انتقاد شدید نیروهای مسلح از وزیر اطلاعات و آشکار شدن اختلافات در ایران

اختلافات درون ایران روز سه شنبه (۲۸ بهمن) بیش از پیش آشکار شد. در آن روز نیروهای مسلح ایران، وزیر اطلاعات آن کشور را به دلیل مطرح کردن ادعای دست داشتن یکی از اعضای نیروهای مسلح در قتل محسن فخری زاده، دانشمند ارشد هسته ای ایران، به شدت مورد انتقاد قرار دادند.

ستاد کل نیروهای مسلح در بیانیه ای که توسط خبرگزاری دولتی ایرنا منتشر شد، اعلام کرد که فرد مظنون در سال ۱۳۹۳ یک کارآموز بود و «حین دوره آموزش به دلایل مسآئل اخلاقی و اعتیاد اخراج شد.»

در این بیانیه آمده است که این فرد هرگز به طور رسمی استخدام نشده بود و به عنوان یک فرد غیرنظامی، از لحاظ رصد شدن و تحت نظر بودن «در حوزه مسئولیت وزارت اطلاعات قرار می گیرد.» این یکی از موارد کم سابقه اختلاف علنی میان یک نهاد امنیتی و ارتش جمهوری اسلامی است.

به گفته مسئولان ایرانی، محسن فخری زاده، دانشمند ارشد هسته ای ایران، در روز ۷ آذر زمانی که در یک بزرگراه در خارج از تهران به همراه محافظانش در حرکت بود، هدف شلیک یک تیربار قرار گرفت.

محمود علوی، وزیر اطلاعات، روز ۲۰ بهمن در مصاحبه ای با تلویزیون دولتی گفت که یکی از اعضای نیروهای مسلح «آماده سازی های مقدماتی» برای این قتل «را انجام داد.» او افزود که این امکان وجود نداشت که وزارتخانه او «مراقب نیروهای مسلح باشد.»

نیروهای مسلح در واکنش به این سخنان گفتند که انتظار دارند علوی «در اظهارات خود خطاب به رسانه ها بیشتر مراقب باشد» تا بتواند «از کرامت نیروهای مسلح» و وزارتخانه خود پاسداری کند و در خدمت منافع دشمنان ایران قرار نگیرد.

علوی در واکنش به این اظهارات گفت که وزارتخانه او «به رغم هشدارهای داده شده درباره این طرح ترور، اجازه نداشت اطلاعات نیروهای مسلح را جمع آوری کند.»

او در مورد دلیل این امر توضیح بیشتری نداد.

خبرگزاری ایسنا روز یکشنبه به نقل از این وزیر گزارش داد که فرد مظنون یکی از «اعضای پیشین نیروهای مسلح» بود و قبل از انجام ترور ایران را ترک کرده بود.

اختلافات فزاینده

نیروهای مسلح ایران از مدت ها پیش با دیگر شاخه های رژیم ایران، از جمله سپاه پاسداران، اختلاف داشته اند. قدرت سپاه پاسداران به میزان چشمگیری بیشتر از نیروهای مسلح است و هر ساله بودجه بسیار کلانی به آن اختصاص داده می شود.

برخی ناظران می گویند که اختلافات فزاینده در ساختارهای دولتی بازتاب دهنده خشم فزاینده در خیابان های ایران است.

ایران با سقوط آزاد ارزش پول ملی خود، تورم شدید، رکود اقتصادی، و کمبود شدید منابع رو به روست.

آن چه این سرخوردگی را شدیدتر می کند این است که رژیم مایل است با مایه گذاشتن و هزینه کردن از داخل، مبالغ هنگفتی را برای نیروهای نیابتیش در خارج خرج کند.

رژیم همچنین میلیون ها دلار را صرف پژوهش، آزمایش، و استقرار برنامه موشکی داخلیش می کند.

خشم عمومی نسبت به شرایط اقتصادی و معیشتی به نقطه جوش رسیده است. همزمان، ناظران هشدار داده‌ اند که دور بعدی اعتراضات مردمی ممکن است به مراتب خشونت ‌بارتر از اعتراضات آبان ۱۳۹۸ بر سر افزایش شدید قیمت های سوخت باشد.

نیروهای امنیتی تحت امر سپاه پاسداران با شلیک گلوله به معترضان در چندین شهر و بازداشت و شکنجه صدها نفر بعد از اتمام اعتراضات به این حوادث واکنش نشان دادند. بنا بر برخی برآوردها، در آن اعتراضات حدود ۱۵۰۰ شهروند غیرنظامی کشته شدند.

بزرگی و گستردگی اعتراضات ۱۳۹۸ از زمان انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ تاکنون در ایران کم سابقه بود و بزرگترین اعتراضات از سال ۱۳۸۸ تاکنون به شمار می آمد. اعتراضات سال ۱۳۸۸ در پی یک انتخابات مورد مناقشه به راه افتاد.

گزارش های مربوط به پایین آمدن سرعت اینترنت و قطع و وصل شدن مکرر آن در ایران طی هفته ها و ماه های گذشته نشان می دهد که رژیم ممکن است در تلاش برای سرکوب کردن دور تازه ای از اعتراضات مدنی باشد.