فیلمهای ایرانی دراینترنت، میزان سرکوبی را آشکار می کند

فیلمهایی که نشان دهنده صحنه های ناراحت کننده از معترضان درحال خونریزی، موانع جاده ای آتش گرفته و تک تیراندازان برروی سقفها ظاهر شده است پس ازآن که ایران مسدودیت تقریبا کامل اینترنت را برداشت و پنجره ای به روی آنچیزی گشود که تحلیلگران می گویند یکی از خونبارترین سرکوبگری ها بوده است.

این سرکوب «شدیدتر» از آنچه بود که درخلال اعتراضهای پیشین در ایران انجام شده بود. کامران متین استاد ارشد درروابط بین الملل از دانشگاه ساسکس در بریتانیا به خبرگزاری فرانسه در نیکوزیا این را گفته بود.

«همه فیلمهایی که پیش از بسته شدن اینترنت دیده بودم نشان می داد که زمان لحظه گردهمایی مردم تا زمان «شلیک به قصد کشت» بسیار کوتاه بوده است.

اعتراضها در سراسر کشور از روز 15 نوامبر آغاز شد که دلیل آغاز آن افزایش بهای سوخت، یک کالای شدیدا یارانه ای در یکی ازبزرگترین کشورهای عضو اوپک بود که بخشی از تلاشها برای کاهش فشار بر اقتصاد تحت تحریمها است.

اما بینش جهانی به این اعتراضها و دسترسی اکثر ایرانیهایی که درخارج از کشورهستند به سرعت با مسدود کردن دسترسی به اینترنت بوسیله مسئولان و به گفته نت بلاکس که بر قطعی اینترنت نظارت دارد بسته شد.

معترضان «عقده نومیدی خودشان را خالی می کنند»

درحالی که اینترنت یک هفته بعد به تدریج وصل شد، اندک اندک تصویری از رویدادها ظاهر می شود.

فیلمهای زیادی از حدود تعداد تقریبی 100 منطقه جایی که تظاهرات روی داد ظاهرا نشان می دهد که نیروهای امنیتی از فاصله نزدیک به سوی معترضان غیرمسلح شلیک کرده و یا آنها را با باتون می زنند.

تصاویر لرزان مردمی را نشان می دهد که درحال خونریزی درخیابان افتاده اند، با صدای فریاد و سردرگمی درحالی که سایرین به کمک آنها می شتابند.

می توان صدای جمعیت را شنید که شعارهایی را علیه زیرمجموعه امنیتی و نخبگان حاکم فریاد زده و نارضایتی هایشان را برسرتورم زیاد و بیکاری خالی می کنند.

یکی از ایرانی هایی ساکن خارج که درزمان ناآرمی ها درایران بود و خواست تا نامش اعلام نشود گفت که ایران «هرگز تا این حد نومید و غمگین نبوده است.»

مغازه ها، بانکها، ایستگاه های سوخت رسانی و ماشینهای پلیس به آتش کشیده شد درحالی که شاهراه های اصلی آمد و شد با سطلهای زباله واژگون شده و لاستیکهای آتش زده مسدود شد.

دریک فیلم از محله ای درشرق تهران که بوسیله گروه عفو بین الملل مستقر در لندن تأیید شد، یک زنجیره از نیروهای امنیتی از پشت یک ساختمان بیرون شتافته و به سوی معترضان در خیابان شلیک کردند.

دریک فیلم دیگر چندین مرد مسلح درلباس های یکدست تیره رنگ به شکل مکرر به سوی مردم از روی بام یک ساختمان دولتی در جوانرود در استان کرمانشاه درغرب تهران شلیک می کردند.

متین گفت که مناطق غربی کُرد نشین و اکثریت عربهای استان خوزستان محل نا آرامیهای اولیه بوده است.

خانواده های قربانیان تهدید شدند

رها بحرینی پژوهشگر عفو بین الملل دریک مقاله درروز دوشنبه در نیویورک تایمز نوشت که مسئولان از قوه قهریه درگذشته علیه معترضان صلح آمیز استفاده کرده بودند. «اما آنچه که اینباردیدیم کاربرد بی سابقه نیروی کُشنده علیه معترضان غیرمسلح است.»

عفو بین الملل می گوید که اکنون باور می شو 208 تن ازمردم کشته شده باشند و پیش بینی می شود که آمار واقعی بسیار بالاتر از این باشد.

به گفته عفو بین الملل «خانواده های قربانیان تهدید شده و به آنها هشدار داده شده که با رسانه ها حرف نزنند.»

با این وجود بعضی به این کار ادامه می دهند مانند خانواده پویا بختیاری یکی از کسانی که مرگ او بوسیله سازمانهای حقوق بشر تأیید شده است.

فیلمی که برای مسیح علینژاد کنشگرمستقر درایالات متحده بوسیله خانواده او فرستاده شده با یک هشدار آغاز می شود. در یک غسالخانه، فردی زیپ کیسه حامل پیکر او را می گشاید تا جسد بختیاری را نشان دهد و چیزی را نشان می دهد که ظاهرا" اثر یک گلوله در سراست.

اما برای بسیاری دیگر، ترس از عواقب یک عامل مؤثربازدارنده است.

محمد مساعد روزنامه نگار براساس گزارشها پس ازآن دستگیرشد که برای تویت کردن مسدودیت اینترنت را دور زد «سلام دنیای آزاد! از 42 فیلترشکن مختلف برای نوشتن این مطلب استفاده کردم! میلیونها ایران اینترنت ندارند. صدای ما را می شنوید؟:

کاوه آذرهوش، پژوهشگرارشد در رسانه های کوچک که بردسترسی بر اطلاعات و حقوق دیجیتال در ایران نظارت می کند گفت که بسیاری از ایرانی ها احتمالا از ارسال مستقیم فیلمها می ترسند و اغلب آنها را برای روزنامه نگاران و کنشگران درخارج ارسال می کنند.

او گفت: «مرجعیت سیاستگذار دریافته است که نمی توان رفتار اینترنتی را تنها با کنترل اتصال کنترل کرد باید عاملی از ترس درحالی که اینترنت وصل نیست هم وجود داشته باشد.»