نارضایتی مردم یمن از نظارت و سرکوب در مناطق تحت کنترل حوثی‌ها

عدن -- ساکنان بخش‌هایی از یمن که تحت تسلط حوثی‌ها است می‌گویند که این گروه مورد حمایت ایران در این مناطق از طریق جاسوسی و ترفندهای مختلف، مردم این مناطق را به‌شدت زیر نظر و تحت سلطۀ خود دارد.

آنها این کار را از طریق پرورش یا اجبار ساکنان محلی جهت خدمت به‌عنوان خبرچین، با کنترل آنچه در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود، و با ملزم کردن جوانان برای شرکت در کلاس‌هایی که ایدئولوژی خودشان را ترویج می‌کنند، به انجام رسانده‌اند.

محمد ناصر، ساکن صنعا، که برای یک سازمان امنیتی در این شهر کار می‌کند، می‌گوید که در نتیجۀ یک تماس تلفنی در بازار صنعا دستگیر شد.

ناصر که درخواست کرد از نام مستعار استفاده کند، گفت که حوثی‌ها وی را به‌دلیل «رک‌گویی و انتقاد» از اقدامات آنها دستگیر کردند. به گفته او، اقدامات حوثی‌ها «وضعیت کنونی را برای خانواده‌های یمنی ساکن در مناطق تحت سلطۀ آنها اسفبار کرده است.»

به‌گفتۀ او، به نظر می‌رسد که آنها صحبت‌های تلفنی ناصر با یکی از دوستانش را شنیده‌اند. دوست ناصر به مخا در ساحل دریای سرخ نقل مکان کرده و به نیروهای مقاومت ملی به رهبری سرتیپ طارق محمد عبدالله صالح ملحق شده است.

صالح برادرزادۀ علی عبدالله صالح، رئیس‌جمهوری پیشین و رئیس «کنگرۀ مردمی عمومی» یمن است. علی عبدالله صالح پس از محکوم کردن علنی ائتلاف حزب خود با این گروه شبه‌نظامیان مورد حمایت ایران توسط حوثی‌ها کشته شد.

ناصر به المشارق گفت که مکالمۀ تلفنی او با دوستش «چیزی فراتر از یک سؤال کلی در مورد شرایط نبود و به درگیری‌های جاری ارتباطی نداشت.»

او گفت که با این حال، او دستگیر شد و تا اواخر سال ۱۴۰۰ زندانی بود. به‌گفتۀ او، خانواده‌اش طی بیش از یک سال حبس او، هیچ‌گونه اطلاعاتی دربارۀ محل نگهداری‌اش دریافت نکردند.

ناصر گفت که آزادی او از زندان به سپری کردن چند دورۀ «فرهنگی» منوط شده بود و زندانبانان او و دیگر زندانیان را مجبور کردند آن دوره‌ها را بگذرانند.

در همین حال، حمود خالد، افسر نظامی بازنشسته، می‌گوید که ناظر محله، که توسط حوثی‌ها منصوب شده، علیه او تبعیض روا داشته و او را از دسترسی به کپسول‌های گاز، که حوثی‌ها در میان ساکنان توزیع می‌کنند، محروم کرده است.

خالد، یکی از ساکنان صنعا که درخواست کرده از نام مستعار استفاده کند، گفت که مجبور شده است پسرش را در دوره‌های فرهنگی برگزار‌شده توسط حوثی‌ها ثبت‌نام کند.

پسر خالد پس از گذراندن این دوره‌ها بدون اطلاع او به جبهه اعزام شد و خالد برای مدت بیش از ۶ ماه خبری از محل نگهداری او نداشت.

او گفت: «آنها برای مطمئن شدن از وفاداری من پسرم را به‌زور به جبهه بردند. با این حال، گاز و مواد غذایی فقط به کسانی داده می‌شود که از لحاظ ایدئولوژیک به حوثی‌ها وفادار باشند و برای آنها دیگران هیچ معنایی ندارند.»

خالد گفت آنچه شرایط را بدتر می‌کند این است که او پس از هر ملاقات با اقوام یا دوستانش مورد بازجویی قرار می‌گیرد و این «وضعیتی غیرقابل تحمل» است.

فضای سرکوب

فیصل احمد، تحلیلگر سیاسی، می‌گوید که حوثی‌ها ساکنان مناطق تحت سلطه خود را سرکوب می‌کنند و می‌کوشند آنچه را که ساکنان این مناطق می‌گویند یا انجام می‌دهند، تحت کنترل داشته باشند.

به گفته او، آنها حتی تلاش می‌کنند محتوای تدریس‌ در دانشگاه‌ها را نیز کنترل کنند.

