یافته های جدید اثرات اجتماعی و روانشناختی جنگ شهری را آشکار ساخته است

کمیته بین المللی صلیب سرخ (آی سی آر سی) در تاریخ 14 ژوئن یافته های یک گزارش جدید در مورد اثرات اجتماعی و روانشناختی جنگ شهری در عراق، سوریه، و یمن را ارائه کرد.

«من دیدم که شهرم می میرد» شهادت‌های ساکنان شهری را شامل می شود که در میان درگیری های مسلحانه زیسته اند. این اثر نشان می دهد که بیش از نیمی از تلفات غیرنظامی ناشی از جنگ در سال‌های اخیر، در سوریه، عراق، و یمن رخ داده است.

پاول کرزیسییک، رئیس کمیتۀ ارتباطات صلیب سرخ بین المللی سوریه، در مورد گزارش و یافته های آن با المشارق در بیروت صحبت کرد.

المشارق: هدف از این گزارش چیست؟

پاول کرزیسییک: گزارش «من دیدم که شهرم می میرد» یک مطالعه پژوهشی است که کمیته بین المللی صلیب سرخ در سه سال گذشته در سوریه، عراق و یمن به منظور بررسی اثرات اجتماعی و روانشناختی وارده بر جمعیت ساکن در شهرها در بحبوحه جنگ های مسلحانه درون شهری، انجام داده است.

این گزارش براساس شهادت های ساکنین شهرهای حلب در سوریه، موصل در عراق و تعز در یمن تنظیم شده است.

بزرگسالان، کودکان، زنان، مردان و سالخوردگان درباره رنج و درد و وحشتی که طی جنگ هایی که درون و نزدیک خانه های آنها و در خیابان ها، مدارس و بیمارستان ها رخ داده و نیز قرار داشتن در میان محاصره جنگجویان و زندگی در میان صداهای انفجار مواد منفجره سخن گفتند.

این گزارش ها نمایانگر شهادت های زنده از داستان های غم انگیزی است که با آن روبرو هستند که ناشی از گلوله باران روزانه و از دست دادن عزیزانشان در اثر تداوم جنگ است.

المشارق: چرا تمرکز صرفاً بر شهرها بود؟

کرزیسییک: برای اینکه اثرات جنگ و درگیری درون شهرها شدید تر از مناطق روستایی است. تفاوت بزرگی میان جنگ های درون شهری و جنگ های درون مناطق روستایی وجود دارد.

جنگ و درگیری ها درون شهرها، شامل حملات توپخانه و موشک، از ساختمان به ساختمان و خیابان به خیابان رخ می دهد. اهداف نظامی درون شهرها به ساکنین بسیار نزدیک هستند و اغلب در مرکز شهرها واقع شده اند.

المشارق: مهمترین پیامد این گزارش در مورد اثرات اجتماعی و روانشناختی چیست؟

کرزیسییک: اثرات اجتماعی و روانشناختی در تمام مناطق جنگی یکسان هستند. علاوه بر ترس و وحشت که در رفتار آنها نمودار است، [ شهروندان] همچنین از نیاز خود به آب، غذا، دارو و مراقبت بهداشتی سخن گفتند.

مادران نگرانی شدید خود از ایمنی فرزندانشان را به خاطر حضورشان در مناطق پرخطر و مرگبار ابراز کردند. در عین حال، کودکان تنها جنگ را می شناسند. آنها در ترس، اضطراب، و وحشت شدید زندگی می کنند.

این امر از فردی به فرد دیگر متفاوت است، برخی احساسات خود را ابراز کرده ان، در حالی که کودکان زیاد حرف نمی زنند؛ چرا که ترس بر آنها چیره شده و مدام گریه می کنند.

اثرات اجتماعی و روانشناختی بر ساکنین یکسان یا مشابه با مناطق شهری و روستایی است.

المشارق: در مورد شهر حلب که آن هم بخشی از این مطالعه است، چطور؟

کرزیسییک: شهر حلب بزرگ و جمعیت آن نزدیک به دو میلیون نفر است. هیچ منطقه و محله ای در آن از امان در نمانده است؛ برای اینکه آنچه که در آنجا رخ داد، جنگ خیابانی و پنجره ها بود، درست بالای سر شهروندان و غیرنظامیان.

تمام این ها اثرات روانشناختی عمیق و زخم های جدی برجا گذاشته است. مردم حلب از زندگی روزانه خود در دوران جنگ و نحوه اقدامشان سخن گفتند.

آنها از نیازهای بسیار خود و حلب سخن گفتند؛ چرا که زیرساخت ها و بیشتر ساختمان ها تخریب شده اند.

المشارق: آیا این گزارش شامل مناطق دیگر سوریه هم می شود؟

کرزیسییک: این پژوهش همچنین آوارگی و مشکلات اقتصادی پدید آمده که آوارگان با آن روبرو هستند و اثرات روانشناختی که بر آنها گذاشته شده را بررسی می کند.

این گزارش همچنین مناطقی که تا همین اواخر تحت محاصره بودند مانند مضایا، زبدانی و داریا را پوشش می دهد. در آن اشاره شده که نیازهای اجتماعی [در آنجا] از نیازهای اجتماعی درون شهرها متفاوت هستند که این به دلیل تفاوت در شکل و روش های جنگ است.

المشارق: آیا در این گزارش شمار تلفات وارده انسانی آشکار شده اند؟

کرزیسییک: این گزارش نشان داده که نیمی از کل تلفات جنگ در سوریه، عراق، و یمن غیرنظامیان بوده اند.

پژوهش ما نشان داد که جنگ شهری موجب مرگ و میر 70 درصد از کل جمعیت غیرنظامی شده است. این یک درصد وحشتناک است و بازتابی است از اثرات ویرانگر نبردهای مداوم.

در این گزارش همچنین آوارگی گسترده از مناطق جنگی در سوریه، عراق و یمن بررسی شده، 17 میلیون سوری، عراقی و یمنی در داخل و خارج آواره شده اند.

در مورد خسارات وارده بر زیرساخت ها و ساختمان ها، گستردگی خرابی ها عظیم است که به دلیل ماهیت جنگ شهری است و آنکه جنگجویان بین اهداف نظامی و زیرساخت ها تمایزی قائل نشده و این ساختمان ها را مستقیم هدف می گیرند.

المشارق: این گزارش چه نتیچه ای گرفته است؟

کرزیسییک: این گزارش نتیجه گرفته است که مشکلات روانشناختی با پایان جنگ تمام نخواهند شد، بلکه برای سالیان بسیار باقی می مانند و مسئولین محلی و سازمان های بشردوست باید برنامه هایی را برای پرداختن به اثرات روانشناختی ناشی از جنگ تهیه و تولید کنند.

در این گزارش بر اهمیت بازسازی زیرساخت ها و فراهم کردن خدمات عمومی تأکید شده است.

این گزارش از طرف های درگیر جنگ و دولت های پشتیبان آنها می خواهد تا به قوانین بشردوستانه بین المللی احترام بگذارند. در این قوانین بر لزوم رفتار با غیرنظامیان به عنوان عوامل بی طرف در جنگ ها و هدف نگرفتن آنها تأکید شده است.

گزارشی که ما تهیه کردیم، وسیله ای است که تصویری از اوضاع جاری در این شهرها را ارائه می کند و بر لزوم راه حل هایی که شامل پاسخی قاطع به تمام نیازها می شوند، تأکید دارد.