بیروت -- ماه رمضان شدت بحران اقتصادی بر مردم لبنان را در کانون توجه قرار داده و به دلیل افزایش مستمر قیمت مواد غذایی بسیاری از مردم قادر به تهیه وعدههای افطار نیستند.
همزمان با کاهش قدرت خرید، قیمت کالاهای اساسی مانند غلات، گوشت، و سبزیجات افزایش یافته و موجی از رنج ایجاد کرده است. در بیشتر موارد این پیامد مستقیم جنگ روسیه با اوکراین بوده است.
ماه رمضان همچنین نرخ فزاینده فقر در کشور را بیش از پیش آشکار کرده است. طبق مطالعه اداره مرکزی آمار که در اسفند ماه منتشر شد، این فقر حدود ۸۰ درصد از جمعیت را در برمی گیرد.
در این ایام فاطمه شیتو، ساکن بیروت، روزانه چندین مرتبه به بازار سبزیجات در محله البسطاء سر می زند. او در این بازار به دنبال مواد اولیه غذایی با کمترین قیمت است تا خانواده شش نفرهاش را سیر کند.
شوهر او نیز همانند مانند بسیاری از مردم لبنان، ماهانه از محل کارش کمتر از دو میلیون پوند (یا ۱۰۰ دلار بر اساس نرخ کنونی دلار در بازار سیاه، که ارزش واقعی ارز را کنترل می کند) کسب درآمد میکند.
شایتو گفت: «این مقدار درآمد به سختی برای خرید حداقل مواد غذایی اولیه برای یک هفته بسنده می کند. ما با جیب خالی وارد ماه رمضان شدیم.»
شایتو گفت که وی قادر نبوده است غذای سنتی افطار را که زمانی «مملو از پیش غذا، غذاهای گوشتی و مرغی، میوه، شیرینی، و نوشیدنی های ماه رمضان» بود، تهیه و اقوام خود را در آن سهیم کند.
او گفت، اکنون فقط تغذیه فرزندانش با یک وعده غذایی اصلی بدون گوشت، در حدود ۳۰۰ هزار پوند لبنان هزینه دارد. وی اشاره کرد که بهای یک کپسول گاز خوراکپزی نیز تقریباً همین حدود است.
بر اساس مطالعه ای که در ماه جاری توسط «اینفورمیشین اینترنشنال» منتشر شد، هزینه یک وعده فتوش (یک سالاد نانی شامی) برای پنج نفر به دلیل افزایش قیمت مواد اولیه آن مانند گوجه فرنگی، خیار، کاهو، و جعفری ۳۱۱ درصد افزایش یافته است.
شیتو، صاحبان قدرت وتسلط شبهدولت حزب الله بر دولت را مقصر و مسئول وضعیت کنونی میداند؛ «وضعیتی که سبب بیچارگی و بیبضاعتی ما شده است.»
«مقصر شناختن حزبالله»
عبد دوغان که هفتاد و چند ساله و ساکن بیروت است، گفت: «امروز ما پیامدهای هژمونی حزب الله بر دولت را که کاملاً تسلیم این حزب شده است، تجربه می کنیم.»
او گفت که حزب الله روند تصمیم گیری لبنان را ربوده و به دلیل درگیری خود در جنگ های منطقه ای به روابط این کشور با خلیج فارس آسیب رسانده است و همه این عوامل فروپاشی لبنان را تسریع کرده است.
وی با اشاره به این که ماه رمضان «گستردگی فقر مسلمانانی را که برای افطار روزانهشان از پسماندههای سبزیجات و غذاهای بدون گوشت و مرغ تغذیه میکنند» آشکار کرده، گفت: «ما پیامدهای سیاست حزب الله را زندگی می کنیم.»
او گفت: «ما در گذشته به سفرههای افطارمان در ماه رمضان به خود می بالیدیم، اما امروز ما خود فقر هستیم.»
به منظور جبران کمبود سفره های مردم، مؤسسات خیریه وارد عمل شده اند و روزانه هزاران وعده افطاری را تهیه و توزیع می کنند.
در زمره این مؤسسات خیریه، انجمن جوانان «اجیالنا» است که آشپزخانه های شلوغی را در بیروت، دره بقاع، و بخش شمالی کشور اداره می کند.
لینا الزعم الدادا، رئیس اجیالنا، به المشارق گفت، این انجمن در سال های گذشته، روزانه برای ۵هزار خانوار وعدههای افطاری تهیه می کرد.
وی گفت اکنون این انجمن روزانه برای ۱۸ هزار خانواده وعدههای افطاری فراهم می کند.
۱۲ هزار خانوار دیگر نیز در پلتفرم آنلاین این انجمن نامنویسی کرده اند، اما این انجمن قادر به رفع نیازهای آنها نیست.
او گفت: «متأسفانه همه لبنانیها فقیر شدهاند، طبقه متوسط نیز ناپدید شده و اکنون برای دریافت مراقبتهای پزشکی و بیمارستانی، کرایه خانه، جیرههای غذایی، و امروز، در ماه رمضان برای وعده افطار بر در خانه ما میکوبند.»
او گفت، این انجمن نیز در بحبوحه تقاضای فزاینده برای خدمات خود در کشمکش بحران اقتصادی با کمبود بودجه مواجه است.
در طرابلس، که میزان فقر بیش از ۷۰ درصد است، سازمانهایی مانند سوا مننجح (با هم موفق میشویم) مجبور شدهاند که به دلیل قیمت بالای غذا و کاهش کمکهای مالی، تعداد وعدههای غذایی را که سرو میکنند، کاهش دهند.
دیانا درنایکا، رئیس این انجمن، گفت، سوا مننجح «پیشتر روزانه ۲هزار وعده افطاری تهیه می کرد و امروز تنها ۵۰۰ وعده غذایی شامل سوپ، سالاد، غذای اصلی گوشت، آب میوه، نان، و شیرینی سرو می کند.»
او گفت: «امروز قادر نیستیم به همه درخواستهایی که برای صرف افطاری روزانه دریافت میکنیم، پاسخ دهیم.»