اقدام رژیم ایران در صدور حکم بازداشت دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده، در خرداد ماه در رابطه با کشتن قاسم سلیمانی، سبب شده که کارنامه خود ایران در دخالت مستقیم و غیرمستقیم آن در حملات انجام شده در خاک کشورهای دیگر مورد توجه قرار بگیرد.
ایران مدتی پس از صدور حکم جلب برای ترامپ، از اینترپل برای اجرای آن کمک خواست.
این اقدامات به وضوح نشان می دهد که دولت تهران چگونه مدت هاست در خاورمیانه و فراتر از آن از تروریسم به منظور دستیابی به اهداف خود استفاده می کند.
یک ناظر در این رابطه به المشارق گفت که ایران پیش از آن که ایالات متحده را به دلیل کشتن سلیمانی -- مردی که بابت سازماندهی و تجهیز گروه های تروریستی شیعه در سراسر خاورمیانه معروف بود -- به تروریسم متهم کند، نخست باید از پیشینه خود در متوسل شدن به خشونت برای دستیابی به اهداف سیاسی به قیمت برهم زدن صلح و امنیت منطقه، ابراز پشیمانی کند.
علی القاصی مهر، دادستان تهران، روز ۹ تیر اعلام کرد که ایران حکم بازداشت «۳۶ نفر را که» در کشتن سلیمانی «دست داشته اند، در این باره با آنها مشورت شده است، و یا دستور آن را داده اند»، صادر کرده است.
سلیمانی، سرشناس ترین مقام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ریاست بازوی برون مرزی سپاه را بر عهده داشت. او ۱۳ دی سال گذشته در عراق کشته شد.
القاصی مهر گفت که رئیس جمهوری ایالات متحده «در صدر این فهرست قرار دارد» و افزود که تلاش ها برای دستگیری آقای ترامپ «حتی پس از پایان دوره ریاست جمهوری او» ادامه خواهد داشت.
آمریکا این اقدام ایران را رد کرد. برایان هوک، نماینده ویژه وقت ایالات متحده در امور ایران، گفت: «این یک حقه بازی سیاسی دیگر توسط رژیم ایران است. این مایه شگفتی ما نیست و از همان دست تبلیغاتی است که من فکر می کنم ما قطعاً به آن عادت کرده ایم.»
آقای هوک تأکید کرد که این حکم بازداشت «هیچ ربطی به امنیت ملی، صلح بین المللی، یا ارتقاء ثبات ندارد ... این یک نیرنگ تبلیغاتی است که هیچکس آن را جدی نمی گیرد و موجب می شود که ایرانی ها احمق جلوه کنند.»
اینترپل با انتشار بیانیه ای گفت که اساسنامه آن نهاد اجازه نمی دهد «هیچ گونه مداخله یا فعالیتی با ماهیت سیاسی» [توسط آن نهاد] انجام شود. اینترپل در این بیانیه افزوده است که رسیدگی به این نوع درخواست ها را مد نظر قرار نمی دهد.
کارنامه اقدامات خشونت آمیز ایران در خارج از آن کشور
امیر توماج، یک پژوهشگر امور ایران که ساکن ایالات متحده است، به المشارق گفت که معنای این حکم جلب و درخواست کمک از اینترپل این بود که نشان دهد رژیم ایران در واکنش به مرگ سلیمانی درصدد انجام یک اقدام بین المللی است. وی افزود، اما «آنها می دانستند که این کار هیچ نتیجه جدی در بر نخواهد داشت.»
رژیم ایران به «کشتن ناعادلانه» سلیمانی اشاره می کند. همزمان، خود آن رژیم متهم به دست داشتن در بمب گذاری در مقر نیروهای ایالات متحده در لبنان در سال ۱۳۶۲ و تسهیل بمب گذاری برج های خُبَر در عربستان سعودی در سال ۱۳۸۵ است.
احمد وحیدی، وزیر دفاع پیشین ایران و از فرماندهان نیروی قدس سپاه پاسداران، به دلیل دست داشتن در بمب گذاری مرکز همیاری یهودیان در آرژانتین (آمیا) در سال ۱۳۷۳ تحت تعقیب اینترپل بود.
و شبه نظامیان وابسته به ایران همین تازگی ها در عراق به دلیل انجام ده ها فقره حمله و هدف قرار دادن نمایندگی های ایالات متحده و سایر دفاتر بین المللی از دی ماه تاکنون، مقصر شناخته شده اند.
این حملات، نیروهای آمریکایی مستقر در پایگاه های عراق و سفارت آمریکا را نیز هدف گرفته اند. سفارتخانه آمریکا در منطقه سبز بغداد واقع شده، که منطقه ای به شدت امنیتی است.
«راهبرد منزوی کننده»
یک تحلیلگر بازنشسته نیروی دریایی ایران، که ساکن آمریکاست، به المشارق گفت: «رژیم ایران این ترفندها را به کار می بندد تا به مردم خود بگوید: ببینید که ما در عرصه بین المللی چه کارها می کنیم! ببینید که ما چه قدر توانا هستیم!»
او گفت که این تلاش تبلیغاتی احتمالاً بی نتیجه خواهد ماند.
این تحلیلگر بازنشسته در توضیح گفت که در ایران مردم به دو طبقه تقسیم می شوند: داراها و ندارها. به گفته او، گروه نخست روابط تنگاتنگی با رژیم دارد و سخت مشغول به جیب زدن درآمدهای هنگفت است. وی گفت که این گروه هیچ توجهی به عملکرد ایران در عرصه جهانی ندارد.
او افزود که گروه دوم، یا ندارها، هم در چنان شرایط وخیمی به سر می برند که آنها هم اهمیتی به مواضع و جایگاه بین المللی جمهوری اسلامی نمی دهند.
او به المشارق گفت: «رهبران ایران نمی خواهند با ایالات متحده مذاکره کنند و این اقدام [صدور حکم بازداشت] نشان دهنده آن است.»
وی افزود که اتخاذ این گونه راهبردها توسط تهران فقط به انزوای بیشتر جمهوری اسلامی، که همین حالا هم کاملا محاصره شده است، خواهد انجامید.
این تحلیلگر نظامی بازنشسته ضمن «خنده دار خواندن» حکم بازداشت[ترامپ]، گفت که قدرت های اتحادیه اروپا، که تاکنون از جانبداری و موضع گیری علیه واشنگتن در هر گونه درگیری سیاسی با تهران خودداری کرده اند، حالا دلیل بیشتری تغییر رویه پیشین خود دارند.