افزایش شمار افراد گرفتار ناامنی غذایی در نتیجهٔ چالش‌های لبنان

بیروت -- جمال تککوش، که در منطقهٔ الكرنتینا بیروت زندگی می‌کند و سه نوه دارد که باید شکم‌شان را سیر کند، می‌گوید: «بله، ما فقیر هستیم.»

او که در یک آشپزخانهٔ خیریه در اشرفیهٔ بیروت منتظر دریافت غذای رایگان بود، به المشارق گفت: ««یخچال و کابینت مواد خوراکی من مانند شکم فرزندانم خالی است.»

او گفت: «من پولی ندارم که برای آنها مواد غذایی ... بخرم. همسرم بیمار و بیکار است و پس انداز زندگی ما در بانک مسدود شده است.»

یک مرد سالمند بیکار به‌نام جوزف فلوتی در کنار او در این صف ایستاده بود.

او گفت: «هرگز فکرش را هم نمی‌کردم که روزی برای دریافت غذا پشت در یک آشپزخانهٔ خیریه بایستم.»

بدون کمک خیریه‌های گوناگون، بسیاری از لبنانی‌ها گرسنه خواهند ماند.

راشا ابوضرغام، سخنگوی برنامهٔ جهانی غذا، به المشارق گفت که سازمان برنامهٔ جهانی غذا «برای واکنش نسبت به بحران اقتصادی لبنان در خط مقدم باقی می‌ماند.»

او گفت: «ما طی سال گذشته از طریق تأمین غذا و دیگر نیازهای ضروری از دو میلیون نفر از آسیب‌پذیرترین شهروندان لبنان و پناهجویان حمایت کردیم.» او در ادامه افزود که برنامهٔ جهانی غذا «به ارائهٔ کمک به نیازمندترین افراد ادامه خواهد داد.»

یک تحلیل امنیت غذایی برای لبنان نشان داد که طی ماه‌های شهریور تا آذر سال ۱۴۰۱، حدود دو میلیون نفر از ساکنان این کشور -- ۳۷ درصد از کل جمعیت این کشور -- با ناامنی غذایی حاد روبه‌رو بوده‌اند.

حدود ۷۰۰ هزار پناهجوی سوری در این مجموع گنجانده شده است.

بنا بر تجزیه و تحلیل طبقه‌بندی مرحلهٔ کمبود انباشتهٔ غذایی، کاهش ارزش پول ملی، لغو یارانه‌ها، و هزینه‌های سنگین زندگی، خانواده‌ها را از دستیابی روزانه به غذای کافی و دیگر نیازهای اولیه باز می‌دارد.

ابوضرغام گفت: «این برنامه به نظارت دقیق بر نوسانات قیمت‌ها و تعدیل ارزش انتقال برای دریافت‌کنندگان کمک ادامه می‌دهد تا از این طریق قدرت خرید آنها را حفظ کند.»

او گفت: «جیره‌های غذایی که اندازهٔ آن بر اساس تعداد اعضای خانواده متفاوت و حداکثر ۶۰ کیلوگرم است، به صورت ماهانه به‌دست خانواده‌هایی که ثبت‌نام کرده‌اند، می‌رسد.»

«کمک‌های نقدی ماهانه از طریق وزارت امور اجتماعی به آنها می‌رسد. میزان این کمک‌ها به‌ازای هر خانواده ۲۵ دلار و برای هر نفر ۲۰ دلار است.»

بسیاری حزب‌الله را مقصر می‌دانند

آنتوان فرح، روزنامه‌نگار اقتصادی، به المشارق گفت که بحران اقتصادی و سقوط ارزش پول ملی شاهد کاهش قدرت خرید مصرف‌کنندگان بوده است. «این عوامل سبب شده‌اند که آنها برای تهیهٔ غذا با مشکل مواجه شوند.»

او گفت: «نظام سیاسی این کشور به رهبری حزب‌الله مسئول این فروپاشی است.»

به‌گفتهٔ او، از یک سو حزب‌الله «با منزوی کردن لبنان از اطرافیان عرب و کمک‌ها، سرمایه‌گذاری‌ها، و روابط اقتصادی عربی که از اقتصاد لبنان پشتیبانی می‌کرد، نقش منفی ایفا کرد.»‌

از سویی دیگر، این گروه مورد حمایت ایران «قاچاق کالا و مواد، از جمله غذا برای رژیم سوریه» را تسهیل کرده است.

