تشریح جزئیات کارزار چین برای عقیم کردن زنان مسلمان در شین جیانگ

پکن -- یک تحقیقات تازه جزئیات وحشتناکی از اقدامات چین در هدف قرار دادن زنان مسلمان را آشکار کرده است. این اقدامات بخشی از یک کارزار پیشگیری از بارداری و عقیم سازی اجباری است و در چهارچوب تلاش ها برای کاهش نرخ زاد و ولد در منطقه شین جیانگ انجام شده است.

نیویورک تایمز روز ۲۰ اردیبهشت گزارش داد که مصاحبه های انجام شده با اویغورها، قزاق ها، و دیگر زنان و مردان مسلمان شین جیانگ، و هم زمان بررسی آمارهای دولتی و رسانه های محلی، نشان داده است که «تلاشی قهرآمیز» توسط رژیم چین برای تحت سلطه قرار دادن حقوق تولید مثل این جامعه جریان دارد.

یک زن ازبک تبار تشریح کرده است که در سال ۱۳۹۶، زمانی که دولت چین دستور داد در بدن زنان در شین جیانگ دستگاه های داخل رحمی پیشگیری از بارداری (آی یو دی) کار گذاشته شود، او التماس کرده بود که از این دستور معاف شود.

قلب نور صدیق، که در آن زمان تقریباً ۵۰ سال داشت، گفت که او از محدودیت های زاد و ولد اعمال شده توسط دولت تبعیت کرده بود و فقط یک فرزند داشت.

اما التماس های او بی فایده بود. کارکنان او را تهدید کردند که اگر تبعیت نکند، او را نزد پلیس خواهند برد.

صدیق گفت: «من احساس کردم که دیگر یک زن عادی نیستم.» او تشریح کرد که در میان اشک و گریه او یک پزشک دولت با استفاده از یک ابزار فلزی به نام اسپکولوم، دستگاه ویژه جلوگیری از بارداری را وارد بدن او کرد.

کارگذاری این دستگاه برای او درد و خونریزی شدیدی را به همراه داشت و او در سال ۱۳۹۸ تصمیم گرفت که عقیم شود.

او که پس از فرار از چین در سال ۱۳۹۸ در هلند ساکن شده است، گفت: «دولت بسیار سختگیر شده بود و من دیگر نمی توانستم وجود آن آی یو دی را تحمل کنم. من همه امیدم را از دست داده بودم.»

زنان دیگری نیز تشریح کردند که چگونه وادار شده اند که سقط جنین کنند و در صورت داشتن چند فرزند یا خودداری از استفاده از روش های پیشگیری از بارداری با جریمه های هنگفت رو به رو شوند. آنها همچنین گفتند که مجبور شده اند داروهایی مصرف کنند که دوره های عادت ماهانه آنها را متوقف می کند.

سال گذشته یکی از کارکنان جامعه محلی در ارومچی، مرکز این منطقه، به همه زنان ۱۸ تا ۵۹ ساله دستور داد تحت بازرسی های آبستنی و جلوگیری از بارداری قرار گیرند.

بنا بر تصاویر گرفته شده از پیام های وی چت، که صدیق در اختیار نیویورک تایمز قرار داد، این کارمند نوشته بود: «اگر جلوی در با ما درگیر شوید و یا از همکاری با ما خودداری کنید، به پاسگاه پلیس منتقل خواهید شد.»

در یکی دیگر از این پیام ها آمده بود: «با زندگی تان قمار نکنید. حتی تلاش هم نکنید.»

پکن بیش از یک میلیون اویغور و سایر مسلمانان ترک تبار را در بیش از ۴۰۰ مرکز، از جمله اردوگاه های «آموزش سیاسی»، بازداشتگاه های موقت قبل از محاکمه، و زندان ها محبوس کرده است.

هم زمان میلیون ها تن دیگر تحت نظام خشن نظارت و سلطه زندگی می کنند.

شکنجه، تجاوز گروهی، و کتک زدن

به گفته آدرین زنز، پژوهشگر آلمانی، در حالی که نرخ عقیم سازی در سراسر چین به شدت کاهش یافته است، میزان عقیم سازی در شین جیانگ طی سال های ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۷ تقریباً شش برابر شده و به بیش از ۶۰ هزار مورد رسیده است.

گلناز امیرزاخ در یک مصاحبه تلفنی از قزاقستان به نیویورک تایمز گفت: «زنان در شین جیانگ در معرض خطر هستند.» امیرزاخ پس از آن که مقامات او و دو دخترش را تهدید به حبس کردند، به قزاقستان گریخت.

وقتی او در سال ۱۳۹۴ صاحب سومین فرزند خود شد، مقامات روستای او در شمال این تولد را ثبت کردند. آنها سه سال بعد او را به دلیل تخطی از محدودیت اعمال شده بر زاد و ولد، مبلغی برابر با ۲۷۰۰ دلار جریمه کردند.

او این پول را از خویشاوندان خود قرض گرفت و سپس از کشور گریخت.