وی گفت: «حوثی‌ها روش ایران در زمینۀ نظارت بر تحرکات و فعالیت‌های مردم را از طریق خبرچین‌هایی که در محله‌ها به‌کار گماشته‌اند، تقلید کرده‌اند.»

او گفت: «حوثی‌ها همچنین ساکنان را رصد می‌کنند تا متوجه شوند چه کسانی در فعالیت‌ها و مراسم‌های آن گروه شرکت می‌کنند و افرادی که در این برنامه‌ها مشارکت نداشته باشند را از دریافت کمک‌ها و خدمات محروم می‌کنند. حتی ممکن است آنها به عنوان مخالفان حوثی‌ها دستگیر شوند.»

به‌گفتۀ احمد، حوثی‌ها پس از کشته‌شدن صالح، رئیس‌جمهوری سابق، در سال ۱۳۹۶ روند سرکوب مردم و دستگیری‌ها را آغاز کردند.

او افزود که این گروه همچنین با تبلیغ یک خط تلفن ویژه از طریق رسانه‌های وابسته به خود، مردم محلی را تشویق کرد که تماس بگیرند و در مورد مخالفان این گروه گزارش دهند.

وی گفت که بسیاری از مخالفان حوثی‌ها که توسط این خط تلفن ویژه شناسایی شده بودند، بعداً بازداشت شدند و «برخی از آنها به‌رغم گذشت پنج سال همچنان در زندان به‌سر می‌برند.»

او گفت: «این نظارت به شیوه‌هایی گوناگون در محل کار انجام می‌شود؛ چرا که در هر نهاد دولتی و خصوصی و نیز در مدارس و دانشگاه‌ها یک سرپرست حوثی وجود دارد.»

وی افزود که گسترۀ رصد فعالیت‌ها از نظارت بر رفتار به تحت نظر قرار دادن تحقیقات مرتبط با تحصیلات تکمیلی افزایش یافته است و هیچ‌کس نمی‌تواند بدون تأیید قبلی ناظر، تحقیق در مورد موضوع مد نظر خود را آغاز کند.

فیصل المجیدی، معاون وزیر دادگستری، می‌گوید که حوثی‌ها برای «از بین بردن هرگونه مقاومت یا تفکر اجتماعی مخالف ایدئولوژی خودشان» از روش‌های سرکوبگرانه استفاده می‌کنند.

به‌گفتۀ او، حوثی‌ها همانند «باندهای تروریستی» فعالیت می‌کنند؛‌ چرا که در پی سرکوب کردن ساکنان محلی هستند. آنها همچنین به‌منظور پیشبرد جاه‌طلبی‌های خود و بسیج اعضای جوامع مختلف، می‌خواهند از همۀ بسترهای رسانه‌ای موجود استفاده کنند.

بهره‌برداری از ریش‌سپیدان روستاها

به‌گفتۀ اشراق المقطری، سخنگوی کمیتۀ ملی بررسی نقض حقوق بشر، این گروه همچنین از ریش‌سپیدان محله‌ها برای رسیدن به اهدافش و گسترش ایدئولوژی خود بهره‌برداری می‌کند.

او گفت که این گروه از ریش‌سپیدان محله‌ها، به‌ویژه در الحدیده، اب، ذمار، ریمه، و صنعا سوءاستفاده می‌کند.

المقطری گفت که این سازمان مسئولیت ثبت‌نام واجدین شرایط دریافت کمک، توزیع کپسول‌های گاز خانگی، و اعمال فشار بر ساکنان محلی و آوارگان داخلی برای کسب اطلاعات شخصی اعضای خانواده‌هایشان را به ریش‌سپیدان واگذار کرده است.

او گفت که از این داده‌ها برای تعیین گرایش‌های سیاسی خانواده‌ها و وادار کردن آنها به موافقت با استخدام پسرانشان استفاده می‌شود.

المقطری گفت که او از طریق کار خود متوجه شده است که حوثی‌ها با کمک ریش‌سپیدان روستاها و افراد منصوب حوثی‌ها که به‌عنوان خبرچین کار می‌کنند، شمار زیادی از ساکنان اب، الحدیده، و تعز را بازداشت کرده‌اند.

او گفت که حوثی‌ها عمداً اکثر ریش‌سپیدان محله‌ها را با هواداران خودشان جایگزین کرده‌اند و به آنها نقشی فرهنگی داده‌اند تا ایدئولوژی این گروه مورد حمایت ایران را ترویج کنند.

المقطری حوثی‌ها را متهم کرد که با تحقیق کردن دربارۀ مخالفان‌شان، تحت نظر قرار دادن خانه‌هایشان، و استراق سمع از طریق پنجره‌ها به‌منظور اطلاع یافتن از آنچه در خانه‌ها می‌گذرد، ساکنان محلی را سرکوب می‌کنند.