براساس یک گزارش تازه سازمان ملل متحد و شریکهای بشردوستانه برای نزدیک به یک میلیون تن از ساکنان استان الحدیده یمن کمک فراهم کرده اند که براثر جنگهای کنونی درسراسر کشور آواره شده اند.
دفترهماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (او سی اچ آ) در یک گزارش 15 ژانویه گفت که درشش ماه گذشته کمکهای مکانیزم واکنش فوری (آر پی ام) به 996600 تن از مردم آواره شده از الحدیده تحویل شده است.
موج آوارگان از استان الحدیده اززمانی که تلاشهای سازمان ملل متحد برای برقراری یک آتش بس میان دولت یمن و حوثی ها(انصارالله) تحت حمایت ایران در ژوئن گذشته جریان داشت ادامه یافته است.
آوارگی حتی پس از آن که مذاکرات تحت میانجیگری سازمان ملل متحد درسوئد انجام شد ادامه یافت، پس ازآن که درروز13 دسامبر اعلام شد که دوطرف برای برقراری آتش بس فوری در الحدیده و بنادر الحدیده، سلیف و رأس عیسی به توافق رسیده اند.
در توافقنامه استکهلم جمع آوری ابزارهای نظامی از شهرالحدیده و جابه جایی استقرار دو طرفه نیروها از الحدیده، سلیف و رأس عیسی به مکانهای توافق شده و سایر اقدامها خواسته شده بود.
اما این توافق هنوز به طور کامل اجرا نشده است.
براساس گزارش دفترهماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد بین ژوئن 2018 و 15 ژانویه بیش از یک میلیون تن از مردم از الحدیده آواره شدند.
دراین گزارش آمده است که از این شمار، بیش از 659300 تن از مردم در چهار استان : حجه، محویت، ریمه و الحدیده نام نویسی شدند.
این گزارش افزود: «واردات تجاری مواد غذایی در دسامبر 2018 به پایین ترین میزان آن از زمانی رسیده است که سازمان ملل متحد نظارت بر واردات را در ژوئیه 2016 آغاز کرد.
این گزارش گفت: «در دسترسی به امکانات بشردوستان و مردم نیازمند هنوز یک چالش است. انبارهای کمکهای بشردوستانه ازجمله انبارهای دریای سرخ جایی که مواد غذایی کافی برای تغذیه 3.5 میلیون تن ازمردم برای یک ماه ذخیره شده است غیرقابل دسترس باقی مانده است.
مشکلات درصنعا
نادر مقبل، که از الحدیده گریخته و اکنون به عنوان سخنگوی جمعیت آواره درپناهگاه خدمت می کند گفت: «ما شش ماه پیش به صنعا رسیدیم و درمدرسه ابوبکرالصدیق جای داده شدیم.»
او به المشارق گفت که سایر مکانها در صنعا هم برای پذیرش خانواده های آواره شده از الحدیده اختصاص یافت.
او گفت که سازمانهای بشردوستانه برای تازه رسیده ها غذا و کمکهای امدادی فراهم کردند اما آواره شدگان از سایر مناطق به ارودگاه های اختصاص یافته به آواره شدگان داخلی (آی دی پی) ازالحدیده انتقال یافتند.
او گفت: «توجه از سوی آن سازمانها به آواره شدگان داخلی دیگران را جذب کرد ازجمله آواره شدگان داخلی از سایر مناطق و ساکنان درحاشیه مانده محلی تا به اردوگاه آواره شدگان داخلی نقل مکان کنند و کمکهای فراهم شده را دریافت کنند.»
او گفت: «در آغاز سال تحصیلی تازه، مدارس اختصاص یافته به آواره شدگان داخلی خالی شد تا دانش آموزان بتوانند به کلاسهایشان بازگردند.»
او گفت که بعضی از خانواده های آواره شده همیاری مالی دریافت کردند تا به آنها درپرداخت اجاره ها کمک شود اما بسیاری نتوانستند جای اسکان پیدا کنند و درچادرها و یا درخیابانها مانده اند.
عمر محمد آواره ای از الحدیده که اکنون به همراه همسرش، سه بچه و مادرش دریک چادردر غرب صنعا زندگی می کند جزو دسته ای از چادرهای آواره شدگان داخلی است.
او به المشارق گفت که چادر درمقابل سرمای زمستان یا گرمای تابستان محافظت نمی کند اما به آنها فضای خصوصی می دهد.
محمد گفت: « خیرخواهان مهربان برای ما خوراک و کمک فراهم می کنند» که مکملی است برای درآمد اندکی که از فروش ماشینها به دست می آورد.»
محمد ابراز امیدواری کرد که او و خانواده اش به الحدیده بازگردند «و آتش بس دائمی شود تا بتوانیم به خانه های خودمان بازگردیم.»
آوارگی ادامه دارد
نادیا احمد که در توزیع کمک بین آواره شدگان داخلی الحدیده درصنعا شرکت دارد گفت که به رغم توافقنامه استکهلم که راه روشنی برای اجرا نیافته است، موج آوارگی در هر دو جهت ادامه دارد.
او به المشارق گفت که جا به جایی آوارگان به صنعا و از آنجا ادامه دارد زیرا بعضی از آواره شدگان داخلی برگزیده اند تا به جای رنج آوارگی درصنعا به الحدیده بازگردند.
احمد گفت که خانواده های آواره شده را درصنعا دیده است که از کارتن مقوایی به عنوان زیرانداز خواب استفاده می کنند. او افزود که از آن زمان او و دوستانش به جمع آوری پول و اقلامی مانند پتو و پوشاک مشغول بوده اند تا بین آن آواره شدگان توزیع کنند.
احمد گفت: «باران سنگین درصنعا زندگی را برای بسیاری از آواره شدگان داخلی در صنعا که در خیابانها زندگی می کنند دشوار کرده است زیرا سرپناهی برای رفتن به آنجا ندارند و پرداخت اجاره خانه هم در وسع آنها نیست.»