موسیو جرج اسادوریان، مدیر انجمن خیریهٔ کلیسای اسقفی ارامنهٔ کاتولیک، گفت که درصد فقرا و نیازمندان به میزان چشمگیری افزایش یافته است.

او گفت: «ما این [افزایش] را می‌توانیم از تعداد افراد بیشماری که برای دریافت کمک‌های غیرنقدی از انجمن و مرکز کاریتاس در اشرفیه به ما مراجعه می‌کنند، درک کنیم.»

اسادوریان افزود: «خانواده‌ها دیگر پولی برای خرید مواد لازم برای تهیهٔ غذا در خانه -- از جمله تهیهٔ نان -- ندارند.»

او افزود: «این نیازهای بسیار عمده شامل غذا، دارو، بستری، اجاره‌بها، و شهریهٔ مدرسه می‌شود و ما می‌کوشیم تا حد امکان اعتبارات اختصاص‌یافته به این منظور را -- به‌ویژه برای آموزش و پرورش که ما در اولویت قرار می‌دهیم -- تأمین و برآورده کنیم.»

به‌گفتهٔ او، این انجمن در آشپزخانهٔ خود غذای کامل ۱۵۰ خانواده و نیز بسته‌های نان روزانه و جیرهٔ غذایی ماهانه را تهیه می‌کند. این خوراکی‌ها توسط نیکوکاران و دوستان سخاوتمند ارائه می‌شود.

افزایش سطح فقر

لینا دادا، رئیس انجمن أجیالنا، گفت که وضعیت وخیم اقتصادی «به‌ویژه طی سه سال گذشته»، درصد عمده‌ای از جمعیت لبنان را در فقر فرو برده است.

او گفت که این انجمن شاهد «افزایش تعداد افرادی است که به‌منظور دریافت کمک‌های غذایی، پزشکی، بیمارستانی، و آموزشی نزد ما ثبت نام کرده‌اند.»

او گفت که این انجمن همه‌ساله به ۲۰ هزار خانواده به‌طور منظم جیرهٔ غذایی و آذوقه ارائه می‌دهد. افزون بر آن، این انجمن از ۵ هزار خانوادهٔ نیازمند که در بخش اجتماعی ثبت شده‌اند -- از جمله زنان بیوه و کودکان یتیم -- نیز مراقبت می‌کند.

او گفت که انجمن أجیالنا همچنین به حدود هزار دانشجوی دانشگاه کمک می‌کند. این انجمن دو سال پیش کمک به خانواده‌ها در پرداخت اجاره‌بها را با این هدف که آنها بتوانند در خانه‌هایشان بمانند،‌ آغاز کرد.

ماها الجسر، رئیس سازمان «ورد»، گفت که نرخ فقر در طرابلس «خط قرمزها» را رد کرده است.

او گفت: «فقر، به‌ویژه با ظهور طبقهٔ جدیدی از فقرا، از جمله اعضای ارتش و نیروهای امنیتی داخلی، موضوع اصلی این روزهاست.»

او افزود: «ما با توجه به منابع انجمن، ضمن ادامهٔ پشتیبانی از موارد پزشکی و بیمارستانی، کمک‌های مالی به نیازمندان، پشتیبانی از طرح‌های کوچک، و ارائهٔ یک وعدهٔ غذایی کامل روزانه و ماهیانه به ۶۰۰ نفر، شمار دریافت کنندگان کمک‌های غذایی خود را گسترش داده‌ایم.»‌

دیانا درنایکا، مدیر انجمن «سوا مننجح»، به المشارق گفت که افراد بیشماری هر روز برای درخواست کمک به این انجمن مراجعه می‌کنند.

او گفت: «آنها دارو، کپسول گاز پخت و پز، و پرداخت قبض برق و اجاره خانه را درخواست می‌کنند.»

درنایکا گفت: «با توجه به کاهش کمک‌ها، تنها چیزی که می‌توانیم فراهم کنیم، تهیهٔ غذا برای حدود هزار نفر، پوشاک، و پرداخت برخی از قبوض است.»