مبارزه پکن با «بحران مردانگی» از طریق تبدیل مردان «زن‌نما» به سرباز

پکن -- به گفته حزب کمونیست چین، این کشور که به دلیل «سیاست تک فرزندی» جنجالی خود طی سال های ۱۳۵۹ تا ۱۳۹۴ تعداد مردان در آن حدود ۳۰ میلیون بیشتر از زنان است، در بحبوحه یک «بحران مردانگی» قرار دارد.

مقامات ارشد می گویند که مردان دارای «خصوصیات زنانه» در جامعه یک نسل را فاسد می کنند. روزنامه مردم، که سخنگوی حزب کمونسیت چین محسوب می شود، اعلام کرد که مردان جوان باید «سرسختی و قدرت» داشته باشند.

کارزار «سخت‌تر کردن» مردان چینی، یکی از محورهای برنامه شی جین پینگ، رهبر چین، برای بازیابی جایگاه چین به‌عنوان یک ابرقدرت است و می خواهد این کار را قبل از هر چیز با تقویت توانایی های نظامی آن کشور انجام دهد.

وزارت آموزش و پرورش اواخر دی ماه ۱۳۹۹ سیاست تازه ای را که برای تبدیل مازاد مردان چینی به سرباز طراحی شده بود، اعلام کرد.

این وزارتخانه برنامه های خود را برای تقویت آموزش «مردانگی» برای پسران در پاسخ به پیشنهادی که قبلاً مشاور ارشد سیاسی مطرح شده بود، ارائه کرد.

عنوان این بیانیه -- یعنی «پیشنهاد جلوگیری از زنانه شدن پسران نوجوان» -- جای هیچ تردیدی را درباره اهداف آن باقی نمی گذارد.

در متن این بیانیه از مدارس خواسته شده است که تربیت بدنی را اصلاح کنند و ورزشکاران بازنشسته و دیگر چینی‌های دارای پیشینه های ورزشی را به منظور «پرورش مردانگی دانش‌آموزان» استخدام کنند.

این متن به ویژه به توسعه گسترده ورزش هایی مانند فوتبال، که از ورزش های محبوب شی است، اشاره می کند. شی جین پینگ ابراز امیدواری کرده که چین تا سال ۱۴۲۹ به یک «ابرقدرت فوتبال در جهان» تبدیل شود.

این وزارتخانه گفت، این پسران توسط مادران و مادربزرگ های خود بزرگ شده اند و اکثراً در مدارس زیر دست آموزگاران زن تعلیم دیده اند، بسیار ظریف، ترسو، و زنانه شده اند.

به نوشته نشریه گلوبال تایمز که تحت حمایت حزب کمونیست چین است، سی زفو، یکی از اعضای «کنفرانس مشورتی سیاسی خلق چین»، اردیبهشت ۱۳۹۹ گفته بود: «بسیاری از پسران نوجوان چینی امروزه دارای ویژگی هایی مانند ضعف، اعتماد به نفس پایین، و ترس دارند و به نظر می رسد که آنها ابرستاره هایی را که پسران زیبارو هستند، الگوی خود قرار داده اند.»

او هشدار داد که بسیاری دیگر نمی خواهند «قهرمانان نظامی» باشند.

وی گفت که این «زنانه شدن» مردان چینی «ناگزیر بقا و توسعه کشور چین را به خطر می اندازد»، مگر اینکه «به طرز مؤثری مدیریت شود.»

«زیبایی شناسی غیرعادی»

در ماه های اخیر، حزب کمونیست چین سیاست «مردانه‌سازی» را به طور کامل به اجرا گذاشته است.

نیویورک تایمز روز ۱۰ دی در مطلبی به قلم هلن گائو، نویسنده مقیم پکن، یادآور شد که ناظران بر تلویزیون در ماه شهریور نشان دادن «مردان ظریف و دیگر جنبه‌های زیبایی غیرعادی» -- برای نمونه مردان دارای گوشواره، آرایش، یا موهای رنگ‌شده دارند -- را ممنوع کردند.

