فناوری و جنگ‌افزار ارتقایافته، آپاچی جدید را به ابزاری مرگبار در میدان نبرد تبدیل کرده است

آپاچی گاردین ای‌اچ-۶۴ای، مدرن‌ترین پیکربندی این هلیکوپتر معروف آمریکایی، قابلیت تجهیز به انواع مختلف جنگ‌افزار را دارد و می‌تواند همزمان به اهداف متعددی در زمین و هوا حمله کند.

این هلیکوپتر برای اهداف زمینی مجهز به یک مسلسل است و معمولاً ترکیبی از راکت‌های چندمنظوره و موشک‌های ضدتانک را با خود حمل می‌کند.

در مسلسل ام۲۳۰ از یک موتور برقی برای شلیک مهمات ۳۰ میلی‌متری با نرخ تقریبی ۶۲۵ گلوله در دقیقه استفاده شده است.

آپاچی قابلیت حمل حداکثر ۱۲۰۰ فشنگ این مسلسل را دارد.

در این مسلسل معمولاً از فشنگ ام۷۸۹ استفاده می‌شود، که حاوی ۲۱٫۵ گرم خرج منفجره است که در یک غلاف با خرج زره‌شکاف تعبیه شده و قادر به تخریب تجهیزات زرهی سبک است.

پوستۀ این فشنگ به‌گونه‌ای طراحی شده است که در اثر ضربه متلاشی شود، که باعث می‌شود برای افراد ایستاده در شعاع ۵ فوتی (۱٫۵ متری) آن مرگبار باشد.

این هلیکوپتر قادر به حمل حداکثر چهار نیام است که هر کدام ۱۹ راکت هایدرا ۷۰ را در خود جای می‌دهد.

راکت هایدرا ۷۰ با استفاده از نُه کلاهک جنگی مختلف، امکان بازداری هوا به زمین، استتار با دود، نورافکنی و شلیک مستقیم و غیرمستقیم از فواصل دور و نزدیک را برای آپاچی فراهم می‌کند.

رایج‌ترین کلاهک جنگی برای این راکت کلاهک ام۱۵۱ «۱۰ پوندی» نام دارد، که شعاع انفجار آن ۱۰ متر و شعاع ترکش مرگبار آن حدود ۵۰ متر است.

امکان ارتقای این راکت غیرهدایت‌شونده به جنگ‌افزار با هدایت دقیق نیز وجود دارد.

آپاچی برای عملیات‌های ضد تجهیزات زرهی به موشک ای‌جی‌ام-۱۱۴آر هل‌فایر ۲ اتکا می‌کند، که جدیدترین مدل از این موشک هوا به زمین است و از همۀ آزمایش‌ها سربلند بیرون آمده است.

این موشک، که با نام «هل‌فایر رومئو» نیز شناخته می‌شود، قابل استفاده علیه اهداف نرم، سخت و بسته است، در حالی که قبلاً برای حمله به چنین اهدافی چند مدل هل‌فایر لازم بود؛ همچنین، در قیاس با مدل‌های قبلی، این موشک را می‌توان از ارتفاع بالاتری شلیک کرد.

هل‌فایر دارای قابلیت «شلیک کردن و رها کردن» است، که یعنی این موشک پس از پرتاب می‌تواند بدون هدایت بیشتر و بدون اینکه پرتاب‌کنندۀ آن نیازی به خط دید هدف داشته باشد به اهداف اصابت کند.

مفهوم این ویژگی این است که آپاچی هنگام پرتاب موشک هل‌فایر آسیب‌پذیری کمتری دارد و می‌تواند به وظایف دیگر خود برسد.

آپاچی قادر به حمل حداکثر ۱۶ موشک هل‌فایر است، که یعنی یک هلیکوپتر به تنهایی از توانایی توقف یک حملۀ زمینی کامل برخوردار است.

