بازار مشاغل به پناهجویان سوری در اردن امید می دهد

محمد احمد پناهجوی سوری پس از پنج سال بیکاری هنگام ثبت نام عصبی اما امیدوار بود و در یک بازار مشاغل منحصربه فرد در اردوگاه بزرگ زعتری که محل زندگی او است در بیشترین شرکت های ممکن ثبت نام کرد.

حدود 50 شرکت در این رویداد یک روزه چهارشنبه (4 اکتبر) شرکت کردند و به دنبال نامزدهای مورد نظر خود برای پر کردن 1,000 فرصت شغلی گشتند و درخواست ها را با نام، سن و صلاحیت ها جمع آوری کردند.

پس از صدور اجازه کار برای ساکنان اردوگاه و مجوز فعالیت در شهرهای بزرگتر توسط دولت اردن، این بازار مشاغل با حمایت مالی اتحادیه اروپا در اردوگاهی که مسکن 80,000 پناهجوست برای اولین بار پس از شروع به کار تنها دفتر استخدام زعتری در ماه اوت برپا شد.

این پروژه برای احمد 34 ساله و پدر چهار فرزند که از درعا در جنوب سوریه در آن سوی مرز فرار کرده می تواند راه نجاتی مهم باشد.

این کشاورز سابق گفت: «پنج سال است که در این اردوگاه زندگی می کنم و بیشتر وقتم را نشسته ام یا خوابیده ام. اینجا شرایط زندگی بسیار سخت است و امیدوارم بتوانم کاری پیدا کنم و خودمان را از این وضعیت نجات بدهم.»

«نیاز مبرم به پول»

احمد اعتراف می کند که «نیاز مبرم به پول» داشته است و خانواده اش به سختی می تواند با ماهانه 30 دلار اعتباری که برای خرید از دو بازار اردوگاه برای هر نفر در نظر گرفته شده زندگی کنند.

در مقایسه، حقوق ماهیانه مشاغلی که در این بازار ارائه شده و مورد حمایت کمیسیونر عالی پناهجویان سازمان ملل (یو ان اچ سی آر) و دولت اردن نیز است، به 210 دینار (300 دلار) می رسد.

برگزارکنندگان گفتند، از شروع به کار دفتر استخدام در زعتری، سرجمع حدود 3,000 سوری از این امکانات برای شغل یابی در بخش های کشاورزی، صنعتی و فرآوری غذایی استفاده کرده اند.

اندریا فونتانا، سفیر اتحادیه اروپا در این پادشاهی گفت که هدف درازمدت فراهم کردن 200,000 فرصت شغلی برای پناهجویان سوری است که در سراسر اردن پراکنده اند.

به گفته کمیسیونر عالی پناهجویان سازمان ملل، بیش از 650,000 پناهجو از مارس 2011 به اردن فرار کرده اند. این در حالی است که عمان این تعداد را 1.3 میلیون نفر اعلام می کند.

استفانو سوره نماینده کمیسیونر عالی پناهجویان سازمان ملل در اردن گفت، هر دو طرف سود خواهند برد.

او در بیانیه ای گفت: «مطمئن هستم که بالا رفتن تعداد سوری هایی که به بازار کار وارد می شوند، تاثیر مثبتی بر اقتصاد محلی خواهد داشت و برای خانواده های پناهجویان ایجاد ثبات می کند.»

در اردوگاه «همه هیجان زده هستند»

شیخه فضل الله خیاط 54 ساله می گوید که این پروژه تبدیل به داغ ترین موضوع زعتری شده است.

وی گفت: «همه اینجا از ایده کار پیدا کردن هیجان زده هستند. من برای درست کردن دندانهایم به پول احتیاج دارم. کاملا خراب شده اند.»

از نقطه نظر کارفرمایان، ده ها هزار ساکن اردوگاه دریایی از توانایی هستند که می توان از میان آنها انتخاب کرد.

یوسف الخوالده، عامل یک شرکت کشاورزی گفت که او به 16 نفر برای مراقبت از دام نیاز دارد.

محمود جلال که به دنبال 30 نفر برای کارخانه لبنیاتش می گردد گفت: «امیدوارم همه شان کار پیدا کنند چون دیدن اینکه این همه آدم با قابلیت که فقط یک گوشه نشسته اند و هیچ کاری نمی کنند غم انگیز است.»

اما بسیاری ناامید بودند

احسان المصری 46 ساله گفت: «من کار پیدا نکردم. با نماینده های سه شرکت حرف زدم و همه به من گفتند سنم بالا است و آنها دنبال جوان ها می گردند.»

مصری که پدر هفت فرزند است و قبلا راننده مینی بوس بود گفت: «هر کاری، از نگهبان گرفته تا رفتگر می کند، اما بی فایده است.»

نصیب محمد صالح، پناهجوی 76 ساله دلش برای روزهای قبل از جنگ که کار و کاسبی خودش و سه کارمند داشت تنگ شده است.

در حالیکه یک سکه از جیبش بیرون آورد گفت: «باور کنید، فقط همین یک دینار برایم مانده است.»