او گفت: «دولت می خواهد [افرادی دیگری] را جایگزین مردم ما کند.»

تهدید به بازداشت واقعی است.

پژوهش های زنز نشان داد که یک اعلامیه دولتی در یکی از شهرستان های استان ایلی در شین جیانگ توصیه کرده است، زنانی که از سقط کردن آبستنی های غیرقانونیشان خودداری می کنند، یا جریمه نمی پردازند، به اردوگاه های داخلی منتقل شوند.

بنا بر گواهی های دست اول و شاهدان عینی، «اذیت و آزارهای وحشتناک و سیستماتیک» در این اردوگاه ها روی می دهند و زندگی برای برخی افراد غیرقابل تحمل می شود.

بازداشت شدگان سابق و یکی از نگهبانان، اوایل سال جاری به بی بی سی گفتند که زنان مسلمان در این اردوگاه ها از تجاوز سیستماتیک، شکنجه، و آزار جنسی رنج می برند.

آنها این شکنجه ها را به صورت شکنجه با شوک الکتریکی، از جمله تجاوز جنسی توسط نگهبانان با استفاده از میله های برق دار، محرومیت از غذا، کتک زدن، تجاوز گروهی، و عقیم سازی اجباری توصیف کرده اند.

تورسونای ضیاءالدین که به دلیل سفر به قزاقستان، مدت ۱۰ ماه را در اردوگاهی در استان ایلای سپری کرده بود، گفت: «شما به بازیچه دست آنها تبدیل می شوید.»

او در یک مصاحبه تلفنی از محل سکونت فعلی خود در ایالات متحده به نیویورک تایمز گفت که در سه نوبت مختلف او را به یک سلول تاریک بردند و در آنجا دو یا سه مرد نقابدار به او تجاوز کردند و باتون های الکتریکی را وارد بدن او کردند.

او گفت: «در آن زمان است که شما فقط می خواهید بمیرید. اما شوربختانه نمی میرید.»

دولت چین همه اتهامات مربوط به سوءاستفاده در این مراکز را انکار کرده است. پکن از این مراکز به عنوان «مراکز آموزش حرفه ای» یاد می کند که هدفشان ریشه کنی تروریسم و بهبود فرصت های شغلی است.

شو گوئیشاینگ، سخنگوی دولت منطقه شین جیانگ، بهمن ماه گذشته در یک کنفرانس خبری گفت: «تعرض و شکنجه جنسی نمی تواند وجود داشته باشد.»‌

وانگ یی، وزیر خارجه چین، بهمن ماه گذشته در سازمان ملل متحد رفتار چین با اقلیت های قومی در شین جیانگ را «نمونه درخشانی» از پیشرفت این کشور در زمینه حقوق بشر خواند.

درخواست ها از چین برای پایان دادن به «نسل کشی»

مقامات ایالات متحده، بریتانیا، و آلمان چهارشنبه (۲۲ اردیبهشت) در یک کنفرانس ویدیویی از چین خواستند سرکوب اقلیت اویغور را پایان دهد.

این کنفرانس با حمایت مشترک دیده بان حقوق بشر برگزار شد و در آن شهادت اویغورها ارائه شد. لیندا توماس-گرینفیلد، سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد، در جریان این کنفرانس گفت: «مردم در شین جیانگ شکنجه می شوند. زنان به زور عقیم می شوند.»

او گفت: «ما تا زمانی که دولت چین جنایات خود علیه بشریت و نسلکشی اویغورها و سایر اقلیت ها در شین جیانگ را متوقف نکند، خواهیم ایستاد و اعتراض خواهیم کرد.»

باربارا وودوارد، سفیر بریتانیا، نیز از چین خواست به کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد اجازه «دسترسی فوری، معنادار، و بدون محدودیت به شین جیانگ را بدهد.»

او گفت: «شواهدی از بازداشت خودسرانه گسترده، ناپدیدسازی های قهری، و موارد شکنجه وجود دارد. همچنین گزارش های بیشتری مبنی بر کار اجباری و عقیم سازی گسترده در دست است.»

او در اظهارات ویدیویی خود که در توییتر منتشر شده، می گوید: «از اواخر سال ۱۳۹۶ بیش از یک میلیون مسلمان در بازداشتگاه غیرقانونی در اردوگاه های اجباری داخلی به سر می برند.»

کریستوف هوسکن، سفیر آلمان، افزود: «ما از چین می خواهیم که به اعلامیه جهانی حقوق بشر احترام بگذارد. ما همچنین از چین خواسته ایم که اردوگاه های بازداشت را منحل کند.»

او از چین پرسید: «اگر شما چیزی برای پنهان کردن ندارد، چرا سرانجام اجازه دسترسی بدون مانع به کمیساریای عالی حقوق بشر را نمی دهید؟»

هیأت چینی در بیانیه ای تأکید کرد: «وضعیت کنونی در شین جیانگ، بهترین وضعیت آن در تاریخ است.»