با عملیات‌های مبارزه با مواد مخدر و مبارزه با قاچاق اسلحه، به‌ویژه در دریای سرخ، از ثبات در دریاها حمایت می‌کنند.

تابستان سال ۱۴۰۱، نیروی دریایی ایالات متحده به دو فروند دیگر از ناوشکن‌های کلاس آرلی برک خود دستور داد که در روتا، اسپانیا، مستقر شوند و به این ترتیب به چهار فروند دیگر از این ناوشکن‌ها، که از قبل در آنجا مستقر بودند، بپیوندند.

به‌گفتۀ نیروی دریایی ایالات متحده، استقرار ناوشکن‌ها در روتا به آن‌ها این انعطاف‌پذیری را می‌دهد تا بتوانند در آب‌های اروپا و آفریقا -- از دماغۀ امید نیک تا مدار شمالگان -- فعالیت کنند.