کسب و کار تهیه غذاهای سوری در اردن رونق گرفته است

ام محمد یک پناهنده سوری درآپارتمان دو اتاق خوابه اش در اربد، درحدود 85 کیلومتری شمال عمان برای کسب معیشت خانواده شش عضوی خودش آشپزی می کند.

او زمانی که جنگ شهرک محل زندگی اش را دربرگرفت به اردن گریخت.

او به المشارق گفت: «می خواستم کاری انجام دهم که شهر زادگاهم حمص را برایم یادآوری کند. شرایط زندگی که برما پناهندگان می گذرد ما را مجبور می کند تا فراموش کنیم چه بوده ایم. نمی خواستم فراموش کنم.»

ام محمد کارتأمین غذای خانگی اش را به منظور کمک به شوهرش در کسب معاش خانواده و تأمین هزینه های تحصیل بچه هایش آغاز کرد.

او مانند بسیاری اززنان پناهنده سوری در اردن از مهارتهای آشپزی اش برای آغاز یک کسب و کار استفاده کرد.

او نام کسب و کارش را «زمان یا شام» دراحترام به گذشته ای گذاشت که درکنار مادرش می نشست و کیبه به شکلهای مختلف، پخته، سرخ شده و یا خام درست می کرد.

این غذا اکنون پرفروشترین غذا است اما گاهی آن را به جای گوشت چرخ شده با سیب زمینی پر می کند تا ارزانتر باشد.

برای بسیاری اززنان پناهده سوری، خرید خواروبار در سوریه بسیار ارزانتر بود که گاهی آنها را مجبور می کند بعضی از مواد غذایی دردستور پختشان را تغییردهند تا اندکی سود به دست آورند.

او گفت: «سوریه برای کشاورزی اش معروف است. اقلامی مثل بعضی از سبزیجات و میوه ها درحیاط پشت خانه یافت می شد. اما اینجا همه چیز خشک شده است» و به مناطق بایر اطراف خانه اش اشاره کرد.

ام محمد با تهیه غذا برای دانشجویان دانشگاه از طریق حلقه دوستان بچه هایش کارش را آغاز کرد.

او گفت: «اربد یک شهر دانشگاهی است بنابراین فکر کردم که دانشجویان می توانند بهترین مشتریانم باشند زیرا بسیاری ازآنها تنها زندگی می کنند و ترجیح می دهند تا غذاهای خانگی بخورند.»

شرایط سخت

ام محمد کسب و کارش را از طریق صفحه فیس بوکی که ایجاد کرد بازاریابی کرده وعکس غذاهای سوری اش را درآنجا منتشر می کند.

او گفت: «رقابت زیاد است زیرا بسیاری از زنان پناهنده سوری طرح های مشابه تهیه غذا را آغاز کرده اند،» اما مردم همیشه در پی کیفیت و تعهد در خدمات رسانی به موقع هستند.

درمیان آشنایان و دوستان او به خاطر تبوله، انواع فته و شهبرک معروف است.

بسیاری از حسابهای رسانه های اجتماعی برای زنان سوری آشپز درادن ایجاد شده است.

محبوبیت غذاهای سوری درمیان اردنی ها این کسب و کار را رونق داده است زیرا بسیاری ازآنها برای لذت بردن از یک تجربه خوب غذایی درسوریه به آنسوی مرز سفر می کردند.

اما آشپزهای سوریه نیاز خودشان را برای تأمین کننده مالی ابراز کردند زیرا ایجاد کسب و کار آشپزی خانگی با چالشهایی از قبیل نبود تجهیزات و وسایل آشپزخانه، فضای محدود و هزینه استخدام دستیار آشپز رو به رو است.

خود ام محمد در همگامی با رقیبان به دلیل نبود یک تأمین کننده مالی مشکل داشته است و او گفت که مجبور شد تا از تعداد سفارشهایی که درماه می تواند تأمین کند بکاهد.

«حق کار و زندگی»

با یک برنامه آشپزی اجرا شده بوسیله انجمن توسعه خانواده ها (اف دی آ) در عمان اردنی ها و زنان پناهنده سوری گرد هم می آیند و به یکدیگر درمورد نحوه آشپزی و مبادله دستور پخت غذا تعلیم می دهند.

منال حرب سرآشپز این انجمن به المشارق گفت که درابتدا نگران ازدست دادن کارش بود زمانی که پناهندگان سوری به اردن رسیده بودند. اما پس از مدتی کار با آنها تغییرعقیده داد.

او گفت: «آنها هم حق کار و زندگی دارند.»

نور عنابه هماهنگ کننده انجمن توسعه خانواده گفت: «این انجمن یک سازمان غیردولتی است که درسال 1999 برای توانمند کردن زنان از طریق مشاوره، آموزش و خدمات شغلی ایجاد شد.»

او به المشارق گفت که برنامه آموزشی این انجمن از طریق برنامه تقویت اجتماعی و اقتصادی اذهار انجام می شود و«زندگی 800 تن از ذی نفعان را متحول کرده است زیرا 75 درصد ازآنان توانستند تا به نیروی کاری بپیوندند.»

او گفت که این سازمان همچنین برنامه های مشابه آشپزی با اس او اس اجرا می کند جایی که سوری ها و اردنی ها به سهیم شدن تخصص و دستور پخت مشغول هستند.

احساس توانمندی

بعضی اززنان سوری به رغم تجربه دشواری که براثر جنگ داشته اند گفتند که چگونه شرایط دشوار دریافتن هدف زندگی شان به آنها کمک کرده است.

آنها در وطن هرگز فکر نمی کردند که بتوانند برای درآمدزایی کار کنند.

ام محمد گفت: «احساس توانمندی می کنم. دست کم چیزی وجود دارد که هرروز مشتاق آن هستم.»

کسب و کارهای کوچک به ادغام سوری ها در جامعه اردنی کمک کرده است زیرا سهیم شدن غذا به افزایش گفتمان و تجربه خوب کمک می کند.

ام محمد گفت: «از شهری آمده ام که غذا و شام خانوادگی یکی ازستونهای زندگی است.»

او گفت: «ما می خواسیتم ثابت کنیم که سوری هستیم نه فقط قربانیان جنگ.»

او افزود: «فرهنگ داریم و غذای ما یکی از راه هایی است که به جهان نشان دهیم چه هستیم.»