سازمان بهداشت جهانی درباره تأثیر ویروس بر مناطق جنگ‌زده خاورمیانه هشدار داد

سازمان بهداشت جهانی روز سه‌شنبه (۲۸ آوریل) در مورد تأثیر همه‌گیری کروناویروس جدید (کووید ۱۹) در مناطق دچار درگیری در خاورمیانه هشدار داد و اعلام کرد که باید نسبت به کاهش اقدامات محدودکننده احتیاط نمود.

احمد المنظری، مدیر مدیترانه شرقی سازمان بهداشت جهانی گفت: این مبارزه با ظهور این ویروس در کشورهایی مانند جمهوری عربی سوریه، لیبی و یمن چالش‌برانگیزتر می‌شود.

او گفت سال‌ها بی‌ثباتی و درگیری زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی را در این کشورها از بین برده و جمعیت آسیب‌پذیر را مستعد ابتلا به بیماری‌های عفونی ساخته است چرا که آنها دسترسی محدود و دشواری به خدمات پایه پزشکی دارند.

او افزود یکی دیگر از چالش‌های جدی انشقاق سیاسی است که غالباً مانع اشتراک‌ گذاری اطلاعات و دسترسی به کمک‌های بشردوستانه در این کشورها شده است.

منظری همچنین علیه برداشته شدن برخی از اقدامات محدودکننده در برخی از کشورهای منطقه هشدار داد.

مصر، عراق و عربستان سعودی ساعت‌های منع آمدوشد را لغو کرده‌اند.

منظری گفت: لغو زودهنگام اقدامات فاصله‌گذاری فیزیکی احتمالاً منجر به اوج گرفتن مجدد و کنترل نشده انتقال کووید ۱۹ و تقویت موج دوم موارد بیماری خواهد شد.

آوارگان یمن در معرض خطر از دست دادن سرپناه خود هستند

سازمان ملل روز سه شنبه اعلام کرد که تقریباً یک میلیون آواره در یمن در معرض خطر از دست دادن سرپناه خود هستند و نسبت به کمبود بودجه در حین اوج گرفتن همه‌گیری کووید ۱۹ هشدار داد.

کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان گفت، در هفته‌های آتی فوراً به ۸۹/۴ میلیون دلار پول نیاز است تا بتوان برنامه‌های کمک‌رسانی را ادامه داد و هشدار داد که این کمبود بودجه کمک حیاتی مورد نیاز برای تقریباً یک میلیون نفر را تهدید می‌کند.

شابیا مانتو سخنگوی کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان گفت: یمن پیش از این بزرگترین بحران بشردوستانه در جهان محسوب می‌ شد.

او گفت: این کشور هم اکنون با تهدید همزمان همه‌گیری کروناویروس و صدمات ناشی از باران تندری و سیل اخیر مواجه است.

او گفت بیش از ۱۰۰ هزار نفر در سرتاسر یمن آسیب دیده‌اند و افزود کمک‌های مورد نظر فوریت دارند زیرا گروه‌هایی که این کمک‌ها به آنها اعطا می‌شود در عین حال آسیب‌پذیرترین گروه در برابر کووید ۱۹ نیز هستند.

مانتو گفت: این وضعیت برای بسیاری از پناهندگان و خانواده‌های آواره، موضوع مرگ و زندگی است.