آنها در اوایل آذر با استناد به «زیبایی‌های غیرعادی»، به مقابله با پروفایل‌های آنلاین افراد مشهور و گروه‌های هوادار آنها پرداختند و تهدید کردند که پروفایل افرادی را که از اولویت‌های حزب کمونیست چین پیروی نکرده باشند، مسدود می کنند.

گائو نوشت، برخی از مردان مشهور، از جمله کای ژوکان، یکی از خوانندگان برجسته چین، با این معضل رو به رو شده اند و این امر هواداران‌شان را که اکثرشان زنان هستند،‌ ناامید کردند.

کای قبلاً در شبکه‌های اجتماعی با آرایش و موهای چتری بلوند ظاهر می شد. اما تصویر او، دو هفته پس از صدور این حکم در شهریور ماه، در حالی که شلوار جین گشاد پوشیده و عضلات بازوی خود را به نمایش گذاشته بود، روی جلد یک مجله ظاهر شد.

گائو نوشت، این گونه دستورات مردانگی که مبتنی بر غرور بیش از حد و ظاهر است، قطعاً نتیجه معکوس خواهند داشت.

او نوشت: «نبرد با آنچه که این حزب یک مردانگی نامتعارف می‌داند، شاید راهی برای این حزب باشد تا به این ترتیب توجهات را از یک واقعیت منحرف کند؛ این واقعیت که هنوز نتوانسته است وظیفه ای را در قبال مردمش انجام دهد و قادر به برطرف کردن مشکلات جدی اقتصادی و اجتماعی -- از جمله فقدان امکان رشد اجتماعی، فرصت های شغلی، و مسکن مقرون به صرفه در برخی از شهرهای اصلی -- نیست.»

تبدیل پسران به مردان «واقعی»

واکنش چینی ها به این دستورات در واقع بسیار منفی بوده است.

سایت Echinacities.com بهمن ماه گذشته به نقل از یک سرمقاله Ifeng.com نوشت: «اضطراب درباره فقدان مردانگی به خودی خود تبعیضی نشأت گرفته از یک طرز تفکر خاص است. این گونه افراد ناآگاهانه جنس مؤنث، دخترانه، و زنانه را بد می انگارند و فکر می کنند که هر جنس باید در زندگی ظاهر خاصی داشته باشد.»

«چرا وزارت آموزش نگران آن نیست که فعالیت های بدنی، بیشتر دختران را بیش از حد مردانه کند؟»

بنا به گزارشی که بی‌بی‌سی در بهمن ۱۳۹۲ منتشر کرد، پرسش یک کاربر در ویبو مبنی بر این که «آیا حالا زنانه شدن یک اصطلاح تحقیرآمیز است؟» بیش از ۲۰۰ هزار لایک دریافت کرد.

کاربر دیگری گفته بود: «پسران هم انسان هستند... احساساتی، ترسو، یا با ملایمت برخورد کردن همگی از ویژگی های انسانی است.»

با این وجود، ایده ترغیب پسران به «مرد شدن» در سال های اخیر تا حدی مورد توجه قرار گرفته است.

رویترز بهمن ماه گذشته، در گزارشی به نقل از یک کاربر ویبو گفت: «تصور این که چنین پسران زنانه ای بتوانند در زمان وقوع تهاجم خارجی از کشورشان دفاع کنند، دشوار است.»

برخی خانواده‌های مرفه به منظور برطرف کردن این نگرانی‌ها، پسرانشان را به اردوهای خصوصی می فرستند؛ اردوهایی که وعده می دهند با به کارگیری تمرین هایی به سبک تمرین های ارتش، آنها را به مردان «واقعی» تبدیل کنند.

