بستن راه افراط‌گرایان از طریق همکاری عشایر سینا با ارتش مصر

قاهره -- تحلیلگران امنیتی به المشارق گفتند که بهبود همکاری میان ارتش مصر و قبایل سینا به‌عنوان عاملی کلیدی در از بین بردن بقایای گروه‌های افراطی عمل کرده است؛ گروه‌هایی که حملاتی را در شبه‌جزیرۀ سینا ترتیب داده‌اند.

آنها می‌گویند که به‌مدت چندین دهه، خلأ ارتباطی چشمگیری میان دولت‌های متوالی مصر و ساکنان منطقه وجود داشت.

اما به‌گفتۀ طلعت موسی، کارشناس امنیتی، در زمان عبدالفتاح السیسی، رئیس‌جمهوری مصر، این کشور «طرح‌های تازه‌ای را در رابطه با سیاست‌های عمومی داخلی و خارجی تدوین کرده که مهمترین آنها ایجاد رابطه با مردم سینا بود.»

این افسر نظامی بازنشستۀ مصری گفت که ساکنان سینا «تحت رژیم گذشته برای چندین دهه به حاشیه رانده شده بودند.»

این منطقه یک «منطقۀ راهبردی و حیاتی برای امنیت ملی مصر» به‌شمار می‌رود، اما «بیرون نگهداشتن آن از نظارت دولت تأثیر منفی چشمگیری داشته است که جزئی‌ترین آن گسترش گروه‌های تروریستی بود.»

او گفت که این سیاست تازه ضمن معرفی پروژه‌های توسعه و ابتکارات به‌منظور بهبود بخشیدن به بسیاری از مناطق، عصر تازه‌ای را در روابط میان دولت و جمعیت سینا آغاز کرده است.

وی با بیان این که این امر موجب ایجاد مشاغل و فرصت‌های تجاری و اقتصادی در منطقه شده است، یادآور شد که مشارکت محلی در فرآیند تصمیم‌گیری سیاسی و امنیتی از طریق نشست‌ها و کنفرانس‌ها افزایش یافته است.

این افسر خاطرنشان کرد که پس از آن، ماهیت روابط میان ارتش مصر و قبایل سینا، به‌ویژه در رابطه با مبارزه با تروریسم تغییر کرده است؛ چرا که ارتش و عشایر تروریسم را خطری مشترک می‌دانند که باید از بین برود.

وی گفت: «با وجود اختلافات تاریخی میان رهبران عشایر و طوایف در شبه‌جزیرۀ سینا، آنها در مورد ضرورت مبارزه و ریشه‌کن کردن تروریسم از منطقه و طرد فرزندانشان که به گروه‌های تروریستی پیوسته بودند، با یکدیگر متحد بودند.»

او افزود، گروه‌های افراطی فعال در منطقه انتظار چنین رویکردی را نداشتند؛ چرا که آنها «تصور می‌کردند می‌توانند با این منطقه، به‌دلیل دورافتادگی آن از دولت و ارتش مصر، هر طور که می‌خواهند رفتار کنند.»

یورش به مخفیگاه‌های افراط گرایان

عبدالکریم احمد، تحلیلگر امنیتی و افسر نظامی بازنشستۀ مصری، می‌گوید که شمال سینا و اطراف آن، که در آن فعالیت‌های تروریستی شدیدتر بوده است، به‌واسطۀ زمین‌های صعب‌العبور متمایز هستند.

او به المشارق گفت: «امکان جابه‌جایی و جستجو در آن زمین‌ها بدون کمک برخی از ساکنان منطقه، که از تمام جزئیات توپوگرافی مطلع هستند، امکان‌پذیر نیست.»

وی گفت: «عملیاتی که ارتش مصر با همکاری ساکنان و عشایر سینا اجرا کرده، تأثیر بسزایی بر روند رویدادها در این منطقه داشته است.»

او گفت که این نیروها و غیرنظامیان با یورش به لانه‌های گروه‌های افراطی در صخره‌ها - که حملاتی را از آنها در منطقه اجرا می‌کردند - آنها را در مخفیگاه‌هایی که افراط‌گرایان به‌عنوان پناهگاه‌های ایمن در نظر می‌گرفتند، غافلگیر کردند.

احمد گفت، ترمیم اعتماد میان ارتش و مردم منطقه، گروه‌هایی مانند ولایت سینا وابسته به «دولت اسلامی» (داعش) را از به‌کارگیری خطوط تدارکات لجستیکی برای تهیۀ غذا، آب، و مهمات مورد استفاده خود، محروم کرد.

او افزود که افزایش آگاهی در مورد خطرات ناشی از گروه‌های افراطی بدان معناست که ساکنان منطقه حتی به‌رغم تهدید‌شدن با اسلحه و با وجود اغوای مالی، از مشارکت با آنها خودداری کرده‌اند.

راهنمایی گشتی‌های ارتش توسط جوانان سینا

محمود ابوسری، که دو ماه پیش خدمت نظامیش را در شهر شیخ زوید، واقع در شمال سینا، به پایان رساند، گفت: «جوانان منطقه به‌عنوان راهنمای مخفیگاه‌های مشکوک [افراط گرایان] با گشتی‌های ارتش مصر همکاری می‌کنند.»

او گفت که آنها در زمینۀ «تهیۀ نقشۀ مسیرها برای وسایل نقلیۀ نظامی در مناطق امن دور از جاده‌ها یا راهروهایی که ممکن است توسط تروریست‌ها مین‌گذاری شوند» [به ارتش] کمک کرده‌اند.

محمود گفت که این جوانان همچنین به مردم در زمینۀ ضرورت پشتیبانی از ارتش در جنگ علیه تروریسم آگاهی می‌دهند و ساکنان محلی را تشویق می‌کنند که در برابر تهدیدهای تروریست‌ها ضعیف عمل نکنند.

او افزود که آنها از هموطنان ساکن سینا می‌خواهند «مقامات نظامی را از هرگونه تهدید و فعالیت مشکوک تروریست‌ها در منطقه»، از جمله هرگونه تلاش افراط‌گرایان در جهت تأمین غذا و آب، «مطلع کنند.»

ابوسری گفت، این قبایل خودشان دارای سلاح هستند، اما بر اساس توافق با مقامات امنیتی و نظامی، از این سلاح‌ها صرفاً به‌منظور دفاع از خود و برای اقدام علیه گروه‌های تروریستی استفاده می‌شود.

وی گفت: «افراط‌گرایان از طریق گروه‌های کوچک متشکل از حداکثر پنج مرد مسلح، تلاش می‌کنند که ضمن به وحشت انداختن غیرنظامیان، از جمله با ضرب و شتم، ارعاب، یا آدم‌ربایی، آنها را مجبور به توقف همکاری با ارتش کنند.»

به‌گفتۀ ابوسری، در یکی از این رویدادها در سال ۱۳۹۴، یک زن از روستای ابوطویله ربوده و سپس به ضرب گلوله کشته شد. این اقدام خشم همه قبایل را برانگیخت و آنها را علیه افراط‌گرایان متحد کرد.