رد نتیجه قابل پیش بینی انتخابات مضحک سوریه توسط سوری ها و جامعه جهانی

انتظار نمی رود که نتیجه انتخابات جنجالی سوریه پیش از جمعه شب (۷ خرداد)، یعنی ۲۸ ساعت پس از بسته شدن مراکز رأی گیری اعلام شود. اما همه می دانند که بشار الاسد، رئیس جمهوری پر سابقه سوریه کاملاً از حفظ قدرت خود اطمینان دارد.

عبدالله سلوم عبدالله، وزیر کشور سابق، و محمود مرعی، یکی از اعضای به اصطلاح «اپوزیسیون تحمل شده»، رقبای اسد بودند. رهبران اپوزیسیون در تبعید مدت هاست که مشروعیت آنها را به عنوان امتدادی از رژیم رد کرده اند.

این انتخابات جنجالی دومین انتخاباتی است که از زمان آغاز جنگ یک دهه ای برگزار می شود و به شکل گسترده ای به عنوان یک مضحکه شناخته می شود. جنگ یک دهه ای سوریه بیش از ۳۸۸ هزار کشته بر جای گذاشته و نیمی از جمعیت قبل از جنگ آن کشور را آواره کرده است.

ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، آلمان، و ایتالیا شب قبل از انتخابات، این رأی گیری را «نه آزاد و نه منصفانه» خواندند و آن را رد کردند.

ژان-ایو لو دریان، وزیر خارجه فرانسه، گفت که این انتخابات در نتیجه این واقعیت که بسیاری از شهروندان سوری در خانه و خارج از کشور قادر به مشارکت در آن نبوده اند، تضعیف شد.

او گفت: «این انتخابات واقعی نیستند.»

گیر پدرسون، فرستاده ویژه سازمان ملل متحد در امور سوریه، گفت که این انتخابات تحت نظارت قانون اساسی کنونی برگزار می شود و «بخشی از روند (گذار) سیاسی است که قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت» در آذر ۱۳۹۴ «درخواست شده، نیست.»

وی گفت: «آنچه لازم است یک راه حل سیاسی با رهبری و مالکیت سوریه، تسهیل شده توسط سازمان ملل متحد، و با حمایت دیپلماسی بین المللی سازنده است.»

صدها نفر در شمال شرقی سوریه که در تصرف اپوزیسیون آن کشور است و سه میلیون نفر در آن زندگی می کنند، روز چهارشنبه به خیابان ها رفتند و به این انتخابات اعتراض کردند. آنها پلاکاردهایی در دست داشتند که روی آنها نوشته شده: «اسد و انتخاباتش هیچ مشروعیتی ندارند.»

در استان درعا در جنوب سوریه نیز اعتراضاتی روی داد. تنها برخی مناطق درعا تحت سلطه نظامی رژیم است و برخی از ساکنان آن خواستار تحریم انتخابات شدند.

مقامات کردی، که یک منطقه خودمختار را در شمال شرقی کشور ایجاد کرده اند، گفتند که آنها «نگران نیستند.»

اعمال فشار رژیم به رای دهندگان خارج از کشور

هفته گذشته، هزاران سوری خارج از کشور با مدارک شناسایی مناسب آرای خود را به صورت زودهنگام در سفارتخانه های سوریه انداخته اند. اگر چه برخی ادعا کرده اند که برای رأی دادن تحت فشار قرار گرفته اند.

اما کسانی که به طور غیرقانونی از کشور فرار کرده بودند - و بنابراین نمی توانستند مهر خروج در گذرنامه خود را نشان دهند - از رأی دادن منع شده بودند.

چندین کشور مخالف اسد، از جمله ترکیه و آلمان که میزبان شمار زیادی از پناهندگان سوری هستند، به طور کلی مانع از انجام رأی گیری شدند.

انس عمران، دانشجوی سوری دانشکده بازرگانی دانشگاه قاهره، گفت که وی و خانواده اش برای شرکت در انتخابات تحت فشار قرار گرفته اند و رأی خود را در سفارت سوریه در قاهره به صندوق انداختند.

عمران گفت، در حالی که پدرش در سفارت مشغول انجام کارهای اداری غیرمرتبط بود، یکی از کارکنان به او گفت که «مشارکت در انتخابات امری ضروری و حیاتی برای حصول اطمینان از مختل نشدن [فعالیت های آن سفارتخانه] است.»