سایر قابلیت‌ها

ای‌اچ-۶۴ای از امکان تجهیز به موشک‌های هوا به هوا نیز برخوردار است، که امکان مقابله با تهدیدهای هوایی را به آن می‌دهد؛ از جملۀ این تهدیدها می‌توان به جنگنده‌های نسل چهارم اشاره کرد.

گرچه این هلیکوپتر قادر به حمل ایم-۹ سایدوایندر است، که ۲۲ مایل (۳۵٫۴ کیلومتر) برد دارد، معمولاً از ایم-۹۲ استینگر استفاده می‌کند.

ایم-۹۲ سایدوایندر -- که از روی استینگر پرتاب‌شونده از روی شانه برای استفاده در هلیکوپترها ساخته شده است -- می‌تواند از فاصلۀ حداکثر ۵ مایلی (۸ کیلومتری) به اهداف شلیک کند.

ای‌اچ-۶۴ای از معماری سامانه‌های باز نیز برخوردار است، که امکان بهره‌گیری از جدیدترین سامانه‌های ارتباطی، ناوبری، حسگری و تسلیحاتی را برای آن فراهم می‌کند.

رادار این هلیکوپتر از امکان جستجو در مناطق وسیع، شناسایی دقیق، موقعیت‌یابی و طبقه‌بندی حداکثر ۲۵۶ هدف ثابت و متحرک و سپس اولویت‌بندی ۱۶ هدف برتر برای ارزیابی و درگیری فوری نیز برخوردار است.

این سامانه، امکان تعقیب اهداف در روز یا شب و در آب‌ و‌هوای نامساعد و شرایط نامشخص را برای آپاچی فراهم می‌کند.

گاردین همچنین مجهز به قابلیت ارتقایافتۀ لینک ۱۶ است، که هنگام درگیر شدن با اهداف امکان برقراری ارتباط بی‌درنگ با تجهیزات دیگر -- مانند جنگنده‌های اف-۳۵ لایتنینگ و راکت‌اندازهای چندگانه از نوع سامانه‌های راکت توپخانه‌ای فوق سیار (هیمارس) -- را برای این هلیکوپتر فراهم می‌کند.

هیمارس به‌عنوان یک سلاح ویرانگر در میدان نبرد اوکراین علیه نیروهای متجاوز روسیه امتحان خود را پس داده است.

لینک ۱۶ در اصل یک سامانۀ ارتباطی برای انتقال و تبادل آنی داده‌های تاکتیکی بین ارتش ایالات متحده، ناتو و دیگر متحدان است.

این سامانه یک لینک دادۀ دیجیتال امن، پرسرعت و مقاوم در برابر پارازیت است که با فرکانس‌های رادیویی و مایکروویو کار می‌کند.

این شبکه امکان تبادل متن، تصویر و پیام‌های صوتی دیجیتال را برای طیف گسترده‌ای از پلتفرم‌ها، از جمله هواپیماها، کشتی‌ها، خودروهای زمینی، سامانه‌های پدافند موشکی، سلاح‌های شبکه‌ای و شبکه‌های فرماندهی و کنترل، فراهم می‌کند.

گریز از شناسایی دشمن

ای‌اچ-۶۴ای به‌گونه‌ای طراحی شده است که بتواند در ارتفاع بسیار پایین پرواز کند و از شناسایی و حملۀ دشمن در محیط‌های پرخطر در امان باشد.

در این تاکتیک پرواز در ارتفاع پایین، از ویژگی‌های جغرافیایی به‌عنوان پوشش استفاده می‌شود. این هلیکوپتر به‌جای پرواز بر فراز دره‌ها و چین‌خوردگی‌های زمین، در داخل آن پرواز می‌کند.

به این ترتیب، هلیکوپتر پایین‌تر از سطح پوشش رادار می‌ماند و در آسمان نیز دیده نمی‌شود.

قابلیت حمله در خفا نیز امکان نبرد با انواع دشمنان را برای این هلیکوپتر فراهم می‌کند.