در شرایطی که تعداد بیشتری از آواره ها به خانه و کاشانه اصلی خود در بخش های مختلف سوریه بازمی گردند، کمیسیون عالی امور پناهندگان سازمان ملل متحد و سازمان های جامعه مدنی محلی برای کمک و ارائه کمک های بشردوستانه و پشتیبانی از این خانواده ها فعالیت می کنند.
با توجه به مقامات لبنانی نزدیک به 170 هزار آواره سوری تبار از لبنان به سوریه بازگشته اند.
میسا خلف، افسر اطلاعات عمومی کمیسیون عالی امور پناهندگان سازمان ملل متحد در دمشق می گوید که کمیسیون عالی امور پناهندگان سازمان ملل متحد در حال حاضر در استان های دمشق، حمص، حماء، سویداء، درعا، حلب، الحسکه، الرقه و دیرالزور دفاتری دارد که کمیسیون عالی امور پناهندگان سازمان ملل متحد و سازمان های شریک آن با افرادی که به شهرهایشان بازگشته اند دیدار و نیازهای فوری آن ها را مورد ارزیابی قرار می دهند.
خلف گفت کمیسیون عالی امور پناهندگان سازمان ملل متحد به همراه 31 سازمان غیردولتی سراسر سوریه و از مسیر شبکه ای متشکل از 97 مرکز اجتماعی، 20 مرکز صنعتی، 95 واحد متحرک و 2638 داوطلب به هدف بهتر کردن شرایط مردم در داخل سوریه و از میان برداشتن موانع پیش روی بازگشت آواره ها تلاش های حمایتی و پشتیبانی مشترک به کار می گیرند.
وی گفت این پشتیبانی شامل تامین اقلام غیرغذایی، کالاهای ویژه فصل زمستان و اقلامی کمکی برای امرا معاش مردم خواهند بود.
او افزود «از میان برداشتن همه موانع مادی، حقوقی و مالی که پیش روی بازگشت داوطلبانه، امن و آبرومند این خانواده ها باشد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است».
«وظیفه ملی مهم»
یک منبع جامعه مدنی که به دلایل امنیتی از افشای نام خود خودداری می کند، به المشارق گفت که بیشتر سازمان های خیریه و جامعه مدنی روند ارائه پشتیبانی و تسهیلات مورد نیاز بازگشت آواره ها را شروع کرده اند.
او گفت که این خدمات به خانواده ها کمک می کند تا زمانی که به طور کامل روند اسکان مجدد را تکمیل کنند، بر چالش های پیش رو فائق بیایند.
وی گفت سازمان های جامعه مدنی سوریه «از وظیفه ملی سنگینی که برای کمک به بازگشت مجدد خانواده های سوری تبار به دوش دارند، آگاه هستند چرا که این خانواده ها مجبور شده بودند با ترک روستاها و شهرهای خود، به مناطق دیگری در داخل خاک سوریه و یا کشورهای همسایه کوچ کنند».
وی گفت چندین سازمان چند ماه پیش از فراخوان وزارت امور اجتماعی برای کمک به آواره هایی ندای مثبت دادند که از کوریدورهای بشردوستانه امن از الغوطه شرقی خارج شده بودند و برای آن ها کمک های امدادی فراهم کردند.
او افزود «آن ها کفش و پوشاک نو و دست دوم، اقلام بهداشتی شخصی و مواد غذایی گردآوری و آن ها را بین مردمانی توزیع کردند که عملا همه دار و ندار خود را از دست داده بودند و در فضای باز بدون سرپناه آواره شده بودند».
او تاکید کرد همزمان با جدی تر شدن گفتگوها در مورد بازگشت آواره ها از مناطق مرزی «ما تلاش ها برای ایفای مسئولیت خود در این زمینه را جدی تر گرفتیم». وی افزود این سازمان ها برای افرادی که به شهرهای خود بازمی گردند، مراقبت های پزشکی و روانی هم فراهم می کنند.
او گفت «ما در بحبوحه موج بازگشت آواره ها از لبنان به دمشق و مناطق اطراف آن قرار گرفته ایم و برای تامین همه نیازهای آن ها در بسیاری از سرپناه هایی (که به همین هدف برپا شده اند) نهایت تلاش خود را به کار گرفته ایم».
این منبع تاکید کرد تعدادی از سازمان های جامعه مدنی سوریه روز 24 مارس برای گفتگو در مورد افزایش تلاش ها و توسعه یک جاده راه جلسه تشکیل دادند.
او گفت «بیش از 200 داوطلب به گروه هایی تقسیم شده اند که برای انتقال به مراکز و محل های برپایی بازگشت کننده ها در مناطق اطراف دمشق آماده هستند و 3 پست پزشکی هم برپا شده است».
هویت سوری بر روح و جان کودک حک می شود
امیره قاسم داوطلبی که با تعدادی از سازمان های بشردوستانه در دمشق همکاری می کند و ا ترجیح می دهد به دلایل امنیتی از اسم مستعار استفاده کند گفت «بخش زیادی از کار برای وقتی مانده است که از لبنان، اردن و ترکیه به کشور بازمی گردند».
او به المشارق گفت که در شرایطی که در حال حاضر تعداد آواره هایی که به کشور بازمی گردند، چندان زیاد نیست «انتظار می رود تعداد بسیار بسیار زیادی از آن ها» در آینده بازگردند.
وی گفت «من در همین ضمن در مقام داوطلب با چندین سازمان جامعه مدنی همکاری می کنم و از افرادی مراقبت می کند که به خانه و کاشانه خود بازگشته اند و در سرپناه های مناطق اطراف دمشق روزگار می گذرانند».
او افزود «من به هر امر مربوط به کودکان، به ویژه تامین نیازهای اجتماعی و حمایت روانی آن ها کمک می کنند چون بیشتر آن ها خارج از سوریه متولد شده اند».
او توضیح داد «ما باید آن ها را بار دیگر در دل بطن جامعه مادری شان ادغام کنیم و برای آن ها یک فضای امن فراهم نماییم».
وی گفت «ما برای حک کردن روح هویت سوری در دل کودکان با مسئولیت و وظیفه دشواری روبرو هستیم و این در حالی است که ما برای تسکین درد و رنج افرادی که خانه و کاشانه خود را از دست داده اند، با تمام وجود و با نهایت توان خود تلاش می کنیم».