سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده: طراحی سفارشی برای تصرف پایگاه‌های دریایی پیش از کارزار زمینی

سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحدهٔ آمریکا مشخصاً برای همکاری با نیروی دریایی آمریکا طراحی شده است تا بتواند پایگاه‌های دریایی دشمن را پیش از کارزار نظامی زمینی تصرف کند.

پس از تلاش‌های اخیر ایران برای توقیف کشتی‌های تجاری در خلیج فارس و پاسخ ارتش ایالات متحده با ارسال تجهیزات نظامی بیشتر به منطقه، از جمله استقرار دو کشتی آبی و خاکی و هزاران تفنگدار دریایی، این توانمندی اهمیت بیشتری نیز یافته است.

در فصل ۱۰ قانون ایالات متحده، که به وظیفهٔ نیروهای مسلح ایالات متحده مربوط می‌شود، مبنای قانونی وظایف، مأموریت‌ها و سازماندهی هر یک از سرویس‌ها تشریح شده است.

طبق زیرفصل ج، تصریح شده است که «سازماندهی، آموزش و تجهیز سپاه تفنگداران دریایی باید به‌گونه‌ای باشد که بتواند نیروهای دریایی ناوگان با سلاح‌های ترکیبی را به‌همراه اجزای هوایی پشتیبان تأمین کند تا در زمینهٔ توقیف یا دفاع از پایگاه‌های دریایی پیشرفته و به‌منظور اجرای این گونه عملیات‌های زمینی حسب ضرورت در تعقیب یک کارزار دریایی، به‌همراه ناوگان خدمت کند».

طبق یکی از مقالات منتشرشدهٔ مؤسسهٔ دریایی ایالات متحده، پس از آنکه تفنگداران دریایی ایالات متحده امنیت یک پایگاه دریایی و منطقهٔ پیرامون آن را تأمین کردند، طبق اصول باید «به‌داخل خاک نفوذ کنند، یک سرپل ساحلی به‌دست بیاورند و بیشتر و بیشتر پراکنده شوند تا آب‌های برون‌مرزی امن شود و فضا برای تقویت نیروها و سازماندهی آنها جهت حملهٔ اصلی فراهم گردد».

سازماندهی سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده به‌گونه‌ای است که می‌تواند به وظیفهٔ نظامی حیاتی خود به‌صورت یک نیروی جنگی آبی و خاکی عمل کند.

ساختار اولیهٔ کلیهٔ یگان‌های سپاه تفنگداران دریایی آمریکا به‌صورت یک گروه ضربت زمینی هوایی دریایی است که از یک یگان نبرد زمینی، یگان نبرد هوایی و یگان نبرد لجستیکی تحت مدیریت یک یگان فرماندهی مشترک تشکیل شده است.

اندازهٔ گروه ضربت زمینی هوایی دریایی به مأموریت آن بستگی دارد، اما ساختار آن هیچ‌گاه عوض نمی‌شود.

این گروه می‌تواند به تنهایی یا به‌عنوان جزئی از یک ائتلاف عمل کند.

چهار نوع گروه ضربت زمینی هوایی دریایی وجود دارد: نیروی اعزامی دریایی، تیپ اعزامی دریایی، یگان اعزامی دریایی و گروه ضربت زمینی هوایی دریایی با کاربرد ویژه.

نیروی اعزامی دریایی بزرگ‌ترین مورد از این چهار نوع است و سازمان جنگی اصلی در بحران‌های بزرگ یا پیشامدهای غیرمترقبه محسوب می‌شود.

سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده به‌عنوان بزرگ‌ترین نیروی پاسخ بحران آمریکا می‌تواند ظرف چند روز یک گروه ضربت با سلاح‌های ترکیبی را فوراً به هر نقطه از جهان اعزام کند.

نیروی دریایی ایالات متحده با تأمین پشتیبانی ترابری، لجستیکی و نبردی سپاه تفنگداران دریایی از طریق کشتی‌های پیش‌استقرار دریایی و پشتیبانی تیراندازی دریایی، آن را به هر کجا که لازم باشد جابه‌جا می‌کند.

یک نیروی اعزامی با آمادگی کامل

در پاسخ به بلایای طبیعی یا تهاجمات منطقه‌ای، سپاه تفنگداران دریایی و نیروی دریایی آمریکا قادر به تأمین نیروهای ضربت هوایی، زمینی و دریایی خودکفا و مستقلی هستند که از داخل یک پایگاه دریایی حفاظت‌شده عمل می‌کنند و امکان تعدیل آن برای رفع نیازهای هر گونه شرایط غیرمترقبه وجود دارد.

سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده خود را یک «نیروی اعزامی با آمادگی کامل» می‌داند که تأمین پرسنل آن و آموزش و تجهیز آن به‌ویژه برای پاسخ سریع نسبت به انواع بحران‌ها و درگیری‌ها و «تضمین دسترسی دریایی» صورت گرفته است.

سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده برای توانمندی‌های ترابری و آفندی از هلیکوپترهای بل یواِچ-۱وای ونوم و بل اِی‌اچ-۱زد وایپر استفاده می‌کند.

تیلت‌روتور ام‌وی-۲۲ آسپری برای تأمین قابلیت‌های ترابری هوایی متوسط طراحی شده و سی‌اچ-۵۳ای سوپر استالیون و مدل جدیدتر سی‌اچ-۵۳کِی کینگ استالیون نیز نیازهای ترابری سنگین را برطرف می‌کنند.

سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده برای جابه‌جایی‌های راهبردی از نفربر لاو-۲۵ استفاده می‌کند، که از نفربرهای زرهی چرخدار با توانمندی‌های آبی و خاکی است.

این سپاه از خودروی تهاجمی آبی و خاکی اِی‌اِی‌وی-۷اِی۱ نیز بهره می‌گیرد، که قرار است با مدل دیگری به‌نام خودروی نبردی آبی و خاکی جایگزین شود؛ خودروی جدید از سرعت بیشتر و تجهیزات زرهی و تسلیحات فوق‌العاده بالاتری برخوردار است.