او گفت: «خانواده من به دلیل مخالفت با رژیم، سوریه را ترک کردند، با آن وجود، مجبور شدند در روز انتخابات به سفارت بروند و از ترس مختل شدن کارهای اداریشان مجبور شدند رأی بدهند.»

او گفت که عدم تبعیت «ما را در کشوری که میهمان آن هستیم، در معرض خطر پاسخگویی قانونی قرار خواهد داد.» او افزود: «به ویژه به این دلیل که هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد پدر من پیامی مبنی بر اجباری بودن رأی دادن دریافت کرده باشد.»

الاسد توسط روسیه و ایران پشتیبانی می شود

برخی از شهروندان سوریه به المشارق گفتند که انتخابات صرفاً ابزاری بود که توسط روسیه با حمایت ایران برای حفظ اسد در رأس قدرت به کار گرفته شد. در این انتخابات پوسترهای بسیار بزرگی از اسد در سراسر مناطق تحت کنترل رژیم به چشم می خورد.

آنها می گویند که بقای رئیس جمهوری سوریه به روسیه و ایران اجازه می دهد به برنامه هایشان ادامه دهند. آنها یادآور شدند که انتخابات بر اساس هیچ معیاری آزاد و منصفانه محسوب نمی شد.

ماجد محمود، از ساکنان السویدا که در صنعت ساخت و ساز کار می کند، گفت: «تنها درصد بسیار کوچکی از مردم سوریه که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرده اند، بر اساس اعتقاد به روند انتخابات و به اصطلاح دموکراسی رأی داده اند.»

او گفت که همه افراد دیگر می دانند که این یک نمایش است که توسط برخی کشورهای خاص ترتیب داده شده و به وسیله دستگاه های امنیتی سوریه به اجرا درآمده است تا اسد را در قدرت حفظ کند؛ چرا که «"او در خدمت اهداف، آرمان ها، و خواسته های روسیه و ایران است..»

محمود گفت که راهی برای خودداری از رأی دادن در انتخابات وجود ندارد؛ «چرا که سرویس های امنیتی در اقدامی که به رفتاری عادی در سوریه تبدیل شده است، هر کسی را که رأی ندهد، تحت تعقیب قرار خواهند داد ... و شهروندان عادی از این موضوع باخبر هستند.»

او گفت که هم زمان «سرویس های امنیتی در پایگاه های رأی گیری حضور بسیار سنگینی دارند تا اطمینان حاصل کنند که رأی دهندگان به بشار رأی می دهند و برگه های خالی را به صندوق نمی اندازند.»

او گفت، مطابق قوانین نانوشته، «همه در سوریه می دانند در طول انتخابات از آنها چه چیزی خواسته می شود.» او روش های مورد استفاده دستگاه های امنیتی را به منزله «برگ سیاهی بر تاریخ که قابل فراموش شدن یا اغماض نیست» توصیف کرد.

وی گفت که تبعیت نکردن از انتظارات رژیم به این معناست که «آنها بدون هر گونه پرسشی، دستگیر خواهند شد یا مورد حمله قرار خواهند گرفت. آنها همچنین سر کار و در زندگی روزمره شان نیز با اذیت و آزار مواجه خواهند شد.»

فهرست رأی دهندگان در اختیار نیروهای امنیتی

البیک توضیح داد: «هیچ راهی برای خودداری از شرکت در انتخابات، انداختن برگه سفید، یا سرپیچی از دستورات وجود ندارد؛ چرا که سرویس های امنیتی در هر منطقه فهرست رأی دهندگان را در اختیار دارند و می توانند تعداد آراء داده شده برای مخالفان ادعایی را کنترل کنند.»

او گفت: «این در همه مناطقی که قبلاً تحت تسلط نیروهای اپوزیسیون قرار داشت و توسط رژیم بازپس گرفته شد، صدق می کند.»

او افزود: «هیچکس جرأت اعتراض ندارد؛ چرا که سرویس های امنیتی فهرست بازگشت کنندگان را در اختیار دارند و شمار رأی دهندگان و تعداد آراء دریافتی هر یک از نامزدها را بررسی می کنند.»

البیک گفت،‌ بنا بر این، ادعای رژیم مبنی بر این همه مناطق در روند انتخاباتی شرکت کرده اند، چیزی جز «یک دروغ به معنای واقعی کلمه نیست.»