بازی های رمضان ارتباط نزدیک میان عراقی ها را تقویت می کند

پس از افطار بسیاری از عراقی ها شب های رمضان خود را تا ساعات اولیه صبح با انجام بازی سنتی المحیبس سپری می کنند.

«بازی حلقه» -- رقابتی بین دو گروه برای یافتن حلقه ای که گروه دیگر آن را مخفی کرده است -- یکی از محبوب ترین بازی ها در عراق، به ویژه در ماه رمضان است.

هنگامی که دو تیم با یکدیگر روبرو می شوند، رهبر تیم حلقه ای را در دست یکی از اعضای تیم می گذارد. تیم دیگر باید حلقه را پیدا کند.

امسال هزاران جوان عراقی در استادیوم الشعب در مرکز بغداد برای شرکت در این بازی یا تماشای آن گرد هم آمده اند.

این بازی ها بخشی از یک تورنمنت سالانه است که در آن 32 تیم شرکت می کنند. کمیتۀ المپیک این مسابقات را سازماندهی کرده و جاسم الاسود، رهبر تیم الکاظمیه که یکی از بهترین بازیکنان المحبیس است، بر آن نظارت می کند.

در میان رقابت کنندگان 24 تیم از محلات بغداد و مناطقی مانند الکاظمیه، الاعظمیه، و الکراده و هشت تیم از استان های کربلا، دیالی، و صلاح الدین شرکت کرده اند.

الاسود به دیارنا گفت: «این تورنمنت با شروع ماه رمضان آغاز شده و در 25 یا 26 ماه ژوئن به پایان می رسد.»

هر شب دو بازی بین چهار تیم برگزار می گردد. تیم های برنده با یکدیگر مسابقه می دهند تا نهایتا یک تیم قهرمان شود.

بازی شانس و مهارت

تیم الکاظمیه ظرف دو سال گذشته مقام اول را کسب کرده است که این موفقیت عمدتا به خاطر مهارت الاسود در خواندن چهره های حریفان و اشاره به دستی که حلقه در آن پنهان شده بود.

وی گفت: «تیم ما سابقه ای طولانی در کسب موفقیت در طول 20 سال گذشته داشته است. در همین دوره تیم هایی مانند تیم کربلا وجود دارند که هر سال نتایج خوبی کسب می کنند.»

در هر بازی تیم الکاظمیه سالن مملو از تماشاگرانی است که برای تماشای الاسود، که حلقه را از میان صدها مشت گره شده پیدا می کند، آمده اند.

الاسود که اکنون 66 سال دارد به دیارنا گفت او از زمان کودکی عاشق این بازی بوده است.

او این بازی را از پدرش که «یک بازیکن مشهور در میان مردم بود» یاد گرفته است.

الاسود گفت که پیشینۀ این بازی «به صدها سال پیش باز می گردد و محل پیدایش آن محلات قدیم بغداد است.» محبوبیت این بازی به بخش های دیگر کشور هم سرایت کرده و این بازی اکنون در سطح بین المللی شناخته شده است.

وی گفت که علاوه بر اینکه این بازی یک میراث فرهنگی مهیج است و بسیار مفرح است، المحیبس «جوی از برادری و عشق» ایجاد کرده است که منعکس کننده روحیه اتحاد در میان عراقی ها می باشد.

وی گفت: «این ثابت می کند که ما یک ملت هستیم و تفاوتی بین یک فرقه با فرقه دیگر یا بین یک مذهب یا مذهب دیگر وجود ندارد. ما همه با یکدیگر بازی می کنیم و با هم تشویق می کنیم و در پایان هر بازی یکدیگر را در آغوش می کشیم.»

در هر دور مسابقه، صدای طبل و هلهله مردم و همچنین شعارهای میهنی متداول به گوش می رسد.

جوی از دوستی و اوقات خوش

احمد خنجر، رهبر تیم شهر صدر، به دیارنا گفت که برای او اهمیت ندارد که تیم ببازد یا ببرد چون آنچه مهم تر از همه چیز می باشد «جو برادری در میان بازیکنان است.»

وی گفت: «این بازی تیم ها را از مناطق و شهرها، فرقه ها، مذاهب و قومیت های مختلف گرد هم می آورد و آنان برای نشان دادن عشق خود به کشور و شرکت در این لحظات شادی به بغداد می آیند.»

خنجر گفت که او 10 سال است که المحیبس بازی می کند و در حال حاضر رهبر یک تیم 60 نفری می باشد.

بر اساس قوانین بازی تیم برنده باید برای پیروز شدن 21 امتیاز کسب کند؛ حتی اگر بازی چند ساعت به طول انجامد.

در مراسم پایان بازی دو تیم و جمعیتی که آنان را تشویق کرده است شیرینی هایی مانند زولبیا و باقلوا که پول آن را تیم بازنده پرداخت می کند، می خورند.

حیدر کریدی، یکی از بازیکنان المحیبس تیم محله الکراده، گفت که زیباترین چیز در این بازی این است که این بازی فرصتی برای تیم های رقیب است تا با یکدیگر آشنا شده و با یکدیگر دوست شوند.

وی به دیارنا گفت: «ما عاشق این بازی هستیم؛ چرا که نه تنها ما را خوشحال می کند، بلکه دوستان و افراد جدید را گرد هم می آورد.»