قدرت نمایی نظامی چین

این پیشنهاد جنجالی در حالی مطرح شده است که ارتش چین -- که یکی از بزرگترین ارتش های جهان است -- در خارج از آن کشور به طور فزاینده ای گسترش می یابد.

اواخر سال ۱۳۹۹، شی با صدور هشداری جدی برای «مهاجمان» بالقوه از اراده ارتش چین برای محافظت از «چین نوین» در برابر همه متجاوزان تعریف و تمجید کرد.

شی در یک سخنرانی مهم در ۲ آبان ۱۳۹۹، گفت که برای جلوگیری از تهاجم باید جنگید و خشونت را باید با خشونت پاسخ داد.

تانک های مستقر در جزیره کینمن در امتداد تنگه تایوان یادآور این نکته است که تایوان دموکراتیک تحت تهدید دائمی اشغال چین قرار دارد و نگرانی ها از بروز یک درگیری اکنون در بالاترین حد خود در چند دهه گذشته رسیده است.

شمار بی سابقه ای از جنگنده های چینی از منطقه دفاعی تایوان گذر می کنند، ارتش آزادی‌بخش خلق تبلیغاتی را منتشر کرده است که در آن حمله به این جزیره و حتی حمله به پایگاه‌های ایالات متحده در گوام شبیه سازی شده است.

شماری از کشورها سال ها رژیم چین را یک تهدید راهبردی تلقی کرده اند، اما به تازگی پیامدهای اقدامات پکن در سراسر جهان درجه این هشدار را به میزان قابل توجهی افزایش داده است.

پکن که از سوی جنبش دموکراسی خواهی هنگ کنگ احساس خطر می کند، مخالفت ها در این شهر نیمه خودمختار را سرکوب کرده و هشداری را به دیگر کشورهای آسیایی فرستاده است. رژیم چین در آسیا در حال رقابت بر سر کسب نفوذ سیاسی، اقتصادی، و فرهنگی است.

پکن که تشنه منابع طبیعی است، در دریای چین جنوبی و در مناطقی که کشورهای دیگر مدعی مالکیت آن هستند، در حال ساخت جزایر مصنوعی و ایجاد یک حضور نظامی شدید بوده است.

پکن مجموعه ای از بنادر را در امتداد اقیانوس هند ساخته و از آن طریق گردنبندی از ایستگاه های سوخت گیری و تدارکاتی را، از دریایی چین جنوبی تا کانال سوئز، به وجود آورده است. این بندرها، که به ظاهر ماهیت تجاری دارند، به نیروی دریایی به سرعت رو به گسترش چین این امکان را می دهند که حوزه فعالیتشان را گسترش دهد.

مقامات اطلاعاتی ایالات متحده در ماه های اخیر نسبت به فعالیت چین در بندر خلیفه امارات متحده عربی ابراز نگرانی کرده اند. آنها می گویند که چین در آن جا به طور مخفیانه در حال ساخت یک تأسیسات نظامی است.

وال استریت ژورنال آبان ماه گذشته گزارش داد که بر اساس تصاویر ماهواره ای طبقه بندی شده و سایر اطلاعات، مقامات آمریکایی می گویند که چین در تلاش به منظور ایجاد «یک جای پای نظامی در امارات متحده عربی» بوده است و تلاش می کند حضور نظامی خود را گسترش دهد.

پکن در کشورهای دیگر نیز از همین تاکتیک ها استفاده کرده است. رژیم چین از سلطه مالی خود بر آن کشورها بهره گرفته تا از مناطق و بندرهای راهبردی آنها -- به ویژه در گوادر پاکستان و جاسک ایران -- بهره برداری کند.

ارتش ایالات متحده در گزارشی که شهریور ماه گذشته منتشر شد، گفت که در همین حال، ارتش چین تلاش می کند زرادخانه هسته ای خود را - که اکنون تعداد آنها «دویست و چند عدد» است - ظرف مدت یک دهه به دو برابر افزایش دهد.