شهر کویت -- مقامات کویت می گویند که افزایش چالش ها در خاورمیانه به تعمیق رابطه راهبردی دیرینه میان کویت و ایالات متحده کمک کرده است.
این دو کشور یک توافق نامه همکاری دفاعی رسمی دارند، اما روابط میان آنها تنها به امنیت و دفاع محدود نمی شود و به زمینه هایی مانند بازرگانی، آموزش، بهداشت، و سرمایه گذاری نیز گسترش می یابد.
ناصر الخشتی، افسر بازنشسته ارتش کویت، گفت که کویت همچنین به عنوان یک شریک اقتصادی مهم ایالات متحده عمل می کند.
وی گفت: «کویت و ایالات متحده یکدیگر را به عنوان شرکای قابل اعتمادی می دانند که می توان در زمینه حفظ امنیت و ثبات در منطقه خلیج فارس به آنها تکیه کرد.»
الخشتی گفت: «کویت مطابق قانون اساسی خود کشوری کاملاً مستقل و دارای نظامی دموکراتیک است و منشأ اقتدار آن ملت است. این کشور دارای یکی از بهترین و قدیمی ترین سوابق پارلمانی در منطقه است.»
شهرت کویت در سطح جهانی آن را قادر ساخته است که در اختلافات منطقه ای و درگیری ها از طریق روش های جامع، رویکردی که توسط شیخ صباح الاحمد الجابر الصباح، امیر فقید کویت، پایه گذاری شد، عمل کند.
او یادآور شد که جانشین وی، یعنی نواف آل احمد الجابر الصباح امیر کویت، این مسیر را ادامه داده است. او افزود که این امر «به پیشگیری از وقوع جنگ در منطقه و هزینه گزاف آنها کمک زیادی کرده است.»
همکاری نظامی
فرماندهی مرکزی ارتش ایالات متحده (آرسنت) دارای یک قرارگاه مرکزی در کویت است که به عنوان فرماندهی اجزای زمینی نیروهای ائتلاف نیز فعالیت می کند.
به گفته وزارت خارجه ایالات متحده ، تقریباً ۱۳۵۰۰ سرباز آمریکایی در کویت، و عمدتاً در پایگاه هوایی کمپ عریفجان و علی السالم، مستقر هستند.
فقط کشورهای آلمان، ژاپن، و کره جنوبی میزبان شمار بیشتری از نیروهای آمریکایی هستند.
به گفته ناصر الوزان، تحلیلگر امنیتی، افزون بر پرسنل ارتش آمریکا، تعدادی از تفنگداران دریایی آمریکا نیز در کویت مستقر هستند. کویت همچنین یک پایگاه نیروی هوایی آمریکا و یک مرکز آموزش گارد ساحلی آمریکارا نیز در خود جای داده است.
وی افزود که کویت میزبان صدها هواپیما، بالگرد، و تانک، و همچنین مقدار زیادی تجهیزات نظامی است.
به گفته وزارت خارجه ایالات متحده، آمریکا دارای ۲۲۰۰ دستگاه خودروی مقاوم در برابر مین در کویت است که اکثر آنها از قبل برای انجام هرگونه عملیات ضروری ارتش آمریکا در آنجا مستقر شده اند.
مابقی آنها نیز مطابق قرارداد باید میان شرکا در سراسر منطقه توزیع شوند.
کویت از سال ۱۳۸۲ به عنوان یک متحد اصلی غیر ناتو تعیین شده است.
به گفته وزارت خارجه آمریکا، وزارت کشور و گارد ملی کویت نیز از طریق برنامه آموزش مبادله مشترک و ترکیبی، با دفتر همکاری های نظامی سفارت آمریکا مشارکت کرده اند.
این برنامه از طریق آموزش و تمرینات مشترک به منظور افزایش ظرفیت مبارزه با تروریسم کویت، با یگان های محلی ضد تروریسم همکاری می کند.
الوزان گفت: «همکاری دفاعی بین کویت و ایالات متحده نقش مهمی در امنیت و ثبات منطقه ای دارد و موجب گسترش مبارزه با تروریسم و جلوگیری از تجاوزات خارجی می شود.»
وی گفت: «کویتی ها برای نقش و تعهد آمریکا نسبت به امنیت کویت و تلاش های دولت آمریکا به منظور اطمینان یافتن از مجهز بودن نیروهای مسلح کویت برای دفاع از آن کشور، ارزش قائل هستند.»
همکاری اقتصادی
محمد السرحان، دانشمند علوم سیاسی، گفت که نشست ها و رایزنی های مداومی میان کویت و ایالات متحده در زمینه اقتصادی وجود دارد.
او گفت که شیخ حمد جابر العلی الصباح، معاون نخست وزیر و وزیر دفاع، به تازگی با آلینا رومانوسکی، سفیر ایالات متحده در کویت، در محل وزارت دفاع کویت گفت و گو کرده است.
وی گفت، این دو مقام همکاری و مشارکت بیشتر میان کشورهایشان را مورد بحث قرار دادند و معاون نخست وزیر کویت از تلاش های ایالات متحده به منظور تأمین امنیت و ثبات در منطقه خلیج فارس قدردانی کرد.
السرحان خاطرنشان کرد: «کویت حدود ۳۰ درصد از صندوق نسل های آینده را در ایالات متحده سرمایه گذاری می کند و از نظر سرمایه گذاری در اوراق قرضه و اسناد خزانه داری آمریکا در رتبه دوم کشورهای خلیج فارس قرار دارد.»
وی گفت: «حجم مبادلات تجاری بین دو کشور در پایان سال ۱۳۹۸ معادل ۴.۵ میلیارد دلار بود و با توجه به اعتماد فراوان نسبت به محصولات غذایی ایالات متحده، انتظار می رود با بیش از ۷۵۰۰ نوع موجود در کویت، افزایش یابد.»
السرحان گفت که همه این روابط راهبردی و اقتصادی «عمق روابط میان دو کشور را تأیید می کند و [باعث ایجاد] همکاری راهبردی بیشتری در همه زمینه ها می شود.»
کویت با داشتن بیش از ۱۲۰ میلیارد بشکه ذخایر راهبردی نفت، سومین صادر کننده بزرگ نفت در سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) است.