ایالات متحده ترک داوطلبانه سوری ها را از اردوگاه ارکبان تسهیل خواهد کرد

سازمان ملل متحد دراین ماه گفت که این سازمان ترک داوطلبانه از ارودگاه الرکبان را برای پناهندگان سوری درنزدیک مرز اردن تسهیل کرده و برای کسانی که ماندن را برمی گزینند کمک فراهم خواهد کرد.

درحدود 17700 تن از مردم از ماه فوریه به شکل داوطلبانه ارودگاه الرکبان را ترک کردند پس از آن که به ساکنان وسیله نقلیه برای انتقال و تضمین گذر امن از مسئولان سوری و روسی به آنها داده شد.

اما هزاران تن هنوز درشرایطی کثیف در این ارودگاه بیابانی زندگی می کنند، جایی که در سرزمین غیرمسکونی درنزدیکی پایگاه نظامی الطنف در مرز جنوبی کشور با اردن قراردارد.

طارق النعیمی کارمند کمک رسانی ارودگاه گفت یک هیئت مشترک از سازمان ملل متحد و هلال احمر سوریه از روز 15 تا 19 اوت یک مأموریت پنج روزه اجرا کرد تا نیازهای ساکنان ارودگاه را برآورد کرده و شمار کسانی را که مایل به بازگشت به مناطق تحت کنترل رژیم درسوریه هستند تعیین کند.

این هیئت برای تمام دوره دیدار، تحت حفاظت جیش مغاویرالثوره یکی از جناح های ارتش آزاد سوریه (اف اس آ) قرارگرفت که تحت حمایت ائتلاف بین المللی است.

او افزود که این هیئت با شخصیتها و شوراهای قبیله ای و محلی درارودگاه برای گفت و گو پیرامون پیشنهاد پایان دادن به بحران ارودگاه دیدارکردند.

شرایط بسیار بد

رژیم سوریه با نصب یک مانع جلوی ورود کمکهای بشردوستانه به ارودگاه را گرفته بود که با تعلیق کمک اردن از سال 2018 همراه شده بود به جز رسیدن گاه و بیگاه کاروان سازمان ملل و هلال احمر، که شرایط زندگی را بسیار بد کرده بود.

النعیمی گفت که این شرایط هزاران تن از غیرنظامیان را به انتخاب ترک ارودگاه به سوی مناطق تحت کنترل رژیم واداشت و اشاره کرد که «آنها برای مدتهای طولانی در پناهگاه ها نگاه داشته شدند تا آن که اجازه یافتند به مناطق خودشان بازگردند».

او افزود که مردها هم برای انجام خدمت نظامی یا ذخیره برده شدند.

او افزود که هیئت سازمان ملل درخلال تازه ترین دیدارش هیچ کمکی تحویل نداد اما وعده کرد که محموله تازه از کمکها را درخلال دیدار آینده می آورد که به کسانی اختصاص خواهد یافت که خواستار ماندن در ارودگاه شدند.

او اشاره کرد که این کمک باید بوسیله رژیم سوریه تأیید شود زیرا مسیری رسیدن آن تحت کنترل رژیم قراردارد و مرز سمت اردن بسته است.

محمود البنی مسول اداری هلال احمر سوریه به المشارق گفت که جمعیت ارودگاه از بیشترین میزان آن که درحدود 50 هزار تن درسال گذشته بود به حدود 10 هزار تن کاهش یافته است.

او گفت که فرایندها برای تسهیل سفر کسانی که به مناطق تحت کنترل رژیم درسوریه بازمی گردند حداکثر تا میانه سپتامبر تسهیل خواهد شد.

نگرانی در باره خدمت سربازی اجباری و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

به رغم آن که سازمان ملل متحده بازگشت پناهندگان سوری را تسهیل می کند بسیاری ازآنها ترجیح می دهند تا درارودگاه الرکبان باقی بمانند مگر آن که به آنها اجازه داده شود تا به مناطقی بروند که تحت کنترل رژیم درسوریه نیست.

باسم العقیدات یکی ازساکنان اردوگاه که درمیانه سال 2016 از پالمیرا رسید به المشارق گفت که درنظر گرفتن بازگشت به مناطق تحت کنترل رژیم برای او بسیار دشوار است با توجه به شرایط فلاکت بار [زندگی] بویژه درمناطق روستایی.

او گفت که او نگران است که پسر 17 ساله اش به محض بازگشت برای خدمت نیروی ذخیره و اجباری نظامی برده شود وخانواده شان بدون نان آوربماند.

العکیدات گفت که بعضی از راه حل های جایگزین به تازگی مطرح شده است ازجمله اجازه بازگشت به شمال سوریه «اما رژیم قاطعانه این گزینه را رد کرد».

او گفت که علاوه برآن بعضی از سوریه ها به دلیل نبود امنیت، شرایط بد اقتصادی و میزان بالای بیکاری «خواهان بازگشت به مناطق تحت کنترل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران (آی آر جی سی) یا رژیم نیستند.

اکثریت ساکنان ارودگاه اهل استانهای دیرالزور و حمص هستند که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آنجا را جزو مناطق استراتژیک برای طرح های گسترش طلبانه رژیم ایران در منطقه درنظر می گیرد.

تلاش ایران برای تحکیم قدرتش در شرق سوریه به عنوان یک برنامه کاری منطقه ای درگشودن یک گذرگاه به لبنان و مدیترانه از طریقی است که بتواند جنگجو و تسلیحات انتقال دهد و تجارت را توسعه بخشد.

العقیدات گفت: «کسانی که بازگشت را رد می کنند ، بویژه پس از گزارشهایی که درباره ماهیت استقرار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و شبه نظامیان آن [درسوریه] و نحوه مجبورکردن جوانان به جنگ دررده های آن منتشر شده است برعدم بازگشت پافشاری می کنند.