ایرانی های تحت فشار به دلیل تحریمها در منطقه کُرد نشین درپی مشاغل روزمزد هستند

زمانی که ماشین در کنار خیابان در اربیل متوقف شد، نیم دوجنی از کارگران ایرانی دراطراف آن گرد آمدند. آنها که براثر تحریمهای ایالات متحده علیه ایران تحت فشار قراردارند به دنبال کار در سراسر مرز می گردند.

آنها که اکثرا خودشان کُرد هستند درکارهای ساختمانی و سایر کارهای خدماتی در منطقه شمالی کُردنشین به دنبال کار گشته اند تا وضعیت بدترشده اقتصادی را درکشورشان جبران کنند.

آنها که کلاهای توری برسر و کمربند کرباسی دورکمر دارند، در محله های صنعتی اربیل منتظر می مانند تا بوسیله کسانی که در جمع آوری کمک نیاز دارند و یا بوسیله سرکارگرهای ساختمانی جویای کارگر انتخاب شود.

رستم یک کارگر از ارومیه ایران گفت: «با حقوق کامل یک روز درایران من فقط می توانم یک مرغ بخرم اما خانواده ام به چیزی بیشتر از یک مرغ نیاز دارد.

پدر دو فرزند از ترس عواقبی که ممکن است خانواده اش درمیهن با آن رو به رو شود ترجیح داد که نام کاملش را آشکار نکند.

رضا رستمی کارگر گفت که گارگران روزانه بین 25 تا 30 هزار دینار عراقی (25-20 دلار) به دست می آورند.

او گفت: «این پول خوبی است» درحدود سه برابر میزان آن درایران.

رستم گفت: «اقتصاد [درایران] کاملا غیرقابل پیش بینی است. ممکن است یک روزصبح بلند شوید و ببینید که بهای غذا درمقایسه با روز گذشته دو برابر شده است.

اقتصاد ایران «بدتر خواهد شد»

اکثر کارگران ایرانی به عنوان گردشگر با روادید یکماه از مرز به درون منطقه کُردنشین عراق می روند.

آنها برای 28 روز کار می کنند و برای مرخصی به خانه بازمی گردند و با خود چای، پوشک و سایر کالاهای تجاری حمل می کنند که هم اکنون در ایران گران است. پس از یک هفته این چرخه دوباره آغاز می شود.

عبدالبکوان از مدرسه مطالعات پیشرفته در علوم اجتماعی (ای اچ ای اس اس) درپاریس گفت که کارگران هم «یک نیاز را برآورده می کنند و هم به عنوان یک منبع سرمایه به حساب می آیند.»

بکوان به خبرگزاری فرانسه گفت: «نه تنها آنها مشاغلی را انجام می دهند که ازنظرفرهنگی در جامعه کُردنشین عراقی به دیده تحقیر به آن نگریسته می شود بلکه کارگران ایرانی پول هم خرج می کنند.»

یک تاجر کُرد عراقی در همان جاده پررفت و آمد اربیل یک ساختمان قدیمی را بازسازی کرد و به خوابگاهی ارزان برای جای دادن موجی از کارگران روزمزد ایرانی تبدیل کرد.

خورشید شقلاوی که 54 سال دارد گفت: «درپاییزگذشته تنها 58 کارگر ایرانی در خوابگاه داشتم. اکنون 180 تن دارم.»

او دو ساختمان دیگر درنزدیکی محل را اجاره کرد اما آن هم کافی نیست.

او گفت: «اکنون به مهمان ها جواب رد می دهم که همه آنان ایرانی هستند زیرا سه خوابگاه پر شده است.»

اتاقهای او درحدود نه متر مربع است و تا چهارکارگر درآن جای می گیرند که برای یک شب با ازای هر تخت، برق آب و اینترنت 3 دلار پرداخت می کنند.

اکثر کارگران ایرانی در اربیل درمصاحبه با خبرگزاری فرانسه مشتاق بودند تنها به شرط ناشناس ماندن زیرا نگران بودند که این کار برای خانواده هایشان درایران عواقب منفی داشته باشد.

درمیان آنان دانش آموختگان دانشگاهی هستند که مجبور به کارهای خدماتی شده اند زیرا نتوانسته بودند در کشورهای کار پیدا کنند و درمورد چشم انداز آینده بد بین هستند.

یکی از آنها که 24 سال دارد گفت: «فکر می کنم وضعیت اقتصادی درایران بدتر خواهد شد».

مهاجرت برای تأمین غذا برسرسفره

سازمان مسئول منطقه کُردنشین درعراق گفت که آمار کارگران ایرانی را نگاه نمی دارند و عراقی ها گفتند که این شلوغی هنوز آنها را نگران نکرده است.

ربین سیامند پیمانکار عراقی که 27 سال دارد گفت :«همان قیمت معادل ما را می گیرند. علاوه برآن برخلاف کارگران ایرانی ما شرایط بهتری داریم. ما به طور مرتب با مهندسان و مالکان طرح ها کار می کنیم.»

سیامند گت که اما اگرشمارایرانی ها افزایش یابد و ارزانتر حساب کنند این می تواند به عراقی ها فشار بیاورد.

دریک جاده غبار آلوده منتهی به حومه های روستایی سلیمان طه در انتهای قسمت وانت نیسان آبی رنگش نشست، که درایران مونثاژ شده و پلاک ایرانی دارد.

او دانش آموخته ریاضیات از سنندج در غرب ایران که 28 سال دارد از ماه فوریه به منطقه می آید و تندیس های گچی دست ساز حیوانات می فروشد.

او گفت که ایرانی ها بر تأمین غذا رو سفر تمرکز دارند و نمی توانند برای چیز دیگری برنامه ریزی کنند.

طه گفت: «پیش از تحریمهای اخیر درهفته سه بار گوشت می خوردیم. اکنون فقط می توانیم یکبار درهفته گوشت بخوریم.»

او درپی اجاره خانه ای دراربیل بود زیرا بسیاری از دوستان وبستگانش درحال بررسی گذر از مرز برای کار بودند.

او گفت: «من این را مهاجرت می نامم، مهاجرت برای تأمین غذا برای خانواده هایمان در میهن.»